"Φορολογικός παράδεισος!!!!!" του Νίκου Μπογιόπουλου
Στην Ελλάδα - σύμφωνα με την έκθεση του ΟΟΣΑ - καθ' όλη τη διάρκεια της δεκαετίας του 2000 η εργασία φορολογείτο με μέσο συντελεστή φορολόγησης 35% όταν ο μέσος πραγματικόςφορολογικός συντελεστής για το κεφάλαιο ήταν 15%...
Προσοχή:
Αυτός ο μέσος πραγματικός φορολογικός συντελεστής για τα κέρδη του μεγάλου κεφαλαίου, το 15% δηλαδή, διαμορφώθηκε σε μια περίοδο που υποτίθεται ότι το κεφάλαιο φορολογείτο μεονομαστικό φορολογικό συντελεστή 45%, 35% και 25% επί των κερδών του!
*
Είναι απλό:
Μπορεί ο φορολογικός συντελεστής για βιομηχάνους, τραπεζίτες και εργολάβους να εμφανιζόταν - στα χαρτιά - στα επίπεδα του κάθε φορά θεσπισμένου ορίου (45%, 35%, 25% κ.λπ.),
αλλά, την ίδια ώρα, ήταν και είναι τόσα τα «παραθυράκια», οι φοροαπαλλαγές, οι χαριστικές ρυθμίσεις, οι «ειδικές» ρυθμίσεις για τους κεφαλαιούχους, που είχαν αποτέλεσμα οι τραπεζίτες, οι πετρελαιάδες και λοιποί ...αναξιοπαθούντες να πληρώνουν φόρο
τρεις φορές λιγότερο από εκείνον που υποτίθεται ότι πλήρωναν μέσω του (εικονικού) ονομαστικού φορολογικού συντελεστή επί των κερδών τους
και
δύο φορές λιγότερο από το φόρο που πλήρωναν οι μισθωτοί!
*
Από τα παραπάνω προκύπτουν δύο παρατηρήσεις και αντίστοιχα συμπεράσματα:
1) Υπάρχει η εικονική Ελλάδα, που υποτίθεται ότι η μείωση των φόρων των κεφαλαιοκρατών θα φέρει «ανάπτυξη» καθώς, τάχα, η μείωση των φόρων (για τους κεφαλαιοκράτες, πάντα) θα προκαλέσει «τόνωση των επενδύσεων». Υπάρχει, όμως, και η πραγματική Ελλάδα, όπου
η διαχρονική μείωση της πραγματικής φορολόγησης του μεγάλου κεφαλαίου (από το 45% στο 25% σε μια δεκαετία) εκείνο που επέφερε ήταν την ασύλληπτη κερδοφορία για τους ίδιους τους κεφαλαιοκράτες, τα άδεια δημόσια ταμεία για τον προϋπολογισμό, τις ουρές εκατομμυρίων εργατών στα ταμεία ανεργίας και την «ανάπτυξη» των εκατοντάδων χιλιάδων λουκέτων στην αγορά.
*
2) Είπαμε ότι με ονομαστικό φορολογικό συντελεστή 45%, κατόπιν 35% και αργότερα 25%, ο πραγματικός φορολογικός συντελεστής για τους καπιταλιστές δεν ξεπερνούσε το 15%. Συνεπώς, με τη νέα μείωση ακόμα και αυτού του ονομαστικού και εικονικού φορολογικού συντελεστή που, όπως υποσχέθηκε ο Σαμαράς στους κεφαλαιούχους, θα πέσει στα επίπεδα του 15%, ας σκεφτούμε:
Οταν οι κεφαλαιοκράτες φορολογούνταν για τα κέρδη τους με το υποτιθέμενο «45%», στην πραγματικότητα πλήρωναν για «15%». Τώρα που θα φορολογούνται για υποτιθέμενο «15%», τι θα μείνει για να πληρώνουν πραγματικά;...
*
Αυτό που θα γίνει είναι ότι:
α) Η Ελλάδα της κρίσης, της φτώχειας και της λεηλασίας του λαού (που μεταξύ άλλων συντελείται μέσω της απανωτής φοροληστείας και των χαρατσιών), θα μετατραπεί σε απόλυτο «φορολογικό παράδεισο» για τους πλουτοκράτες.
β) Η «ανάπτυξή» τους αποτελεί την απόλυτη εγγύηση ότι σε αυτόν τον τόπο - όπου οι εργαζόμενοι των 360 ευρώ μηνιάτικο είναι υπόχρεοι καταβολής φόρου (!) εισοδήματος - τα «αφεντικά» δε θα πληρώνουν πλέον φόρο για τα κέρδη τους ούτε δεκάρα τσακιστή!
Γράφει:
ο Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ - ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ, 14/6/2012
ο Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ - ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ, 14/6/2012
αναρτήθηκε από το χρήστη ΑΝΔΡΕΑΣ ΚΑΤΣΟΥΛΑΣ | 11:13 π.μ.
5 σχόλια:
«Είμαι βέβαιος πως τούτοι οι ελεεινοί δεν αντιπροσωπεύουν τη ζωντανή Ελλάδα», του Νίκου Μπογιόπουλου.
«Η δημοκρατία της ολιγαρχίας είναι αυτή που επιτρέπει στο κεφάλαιο να μισθώνει την εξουσία. Η μορφή αυτού του μισθώματος λέγεται "εκλογές"» (!),
έλεγε πριν μερικά χρόνια ένας επιφανέστατος ολιγάρχης της μετασοβιετικής Ρωσίας, ο «πολύς» Μπερεζόφσκι.
*
Στην Ελλάδα, βέβαια, έχουμε τη δική μας πολύ μεγάλη εμπειρία τι ακολουθεί μετά από την κάθε φορά ανανέωση του «μισθώματος».
Οσο για τον κυνισμό των εγχώριων «Μπερεζόφσκι» ούτε εκεί πάμε πίσω. Δεν πάνε δα και πολλές μέρες που Ελληνας εφοπλιστής εμφανίστηκε να λέει ότι για να τον φορολογήσει το ελληνικό κράτος, πρέπει πρώτα να τον βρει...
Στα καθ' ημάς, πάντως, πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι οι δικοί μας «VIP» του πλούτου και της ξιπασιάς φροντίζουν αυτές τις εκδηλώσεις κυνισμού εκ μέρους της «δημοκρατίας της ολιγαρχίας» τους - αφού πρώτα τις βαφτίσουν «ειλικρίνεια» και «ρεαλισμό» - να τις αναθέτουν στους πολιτικούς τους εκπροσώπους.
Πρόκειται για την «ειλικρίνεια» της παρακμής και το «ρεαλισμό» της χρεοκοπίας. Αυτές είναι οι «σημαίες» ενός πολιτικού και οικονομικού συστήματος που λόγω των δικών του αναθυμιάσεων απειλεί να οδηγήσει σε παράλυση μια ολόκληρη κοινωνία.
Είναι αυτοί, οι δικοί μας «Μπερεζόφσκι», που εκπροσωπούμενοι από τα πολιτικά τους πιόνια, έχουν γυρίσει τον τόπο πάνω από μισόν αιώνα πίσω. Τόσο πίσω ώστε τα λόγια του Σεφέρη
να ηχούν τόσο καθαρά όσο και τότε που γράφτηκαν:
*
«Η βλακεία, η εγωπάθεια, η μωρία, η γενική αναπηρία της ηγέτιδας τάξης στην Ελλάδα, σε φέρνει στην ανάγκη να ξεράσεις (...). Είμαι βέβαιος πως τούτοι οι ελεεινοί δεν αντιπροσωπεύουν τη ζωντανή Ελλάδα».
(Γιώργος Σεφέρης, Ημερολόγιο, 1945)
Γράφει:
ο Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ - ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ, 20/6/2012
Πώς το κράτος μου έκλεψε 1.100 ευρώ
Πίστευα ακράδαντα ότι τα είχα δει όλα ως πολίτης στην κινούμενη άμμο της γραφειοκρατίας του ελληνικού κράτους. Είχα ξεχάσει, όμως, τη ρήση του Μπέρτολντ Μπρεχτ «ποτέ μη λες ποτέ, ό,τι είναι βέβαιο δεν είναι βέβαιο και το ποτέ γίνεται πριν, προτού τελειώσει η μέρα». Διαβάστε, λοιπόν, αυτό που εμείς οι δημοσιογράφοι χαρακτηρίζουμε ως «θεματάρα». Ή πιο απλά πρώτο θέμα.
Στις 23 Φεβρουαρίου το απόγευμα, μετά τη δουλειά, βρήκα στο γραμματοκιβώτιο του σπιτιού ένα απ’ αυτά τα χαρτάκια του ταχυδρομείου που ειδοποιεί για παραλαβή συστημένης επιστολής. Το επόμενο μεσημέρι 24 Φεβρουαρίου πήγα και την παρέλαβα. Πέταξα από χαρά όταν άνοιξα το φάκελο που ήταν ένα σημείωμα επιστροφής 1100 ευρώ από την εφορία (ξεχασμένα από το 2007 από μία συμπληρωματική δήλωση) που, μάλιστα, έπρεπε να παραλάβω μόνο από το ταμείο της. Η χαρά μου κράτησε για λίγα δευτερόλεπτα. Κάπου ανάμεσα στο όνομα του εφόρου, στους ηλεκτρονικά τυπωμένους αριθμούς και τα ακατανόητα αρχικά, υπήρχε γραμμένη με στυλό η παρατήρηση «το ποσό επιστροφής παραγράφεται στις 23 Φεβρουαρίου». Πάγωσα! Ξαναμπήκα αμέσως στο ταχυδρομείο και όταν περιέγραψα στη διευθύντρια τι έπαθα πάγωσε και αυτή. Προς τιμήν της προσφέρθηκε, μόνη της, να μου χορηγήσει βεβαίωση ότι δεν ευθύνομαι σε καμία περίπτωση και πως τα ΕΛΤΑ μου παρέδωσαν το φορολογικό σημείωμα με μία ημέρα καθυστέρηση. Η δαιδαλώδης διαδρομή του εγγράφου μέχρι να φτάσει στα χέρια μου ξεκίνησε στις 20 Φεβρουαρίου, οπότε και το σφράγισε η εφορία, το ταχυδρόμησε πιθανότατα την επομένη, το ταχυδρομείο μου το γνωστοποίησε την ώρα της εκπνοής της προθεσμίας και το παρέλαβα μία ημέρα μετά την παραγραφή της επιστροφής του ποσού!
Πάνω στον πανικό μου έκανα τη βλακεία να χάσω μια μέρα άδειας από τη δουλειά μου(μια μέρα πολύτιμης ξεκούρασης, δηλαδή, το καλοκαίρι) μόνο και μόνο για να ακούσω αυτό που ήξερα εκ των προτέρων ότι θα ακούσω στην εφορία που πήγα το επόμενο, από το σοκ, πρωί. Η ελπίδα, όμως, πεθαίνει τελευταία και έτσι εφοδιασμένος με τη βεβαίωση του ταχυδρομείου ότι παρέλαβα το σημείωμα χωρίς να ευθύνομαι, πήγα στον αρμόδιο υπάλληλο. Όταν του περιέγραψα την περίπτωσή μου με κοίταξε ψυχρά και σαν να ακουγόταν ηχογραφημένο μήνυμα μου είπε «το ποσό έχει παραγραφεί βάσει του νόμου. Να ζητήσετε τα χρηματά σας από το ταχυδρομείο».
Δεν έχει καμία σημασία ποια εφορία και ποιο ταχυδρομείο είναι υπεύθυνα για το γεγονός ότι το κράτος μου «έκλεψε» 1100 ευρώ. Το κράτος είναι το ίδιο. Αυτό που με πονάει είναι ότι έπεσα θύμα του αδυσώπητου τέρατος της γραφειοκρατίας. Διαβεβαιώνω δημοσίως ότι δεν θα διεκδικήσω δικαστικά αυτά τα χρήματα, γιατί γνωρίζω πως αν δικαιωθώ αυτό θα γίνει όταν θα έχω πάρει σύνταξη. Κι όσα θα έχω ξοδέψει σε δικαστικά έξοδα θα είναι περισσότερα απ αυτά που θα πάρω. Το μόνο που θα κάνω θα είναι να στείλω στον (για λίγες ημέρες ακόμη) υπουργό Οικονομικών Ευάγγελο Βενιζέλο, για το αρχείο του, τα έγγραφα του αίσχους. Και να ντρέπομαι εσαεί για αυτό το κράτος που στερεί από έναν απλό εργαζόμενο λίγα χρήματα που δικαιούτο.
Τουλάχιστον, εύχομαι μέσα από την ψυχή μου αυτά τα 1.100 ευρώ να μην καταλήξουν μέσω των κρατικών ταμείων στον παχυλό βουλευτικό μισθό κάποιου πολιτικού απατεώνα απ’ αυτούς τους πολλούς (όχι όλους) που κυκλοφορούν χωρίς αιδώ ανάμεσά μας. Και κατάντησαν την κρατική μηχανή στο σημείο να «ληστεύει» τους πολίτες. Είτε μέσω της γραφειοκρατικής δυσλειτουργίας (στην περίπτωσή μου), είτε μέσω της συνειδητής κλοπής των πενιχρών συντάξεων των γερόντων.
Αλλά, όπως μου είπε και ο φίλος μου ο Νίκος, είμαι τυχερός που η προθεσμία ήταν για να πάρω και όχι για να δώσω χρήματα στην εφορία. Φαντάσου τι πρόστιμο θα πλήρωνα και πόσο μεγαλύτερο θα ήταν το σοκ.
ΠΗΓΗ:aixmi.gr
Προάγεται μαθητής στο Λύκειο με 4 σε όλα, σχεδόν, τα μαθήματα ή και χωρίς να προσέλθει σε μερικά; του Γ. Πλακίδα
Συνάδελφοι, συνειδητοποίησα με την έκδοση των αποτελεσμάτων ότι ,με τα νέα μέτρα που εφαρμόστηκαν εφέτος, πρακτικά απαγορεύεται πια να μείνει κάποιος στο λύκειο. Συγκεκριμένα με την εφαρμογή του πρότζεκτ και των κλάδων μαθημάτων μπορεί ένας μαθητής συμμετέχοντας σε μια καλή ομάδα στο πρότζεκτ να πάρει ένα 19άρι και να περάσει την τάξη έχοντας 8 μέσο όρο σε όλα (ναι σε όλα!!!) τα μαθήματα.
Άλλο σενάριο: έστω ότι ο συγκεκριμένος μαθητής ξέρει αγγλικά οπότε χωρίς διάβασμα παίρνει ένα 16άρι και εξασφαλίζει και ένα 16άρι στα θρησκευτικά. Τότε θα προαχθεί άνετα στην επόμενη τάξη έχοντας σε όλα τα άλλα μαθήματα 4 (4 στα αρχαία, 4 στη λογοτεχνία , 4 στη γλώσσα, 4 στη γεωμετρία, 4 στην άλγεβρα, 4 στη φυσική, 4 στη χημεία, 4 στη βιολογία και 4 στην ιστορία). Μιλάω για μέσο όρο, πράγμα που σημαίνει ότι , αν έχει 8 στα προφορικά, δεν χρειάζεται καν να προσέλθει στις εξετάσεις.
Ουσιαστικά τι σημαίνει αυτό; ότι το μόνο που απαιτείται για να περάσεις στο λύκειο είναι το να το επισκέπτεσαι ενίοτε, έστω και ως τουρίστας, ίσα για να μη μείνεις από απουσίες!!! Και τα χειρότερα; του χρόνου το ίδιο σύστημα θα υπάρχει και στη Β΄ Λυκείου. Φέτος μάλιστα οι μαθητές δεν το είχαν συνειδητοποιήσει απόλυτα. Παρ΄όλα αυτά σε πολλά σχολεία ήδη υπήρξε από φέτος το φαινόμενο κάποια παιδιά να μην παρουσιάζονται καν στις εξετάσεις του Ιουνίου, εφόσον είχαν εξασφαλίσει την προαγωγή τους.
Δεν ξέρω αν το συγκεκριμένο σύστημα αξιολόγησης εντάσσεται στη λογική του περιορισμού της σχολικής διαρροής. Αν ναι, προφανώς επιλέγεται αυτός ο τρόπος αντί της δημιουργίας θεσμών στήριξης και ένταξης του μαθητή που απαιτούν κόστος και κόπο. Πολύ πιθανόν όμως, φοβάμαι, να μην εντάσσεται, ως συνήθως, σε καμιά λογική!
Συνιστά εξάλλου και μια κραυγαλέα αντίφαση το να εισάγεται η αξιολόγηση για τους καθηγητές και την ίδια στιγμή να καταργείται για τους μαθητές
Γ.Πλακίδας
ΠΗΓΗ:alfavita 02/07/2012
Μαζικές αποστολές με χαρατσόχαρτα
ΠΟΛΥΕΚΚΑΘΑΡΙΣΤΙΚΑ ΕΦΟΡΙΑΣ
Ασήκωτοι φόροι, κατά μέσο όρο από 1.550 ευρώ, στα 2 από τα 3 νοικοκυριά
Πάνω από 4 εκατομμύρια λαϊκά νοικοκυριά αναμένεται να παραλάβουν φέτος τα χρεωστικά εκκαθαριστικά σημειώματα, που ήδη έχει αρχίσει να αποστέλλει το υπουργείο Οικονομικών, θα κληθούν δηλαδή να πληρώσουν πρόσθετα ασήκωτα ποσά φόρου για τα διαλυμένα εισοδήματα που αποκτήθηκαν το 2011, ταυτόχρονα με τα άλλα χαράτσια, της λεγόμενης «αλληλεγγύης» και του «επιτηδεύματος» για τους αυτοαπασχολούμενους και μικροεπαγγελματίες.
Τις μέρες αυτές αποστέλλεται και η 4η παρτίδα με περίπου 550.000 πολυεκκαθαριστικά. Στο 70% φτάνουν τα χρεωστικά σημειώματα από τη συγκεκριμένη παρτίδα και στα 1.660 ευρώ διαμορφώνεται, κατά μέσο όρο, ο πρόσθετος φόρος ανά φορολογική δήλωση.
Αποκαλυπτικά είναι τα στοιχεία από την εκκαθάριση στις πρώτες παρτίδες που αφορούν πάνω από 1,9 εκατ. φορολογικών δηλώσεων, από τα οποία προκύπτουν τα παρακάτω:
-- 2 στα 3 νοικοκυριά, το 67,5%, παραλαμβάνουν χρεωστικά εκκαθαριστικά σημειώματα, έναντι 2 στα 10 (20%) που είχε διαμορφωθεί η αναλογία στις περσινές δηλώσεις. Από περίπου 5,7 εκατ. δηλώσεις που θα υποβληθούν, χρεωστικό εκκαθαριστικό αναμένεται να παραλάβουν περίπου 4 εκατ. νοικοκυριά.
-- Καθένας από τους περίπου 1,3 εκατ. παραλήπτες των πρώτων εκκαθαριστικών σημειωμάτων πληρώνει κατά μέσο όρο πρόσθετο φόρο από 1.550 ευρώ, που με βάση την υπάρχουσα ρύθμιση μπορεί να πληρωθεί μέχρι και σε τρεις μηνιάτικες δόσεις. Για λόγους διαχείρισης, προκειμένου να καταφέρουν να μαζέψουν και την επόμενη σοδειά με τα χαράτσια - όπως αυτά πάνω στη λαϊκή κατοικία που μέχρι τώρα μάζευαν με τους λογαριασμούς της ΔΕΗ - εξετάζουν την πληρωμή τους σε περισσότερες δόσεις.
-- Ο καθαρός φόρος που περιμένει να βάλει στα ταμεία του το Δημόσιο από το 32% των δηλώσεων που ήδη εκκαθαρίστηκαν φτάνει στα 1,93 δισ. ευρώ, ποσό το οποίο ήδη έχει ξεπεράσει τα 1,1 δισ. ευρώ που βεβαιώθηκαν πέρσι στο σύνολο της εκκαθάρισης (5,7 εκατ. φορολογικές δηλώσεις).
-- Από τα 1,93 δισ. ευρώ, που βεβαιώθηκαν για είσπραξη, τα 1,42 δισ. ευρώ (73,5%) είναι φόρος εισοδήματος, τα 438,7 εκατ. ευρώ (22,7%) το χαράτσι της αλληλεγγύης και τα 69,9 εκατ. ευρώ (3,7%) του επιτηδεύματος.
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ, 12/7/2012
Τρίτη, 17 Ιουλίου 2012
Πρώτα ο δάσκαλος
Ημερομηνία δημοσίευσης: 15/07/2012
Του Τάσου Κουράκη*
Όταν η χώρα μας βιώνει μια ανθρωπιστική κρίση με επιταχυνόμενους ρυθμούς χειροτέρευσης, την καλπάζουσα ανεργία, τις καθημερινές πλέον αυτοκτονίες και την πτωχοποίηση του συνόλου σχεδόν του πληθυσμού, τότε το κοινωνικό αγαθό της Παιδείας όχι μόνον δεν μπαίνει σε δεύτερη μοίρα σε σχέση με τα άλλα οξυμένα προβλήματα, αλλά αποκτά ακόμη μεγαλύτερη επικαιρότητα, με το αξιακό της φορτίο να καθίσταται περισσότερο από ποτέ αναγκαίο για την επιβίωση του λαού, για την ανόρθωσή του και την έξοδο από τη βαρβαρότητα που τον οδηγούν οι μνημονικές νεοφιλελεύθερες πολιτικές.
Φτάνει να στηριχθεί στον εκπαιδευτικό που δοκιμάζεται ανηλεώς. Από τον πρωτοδιόριστο δάσκαλο με τα εξακόσια κάτι ευρώ, ως τον καθηγητή πανεπιστημίου που με τα συνεχή 12% απαξιώνεται ο ρόλος του και οι σπουδές του.
* Με τους «εξωτερικούς» των συμβουλίων των ΑΕΙ του νόμου Διαμαντοπούλου να έχουν το πάνω χέρι κι ας μη διαθέτουν πανεπιστημιακό δίπλωμα οι ίδιοι.
* Με τον καθηγητή και τον δάσκαλο να «αξιολογούνται» από μονοπρόσωπα όργανα (διευθυντή ή σύμβουλο) για να δικαιολογηθεί η καθήλωσή τους στην ίδια βαθμίδα και η περιστολή του μισθού τους, έως την απόλυση, μόνο και μόνο γιατί το επιτάσσει το Μνημόνιο για τις 15.000 ή τις 150.000 απολύσεις.
* Με την περικοπή των εκπαιδευτικών αδειών για μεταπτυχιακές σπουδές.
* Με τον εκπαιδευτικό στην ιδιωτική εκπαίδευση βορρά στα συμφέροντα των ιδιοκτητών και με κουτσουρεμένο τον μισθό.
* Με τους εκλεγμένους λέκτορες και επίκουρους να περιμένουν δυόμισι και πλέον χρόνια για τον πολυπόθητο διορισμό και να εμπαίζονται διαρκώς από όλες τις πολιτικές ηγεσίες των μνημονικών υπουργείων, λες κι είναι επαίτες και όχι καταξιωμένοι και εκλεγμένοι επιστήμονες.
* Με την περικοπή των συμβασιούχων των ΑΕΙ και τη δυσλειτουργία των σπουδών.
* Με τους δεκάδες χιλιάδες αναπληρωτές και ωρομίσθιους καθηγητές επιτυχόντες του ΑΣΕΠ στην ουρά της ελεεινής «εφεδρείας».
* Με τη συνολική απαξίωση των «λειτουργών» που μορφώνουν τα παιδιά μας μπλα μπλα μπλα και άλλες πομφόλυγες.
Και να αισθάνεσαι να τους γυρίσεις στα μούτρα αυτά περί «λειτουργών» όταν καταδικάζονται οι δάσκαλοι της νέας γενιάς στην ανέχεια. Και να ʼναι αυτό σαν το ίδιο που συμβαίνει στον χώρο των τεχνών και του πολιτισμού, όπου επαναλαμβάνεται σαν καραμέλα «ηθοποιός σημαίνει φως» και να τους αντιτείνεις το ορθόν ότι «ηθοποιός σημαίνει φως, νερό, τηλέφωνο, κοινόχρηστα, το γάλα του παιδιού, κ.ά.».
Όχι κυρία Διαμαντοπούλου της κατεδάφισης του δημόσιου σχολείου και του κάθε νεοφιλελεύθερου υπουργού του Μνημονίου. Για να υπάρξει το αίτημα «πρώτα ο μαθητής», πρέπει να έχει εξασφαλιστεί το «πρώτα ο δάσκαλος» σε ένα κλίμα αξιοπρέπειας, δημοκρατίας και αλληλεγγύης.
Γιατί ο δάσκαλος δεν έπεται, προηγείται και ηγείται. Γι' αυτό και αυτό οι δάσκαλοι όλων των βαθμίδων όχι μόνο θα το απαιτήσουν και θα το διεκδικήσουν, αλλά και θα το ΠΕΤΥΧΟΥΝ. Και αυτό κόντρα στην τρικομματική συμφωνία της προηγούμενης Βουλής με Ν.Δ., ΠΑΣΟΚ και ΛΑΟΣ, αλλά και κόντρα στη νυν τρόικα Ν.Δ., ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜ.ΑΡ. Οι εκπαιδευτικοί με ψηλά το κεφάλι θα νικήσουν.
* Ο Τάσος Κουράκης είναι βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Α' Θεσσαλονίκης, συντονιστής της Επιτροπής Μορφωτικών Υποθέσεων
ΠΗΓΗ:http://chatzifokos.blogspot.gr/2012/07/blog-post_5054.html-ΑΝ ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΑΝ ΟΙ ΔΑΣΚΑΛΟΙ
Δημοσίευση σχολίου
Εγγραφή σε Σχόλια ανάρτησης [Atom]
<< Αρχική σελίδα