Όπως τ' αγέρι.....

Θολή και άχαρη η μοίρα του αναπληρωτή.

Θολή γιατί ποτέ δεν ξέρεις πού θα είσαι, τι θα συναντήσεις,

με ποιους θα δουλέψεις και πόσο, τι μαθητές θα έχεις κλπ κλπ.

Πριν 23 χρόνια έκλεινε η πόρτα του σχολείου μου.

Την άφηνα πίσω μου ως μαθητής.

Μετά από 23 χρόνια την ξανάνοιξα ως καθηγητής.

Για έναν μήνα και λίγες μέρες.

Την ξανάκλεισα πάλι κι έφυγα.

Κι άφησα πίσω μου ψυχές διψασμένες για γνώσεις,

μάτια δακρυσμένα από απόγνωση, υπέροχες παιδικές ψυχές.

3^ο Λύκειο Ζωγράφου.

3^ο Γυμνάσιο Κηφισιάς.

3^ο Λύκειο Αγίας Παρασκευής.

2^ο Λύκειο Αγίας Παρασκευής.

5^ο Λύκειο Καλλιθέας.

1^ο, 2^ο , 3^ο , 4^ο …… μακρύς ο κατάλογος….

Κι όλο τα ίδια μάτια να λένε: «Στο καλό….., να ξανάρθετε, σας αγαπάμε….»

Και μια υπόσχεση…..

Να είμαι ΠΑΝΤΑ κοντά σας, στο μυαλό, στην καρδιά και στη σκέψη όλων σας.

Εκεί που δεν χωράνε μνημόνια, εθνικές ταπεινώσεις και συμβιβασμοί,

παρά μόνο η αγάπη. Μόνο αυτή που μας δένει για μια ζωή,

έστω κι αν είμαστε χώρια!!!

«Ήταν μόνο ένας μήνας και κάτι….

Γελάσαμε, τσαντιστήκαμε, πειραχτήκαμε, αλλά κυρίως μάθαμε.

Μάθαμε πάρα πολλά από εσάς που θα θυμόμαστε για πάντα.

Θα θυμόμαστε για πάντα τον κ. Κατσούλα, που με τον τρόπο του μας έκανε να γελάμε και να θέλουμε ακόμα και να προσέχουμε!!

Αγαπητέ κύριε «παντογνώστη» θα μας λείψετε πάρα πολύ!

Και δεν θα σας ξεχάσουμε ποτέ!

Και μακάρι να μας θυμόσαστε κι εσείς.

Και ελπίζω όχι σαν ένα από τα χειρότερα τμήματα

που είχατε, αλλά ως ένα από τα τμήματα που σας αγάπησαν και δέθηκαν περισσότερο μαζί σας!!

Άννα – Μαρία Καβαλάρη, Α2, 3^ο Λύκειο Ζωγράφου»