Ελληνικό Δημόσιο Σχολείο

Προς τους χρήστες: Δέχομαι την κριτική σας , όσο σκληρή και αν είναι. Επιθυμώ , όμως , αυτή να γίνεται επώνυμα.

Όνομα:
Τοποθεσία: ΑΘΗΝΑ, Greece

Κυριακή 12 Φεβρουαρίου 2012

Έξω από τα δόντια, του Χρήστου Πασαλάρη

ΩΡΕ, δόλια πατρίδα, τι σου γράφει η µοίρα καθώς Φλεβάρη µήνα σπρώχνεσαι κλοτσηδόν στα µπουντρούµια της ξένης κατοχής, φτωχιά και πεινασμένη, άγνωστο για πόσα χρόνια! ..
Οι 300 της Boυλής, πολιορκηµένοι από εκατοντάδες χιλιάδες λαού, καλούνται να πουν το ναι ή το όχι σε αυτό το ... «κατεπείγον» Μνηµόνιο που συνέταξαν τα ξένα αφεντικά και προσυπέγραψαν οι δικοί µας «προσκυνηµένοι», υπό την ιδιότητα τους ως ... «εκπροσώπων του λαού»! Τι θα επακολουθήσει είναι άγνωστο. Ίσως η 12η Φεβρουαρίου του 2012 αποδειχθεί ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ...
ΦΙΛΟΣ στοχαστής και µελετητής της ιστορίας µου θύμισε προχθές, καθώς περιµέναµε τη συνεχώς και ... θεατρικώς αναβαλλομένη σύσκεψη των αρχηγών, την κακοδαιμονία της πατρίδας κατά Φεβρουάριο µήνα. Ιδού µερικές χτυπητές περιπτώσεις:
ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟ ΤΟΥ 399 π.χ. το τότε παρηκµασµένο πολιτικό σύστημα της Αθήνας καταδίκασε τον ανατρεπτικό Σωκράτη να πιει το κώνειο τάχα γιατί διέδιδε επικίνδυνες ιδέες! ..
ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟ ΤΟΥ 1829 οι κοτζαµπάσηδες του Μοριά καταδίκασαν και φυλάκισαν τον αδιάλλακτο Κολοκοτρώνη προκαλώντας τον δεύτερο εµφύλιο πόλεμο, αλλά και Φεβρουάριο του . 1843 ο «γέρος του Μοριά» άφησε την τελευταία του πνοή.
ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟ ΤΟΥ 1829 ο Καποδίστριας τόλµησε να ιδρύσει τον πρώτο τακτικό ελληνικό στρατό, για να δολοφονηθεί όμως τον Οκτώβριο του 1831 από τους φοροφυγάδες Μαυροµιχαλαίους.
ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟ ΤΟΥ 1915 ξεκίνησε ο εθνικός διχασμός, µε τον Βενιζέλο να έχει έλθει σε ρήξη µε τον Κωνσταντίνο για τη συµµετοχή ή όχι της Ελλάδας στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο στο πλευρό των Συµµάχων.
ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟ ΤΟΥ 1945 υπογράφτηκε η περιβόητη Συμφωνία της Βάρκιζας που οδήγησε στον μεγάλο εµφύλιο πόλεμο του 1946-49, αμέσως µετά τα «Δεκεµβριανά» του 1944, όταν λίγο πριν η πατρίδα είχε παραδοθεί επισήµως από τον Στάλιν στην Αγγλία.
ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΦΕΒΡΟΥΑΡIΟ του 1973 επί χούντας έγινε η πολυήμερη κατάληψη της Νομικής Σχολής από τους φοιτητές. Κατάληψη που ήταν και η πρώτη γνήσια αντιστασιακή ενέργεια.
ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΛΗ ΜΕΡΙΑ: Φεβρουάριο του 1821 ο Υψηλάντης κήρυξε την επανάσταση στο Ιάσιο. Φεβρουάριο του 1822 η ξεσηκωµένη Ελλάδα Ψήφισε την κατάργηση της δουλείας. Φεβρουάριο του 1914 η πατρίδα πήρε στην αγκαλιά της τα νησιά του Αιγαίου και Φεβρουάριο του 1930 οι Έλληνίδες κέρδισαν το δικαίωμα Ψήφου στις δημοτικές εκλογές.
ΘΑ ΠΕΙΤΕ τώρα εσείς. Καλά είναι όλα αυτά τα σηµαδιακά της ιστορίας, αλλά ακόµη καλύτερα θα ήταν να έχουν γίνει και διδάγματα. Δυστυχώς, η Ελλάδα του Φεβρουαρίου του 2012 δεν έχει να παρουσιάσει ούτε κάποιον Σωκράτη να τα βάζει µε τους «τριάκοντα», ούτε κάποιον Κολοκοτρώνη να φωνάζει «φωτιά και τσεκούρι στους προσκυνηµένους», ούτε κάποιον Καποδίστρια να "µαντρώνει" τους φοροφυγάδες, ούτε κάποιον Βενιζέλο να τη διπλασιάζει, ούτε κάποιον Υψηλάντη να επαναστατεί, αλλά ούτε και νεολαίους αποφασισμένους «να κρεμάσουν την κάπα τους στην αλυγαριά» ...
ΤΙ ΕΧΕΙ π Ελλάδα του 2012; Έχει έναν «πλαστικό» πρωθυπουργό, που, για λoγαριασµό των δανειστών της, επιλέγει «το µη χείρον». Έχει µια Χρεωκοπηµένη πολιτική ηγεσία που κοκορεύεται ότι «σώζει την Ελλάδα»! Και απέναντί τους έχουν τρία εκατοµµύρια πολίτες στο όριο της φτώχειας, ένα και πλέον εκατοµµύριο ανέργους, µισό εκατοµµύριο νέους που ζητάνε δουλειά, εδώ ή στο εξωτερικό, αναρίθμητους αστέγους «νέας φουρνιάς» και άλλους τόσους καταθλιπτικούς να οδεύουν προς την αυτοκτονία.
ΕΧΟΥΝ µια Ελλάδα παραδομένη στο έγκλημα (συμβατικό και ηλεκτρονικό), βυθισμένη στην απόγνωση, έτοιμη να µαυρίσει στις εκλογές (αν ποτέ γίνουν) τους υπεύθυνους της κρίσης έτσι όπως δεν έχει µαυρίσει ουδέποτε στο παρελθόν, αλλά και να επαναστατήσει αμέσως µόλις εμπιστευθεί κάποιον αγνό, ασκητικό και αδιάφθορο επαναστάτη, που δεν φοβάται το θάνατο και δεν λατρεύει το Χρήµα. Όπως ο Σωκράτης, ο Κολοκοτρώνης, ο Μακρυγιάννης ... Και, από το ... «σινάφι» µας, ο Φαρµακίδης, ο Πολυζωίδης, ο Γαβριηλίδης, ο Καβαφάκης, ο Καλαποθάκης, ο Καραγιώργης και τόσοι άλλοι ... Αυτό για να µην ξεχνάµε τον, άλλοτε µεν λυτρωτικό ρόλο που έπαιξε η ελληνική δημοσιογραφία, άλλοτε δε αρνητικό έως επιζήμιο, όπως συµβαίνει στις µέρες µας.

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε Σχόλια ανάρτησης [Atom]

<< Αρχική σελίδα