Φτωχοί ή κακομαθημένοι;

Αγαπητέ μου φίλε Ανδρέα,
Σίγουρα υπάρχει ο εθνικός μας πλούτος : Ορυκτά μεταλλεύματα (αλουμίνιο, βωξίτης, χρυσός, άργυρος), πετρέλαιο, φυσικό αέριο κλπ .
Σίγουρα δεν έπαψαν να γεννιούνται φωτεινά μυαλά στον τόπο μας που, δυστυχώς, μένουν αναξιοποίητα.
Υπάρχει όμως η τεχνογνωσία, η διαφάνεια και η αξιοκρατία για την αξιοποίηση τόσο του εθνικού μας πλούτου όσο και των ικανών συμπολιτών μας;
Η υποβάθμιση των Ελληνικών Πανεπιστημίων και Πολυτεχνείων, που έχει ενταθεί από το 1974 μέχρι σήμερα, μήπως εγγυάται την προσφυγή σε ξένους «σωτήρες»;
Μια προσφυγή που θα επιφέρει πέρα, από το εθνικό ξεπούλημα, και τις ανάλογες παχυλές μίζες σ’ αυτούς που θα υπογράψουν τις συμβάσεις;
Και, ας μη βιαστεί κανείς να ρίξει το φταίξιμο μόνο στα δυό κόμματα που κυβέρνησαν τον τόπο από το 1974 και μετά, διότι κατά τη γνώμη μου υπάρχουν και πολλοί άλλοι παράγοντες που συντέλεσαν στην υποβάθμιση των σχολείων, των πανεπιστημίων και στην καταρράκωση των θεσμών και των αξιών που επέφεραν, με τη σειρά τους, την εξαφάνιση της γεωργικής και κτηνοτροφικής παραγωγής, την πλήρη αποβιομηχάνιση της χώρας, την ανάπτυξη του παραεμπορίου, την αποθράσυνση των μεσαζόντων, την καταλήστευση των κρατικών εσόδων και τη θεοποίηση της αρχής της ήσσονος προσπάθειας, μέσω ενός πελατειακού διορισμού στο Δημόσιο ή μέσω των εύκολων κηρυγμάτων για ανυπακοή στους νόμους, για καταλήψεις σχολείων-πανεπιστημίων-υπουργείων-δρόμων-νοσοκομείων κ.τ.λ.
Είναι ευνόητο να διαμαρτύρονται οι νηπιαγωγοί, οι δάσκαλοι και οι καθηγητές της Μ.Ε. για την πενιχρή αμοιβή τους, για τις ελλείψεις στην υλικοτεχνική υποδομή και για ανυπαρξία επιμόρφωσης.
Όμως γιατί η διαμαρτυρία τους αυτή πρέπει να συνοδεύεται από φυγοπονία, από «λευκές» απεργίες και από ωχ-αδερφισμό και την μη επίδειξη του ενδιαφέροντος και της στοργής απέναντι στους μαθητές τους όπως, σε εξίσου δύσκολα χρόνια, (τα μετακατοχικά και τα μετεμφυλιακά) επέδειξαν οι παλαιότεροι συνάδελφοί τους;
Βεβαίως υπάρχουν και σήμερα οι φωτεινές εξαιρέσεις, αλλά θα πρέπει να βλέπουμε την πλειοψηφία και όχι την μειοψηφία.
Είναι αδιανόητο να εξακολουθούμε να επιτρέπουμε να λειτουργεί στα Πανεπιστήμια μας η αρχή της οικογενειοκρατίας, να υφίστανται οι συναλλαγές καθηγητών και φοιτητών στην εκλογή πρυτάνεων, οι συναλλαγές στα μεταπτυχιακά προγράμματα, και η διασπάθιση ακόμη και αυτών των λίγων χρημάτων που διατίθενται για την έρευνα.
Μπορώ να καταλάβω γιατί τα λεγόμενα αστικά κόμματα δημιούργησαν την παραπάνω κατάσταση και γιατί θέλουν τη συνέχιση της.
Δεν μπορώ να καταλάβω όμως γιατί τα λεγόμενα αριστερά – προοδευτικά κόμματα δεν θέλουν την ανατροπή της.
Μήπως αυτό γίνεται στο όνομα του περιβόητου κομματικού ελέγχου της φοιτητικής νεολαίας;
Και αυτό θα πρέπει να το εισπράξω εγώ ως πράξη φιλοπατρίας;
Όλοι είμαστε υπέρ της διαφάνειας, του ελέγχου, της αξιοκρατίας και της ισότητας. Μόνο που ζητάμε, όλα αυτά να ισχύσουν για τους άλλους, τους μεγάλους, αυτούς που ευθύνονται για την κρίση.
Εμείς, οι κάθε εμείς, πρέπει να παραμείνουμε στο απυρόβλητο!
Διαμαρτύρονται οι έμποροι και οι μικροί και μεσαίοι ελεύθεροι επαγγελματίες ότι μειώνεται συνεχώς ο κύκλος των εργασιών τους και οδηγούνται στον αφανισμό, διότι το κράτος δεν δίνει χρήματα στην αγορά για την αύξηση της ρευστότητας.
Την ίδια στιγμή, όμως, παρακρατούν τον Φ.Π.Α. που τον εισέπραξαν και δεν τον αποδίδουν στο κράτος. Όσοι απ’ αυτούς και όπου μπορούν δεν εκδίδουν αποδείξεις, κάνοντας μαύρες συναλλαγές με τους πολίτες (τόσο θέλω με Φ.Π.Α. αλλά θα το πληρώσεις λιγότερο χωρίς Φ.Π.Α. Γιατί να τα φάει το κράτος και όχι εσύ;)
Διαμαρτύρονται οι έμποροι και οι μικροί και μεσαίοι ελεύθεροι επαγγελματίες διότι ο κόσμος δεν έχει χρήματα να αγοράσει.
Την ίδια στιγμή, όμως, αυξάνουν τις τιμές των προϊόντων, περικόπτουν τους μισθούς των υπαλλήλων τους και εφαρμόζουν τις διάφορες μορφές ελαστικοποίησης της απασχόλησης.
Ο στόχος τους είναι ένας: Δεν πρέπει να ελαττωθούν τα κρυφά κέρδη της επιχείρησης!
Οι συνδικαλιστές, που τόσα χρόνια τα έκαναν πλακάκια με την εκάστοτε εξουσία, προς ίδιον όφελος, τώρα υποκρίνονται τους αγωνιστές και παρακινούν τον κόσμο σε απεργιακή γυμναστική, με γενικόλογους και αόριστους στόχους, όχι γιατί πιστεύουν στο «δίκιο του εργάτη», αλλά γιατί θέλουν να δείξουν ότι έχουν και αυτοί εξουσία και να δηλώσουν στους κρατούντες ότι δεν είναι διατεθειμένοι να χάσουν τα προνόμια τους.
Τα κόμματα της αντιπολίτευσης διαφωνούν σε όλα και καλύπτουν άκριτα κάθε κινητοποίηση, άλλα γιατί ελπίζουν να έλθουν αυτά στην εξουσία και να κάνουν οι ίδιοι όσα, σήμερα, καταγγέλλουν και, άλλα γιατί ελπίζουν ότι θα γίνει μια λαϊκή επανάσταση που θα την καπελώσουν και θα παρουσιαστούν ως «σωτήρες», ιδρύοντας το δικό τους άγριο κομματικό κράτος.
Την ίδια στιγμή διαμαρτύρονται ΟΛΟΙ για την ανικανότητα της κυβέρνησης (της όποιας κυβέρνησης) να φέρει επενδύσεις!
Ότι έχει στηθεί ένα βρώμικο παιχνίδι εναντίον της πατρίδας μας και του ελληνικού λαού, αυτό είναι πράγματι ηλίου φαεινότερο!
Μόνο που σ’ αυτό το παιχνίδι παίρνουμε μέρος όλοι μας. Ο καθένας με τον τρόπο του!
Ας πάψουμε να αναζητούμε ξένους δάκτυλους και λίγους ντόπιους ανθέλληνες. Είμαστε όλοι ένοχοι και ας το παραδεχτούμε. «…. Οι θεοί και οι οξαποδώ εκεί δεν είναι παρά εδώ», όπως έλεγε και ο Βάρναλης.
Θανάσης Παπαδημητρίου.