Τα στιγμιότυπα και τα συνθήματα συσκοτίζουν την κατάσταση και δεν οδηγούν σε λύσεις.

Το έχω δηλώσει, στο παρελθόν, ότι φωτογραφίες σαν αυτή του αιμόφυρτου βουλευτή της Ν.Δ. δεν θα έπρεπε να έχουν θέση στο blog αυτό. Ούτε οι φωτογραφίες σαν και αυτές που μπήκαν κάτω από τον τίτλο « Πασοκική Κλωτσοπατινάδα», διότι στην καλύτερη περίπτωση επιχειρούν να προβάλλουν λανθασμένες και επικίνδυνες γενικεύσεις ή να μας στρέψουν στην αναζήτηση αποδιοπομπαίων τράγων για τη σωτηρία μας.
Δεν αμφισβητώ ότι απεικονίζουν πραγματικά γεγονότα, αλλά όλη η κοινωνία ούτε πιστεύει πως πρέπει να προπηλακίζουμε αγρίως τους βουλευτές, όπου τους συναντάμε, ούτε πως οι αστυνομικοί είναι συλλήβδην διαταραγμένες προσωπικότητες και εγκληματικές φυσιογνωμίες. Όλη η κοινωνία δεν πιστεύει ότι οι λίγοι ανεγκέφαλοι και σαδιστές αστυνομικοί έκαναν αυτά που έκαναν, πειθαρχώντας σε εντολές μιας κυβέρνησης (όποια και να είναι αυτή).
Τα προβλήματα μας δεν θα λυθούν ούτε με στιγμιότυπα ούτε με συνθήματα του τύπου «Να φύγει αυτή η κυβέρνηση».
Τα προβλήματα μας θα λυθούν αν συνειδητοποιήσουμε ποια ακριβώς είναι και αν εντοπίσουμε τις αιτίες που τα δημιούργησαν
• Σήμερα στην Ελλάδα δεν υπάρχει ούτε δωρεάν παιδεία, ούτε δωρεάν υγεία, ούτε δωρεάν συγκοινωνίες ή άλλα κοινωνικά αγαθά, που θα έπρεπε μια ευνομούμενη πολιτεία να παρέχει στους πολίτες της.
• Σήμερα στην Ελλάδα δεν υπάρχει ένα ενιαίο σύστημα δικαιοσύνης, που να αφορά σε όλους, από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας μέχρι τον τελευταίο Έλληνα πολίτη.
• Σήμερα στην Ελλάδα υπάρχει διαφθορά που διατρέχει ολόκληρο το κοινωνικό φάσμα και, ο καθένας μας , τη βλέπει μόνο στους άλλους.
• Σήμερα στην Ελλάδα δεν υπάρχει παραγωγή (πλην ελαχίστων εξαιρέσεων) αλλά κυριαρχεί η αργομισθία.
Τα κόμματα της μεταπολίτευσης δομήθηκαν με βάση το πελατειακό μοντέλο και αύξησαν υπέρμετρα το Δημόσιο Τομέα.
Ένα τομέα όπου κυριάρχησε το γλείψιμο και η αναξιοκρατία.
Ένα τομέα όπου δημιουργήθηκε ένα είδος παρακράτους που ακούει στο όνομα συνδικάτα του δημοσίου.
Εκεί συσσωρεύτηκαν άνθρωποι με αμφισβητούμενα προσόντα που προωθούσαν τους «ημέτερους», με αντάλλαγμα την ψήφο για την επανεκλογή τους και πάνω απ’ όλα προωθούσαν τα προσωπικά τους συμφέροντα.
Το αποτέλεσμα ήταν να έχουμε σήμερα ένα παράλυτο Δημόσιο τομέα, που μας στοιχίζει το κόσμου τα χρήματα και που ενεργοποιείται μόνο στη θέα της «μίζας» και της κάθε είδους παράνομης συναλλαγής.
Το παρακράτος που ακούει στο όνομα συνδικάτα του δημοσίου αποτέλεσε πρότυπο και για το παρακράτος που ακούει στο όνομα συνδικάτα του ιδιωτικού τομέα.
Είναι αυτό που με τις πρακτικές του αφάνισε το μεγαλύτερο μέρος του παραγωγικού ιστού της χώρας.
Τα κόμματα χάιδεψαν και βοήθησαν τα συνδικάτα να γιγαντωθούν, διότι έτσι νόμιζαν πως θα ελέγχουν την κατάσταση και θα διατηρούνται στην εξουσία, αλλά σήμερα τα συνδικάτα σήκωσαν κεφάλι και θέλουν αυτά να γίνουν εξουσία, στη θέση της εξουσίας, όχι για το καλό των εργαζομένων και της χώρας αλλά για το συμφέρον μικρών ομάδων του χώρου τους.
Το όνειρο του νέο-Έλληνα κατάντησε να είναι:
1. H με τη βοήθεια κάποιας φοιτητικής παράταξης απόκτηση ενός πτυχίου και ο διορισμός του στο δημόσιο με τη μεσολάβηση κάποιου πολιτικού. Ένας διορισμός που θα του εξασφαλίζει την αργομισθία έναντι οποιωνδήποτε ανταλλαγμάτων.
2. Η μέσω των συνδικάτων προώθηση του σ’ ένα διοικητικό πόστο του ιδιωτικού τομέα, όπου θα μπορεί, έναντι της παχυλής του αμοιβής, να ξεπουλάει τα συμφέροντα των πολλών και να παίζει ρόλους ύποπτου μεσολαβητή μεταξύ εργοδοτών και εργαζομένων.

Και εμείς, σήμερα, απορούμε γιατί χρεοκοπήσαμε και γιατί απειλούμαστε με πλήρη κατάρρευση;
Και εμείς, σήμερα, νομίζουμε ότι αρκεί να ρίξουμε το λίθο του αναθέματος σ’ ορισμένους πολιτικούς για να βγούμε από την κρίση;
Τα δυο μεγάλα κόμματα πασχίζουν να διατηρηθούν στην εξουσία και καρφάκι δεν τους καίγεται για το καλό το δικό μας και του τόπου μας, παρά τις περί του αντιθέτου διακηρύξεις τους.
Τα μικρότερα κόμματα πασχίζουν άλλα να συγκυβερνήσουν με τα μεγάλα, άλλα να παραμείνουν ενισχυμένα στη βουλή δηλώνοντας εκ των προτέρων ότι δεν συνεργάζονται με κανένα και επιδιώκουν μια Σοβιετικού τύπου κρατικοποίηση και άλλα για να εισέλθουν στη βουλή και να αποτελέσουν ένα μέρος του συστήματος που εξασφαλίζει προβολή και χρήμα στα μέλη του.
Ήλθε ο καιρός, φίλοι μου, να ποδοπατήσουμε όλοι της πλαστικές σημαίες των κομμάτων και να τα αποκηρύξουμε.
Ήλθε ο καιρός να οργανωθούμε ως κοινωνία πολιτών, να αναζητήσουμε τις πανανθρώπινες αξίες. να δουλέψουμε παραγωγικά και να βοηθήσουμε στην ανάδειξη ανθρώπων έντιμων και ικανών να μας κυβερνήσουν.
Θανάσης Παπαδημητρίου