Δεν κλαίμε, οργανώνουμε...

Ενας απεργός χαλυβουργός είδε προχτές να του κόβουν ρεύμα και νερό. Αμεση η παρέμβαση της Λαϊκής Επιτροπής για την επανασύνδεση. Ο ίδιος, πατέρας 6 παιδιών, δήλωσε στον «Ρ»: «Είναι πρωτόγνωρες εμπειρίες για μένα. Δουλεύω εκεί 15 χρόνια, όμως αυτό το διάστημα με τις τόσες μέρες απεργίας στο εργοστάσιο, με τις κινητοποιήσεις των Λαϊκών Επιτροπών έμαθα τη δύναμη του οργανωμένου αγώνα. Τι σημαίνει η μαζική συμμετοχή, τι σημαίνει όλοι για έναν και ένας για όλους».

Δίπλα του ένας άνεργος πατέρας 4 μικρών παιδιών, που συμμετέχει στη Λαϊκή Επιτροπή και παλεύει για το δίκιο του και το δίκιο του διπλανού του, συμπλήρωσε: «Μέχρι την Παρασκευή από τα απλήρωτα νοίκια και τα χρέη θα μας έχουν πετάξει έξω από το σπίτι. Μου έχει έρθει δικαστική απόφαση. Κάνω ψιλομεροκάματα από εδώ και από εκεί ίσα να εξασφαλίσω ότι θα φάνε κάτι τα παιδιά μου. Εχω καταλάβει ότι οι εργαζόμενοι μόνο αν αγωνιστούμε όλοι μαζί μπορούμε να ζήσουμε καλύτερα» (το ρεπορτάζ στον χτεσινό ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ).

Είδε κανείς αυτήν την ιστορία στα αστικά κανάλια, την διάβασε κάπου στον αστικό Τύπο;

Οχι, βέβαια. Γιατί αυτοί οι εργάτες δεν αυτοκτονούν. Αυτοί οι εργάτες το παλεύουν. Αυτοί οι εργάτες μέσα από την ίδια την εμπειρία τους όχι μόνο διδάσκονται οι ίδιοι, αλλά διδάσκουν και τους διπλανούς τους τι να κάνουν.

Για τα αστικά κανάλια τέτοιου είδους εργάτες είναι κακό παράδειγμα. Δεν προσφέρονται για ανέξοδα κλάματα.

Την ώρα που ο 77χρονος αυτοκτονούσε στο Σύνταγμα, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, Π. Καψής, ήταν στη ΝΕΤ κι έδινε μαθήματα υποταγής στους απεργούς χαλυβουργούς.

Λίγο αργότερα ο Παπαδήμος έσπευσε να ζητήσει «εθνική αλληλεγγύη». Η φράση του ακουγόταν σαν πρόταση να αυτοκτονήσουν περισσότεροι συνταξιούχοι για να μπορέσει το κρατικό ταμείο αντί να δίνει συντάξεις να έχει περισσότερο χρήμα διαθέσιμο για το μεγάλο κεφάλαιο.

Κανένας αυτόχειρας! Κανένας να μην κάνει τη χάρη στην κυβέρνηση της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ να έχει απέναντί της έναν λιγότερο. Οι εργαζόμενοι δε θα αυτοκτονήσουν. Οι εργαζόμενοι δε θα πεθάνουν μέσα στα σύγχρονα κρεματόρια, τους χώρους δουλειάς. Οι εργαζόμενοι θα οργανώνονται διαρκώς μέχρι να γκρεμίσουν την τάξη που τους τσακίζει.

***

Αυτές ήταν οι πρώτες σκέψεις - άμεση αντίδραση, μόλις κοντά στις 9 το πρωί τα αστικά κανάλια άρχισαν να βομβαρδίζουν τον κόσμο με την είδηση ότι ένας συνταξιούχος αυτοκτόνησε. Εμοιαζε με γενικό κάλεσμα η κάλυψη του γεγονότος: «Να, ο σωστός τρόπος να αντιδράσεις».

Οχι! Ο δικός μας γέροντας έχει επιλέξει άλλο δρόμο. Στα 81 του χρόνια, με 60% πνευμονική ανεπάρκεια και 40% καρδιακή ανεπάρκεια είπε στα εγγόνια: «Δε θα τους κάνω τη χάρη να πεθάνω. Δούλευα απ' τα 10 μου χρόνια ως τα 60. Θα ζήσω άλλα 50 γιατί τα έχω πληρώσει με ένσημα, γιατί μου έχουν κλέψει περισσότερα με τα μεροκάματα που έδιναν. Θα ζήσω να μεγαλώσω και τα παιδιά σας. Να 'χετε χρόνο να τρέχετε στο δρόμο εσείς. Δε θα πεθάνω. Δε θα τους κάνω τη χάρη».

Τέντωνε το δάχτυλο κι έδειχνε στην τηλεόραση τον Παπαδήμο, τον Κουκουλόπουλο, τον Καψή, κάθε σκερβελέ που βρήκε ευκαιρία να βγει στο γυαλί να ζητήσει «εθνική αλληλεγγύη», δηλαδή να αυτοκτονήσουν οι εργάτες για να σωθούν οι καπιταλιστές.

Θυμάται κανείς ποιοι έδειχναν τον Πρόντι σαν πρότυπο κυβερνήτη; Τώρα που το «πρότυπο» μετράει τη δημοτικότητά του σε άμεση σχέση με τον αριθμό των αυτοκτονημένων, οι εδώ υποστηριχτές του έχουν καταπιεί τη γλώσσα τους.

Καταφεύγουν στην ψυχολογία για να ερμηνεύσουν ό,τι συμβαίνει στην Ιταλία καθώς το ίδιο τείνει να συμβεί κι εδώ.

Για «εθνική κατάθλιψη» μίλησε ο Σαμαράς, χωρίς να μας δείξει ένα παράδειγμα: Πάσχει από κατάθλιψη κάποιος από τους καπιταλιστές που συναναστρέφεται;

«Να είμαστε ενωμένοι» ζήτησε ο Χρυσοχοΐδης έχοντας απλωμένες στο γραφείο του τις διαταγές για τσάκισμα όποιου εργαζόμενου τολμά να απεργεί.

***

Αυτοί που από θέση εξουσίας των μονοπωλίων κλαίνε για τον 77χρονο, είναι οι ίδιοι που στο επόμενο δευτερόλεπτο καταγγέλλουν τους ναυτεργάτες γιατί απεργούν. Είναι οι ίδιοι που λένε στους χαλυβουργούς να υποταχτούν. Είναι οι ίδιοι που δείχνουν με το δάχτυλο τους μεταλλεργάτες γιατί κατάχτησαν Σύμβαση.

Οπως σημείωσε το ΚΚΕ: Αιδώς Αργείοι!