Ελληνικό Δημόσιο Σχολείο

Προς τους χρήστες: Δέχομαι την κριτική σας , όσο σκληρή και αν είναι. Επιθυμώ , όμως , αυτή να γίνεται επώνυμα.

Όνομα:
Τοποθεσία: ΑΘΗΝΑ, Greece

Παρασκευή 16 Ιανουαρίου 2015

3ο ΛΥΚΕΙΟ ΚΗΦΙΣΙΑΣ ΓΙΟΡΤΗ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ




13 σχόλια:

Ο χρήστης Anonymous Ανώνυμος είπε...

πειτε κανα mail να μπορουμε να επικοινωνησουμε κανονικα.

7 Φεβρουαρίου 2015 στις 3:07 π.μ.  
Ο χρήστης Blogger ΑΝΔΡΕΑΣ ΚΑΤΣΟΥΛΑΣ είπε...

a_katsoulas@hotmail.com
Κι επειδή έχουμε ονοματεπώνυμο, το ίδιο επιθυμούμε για όλους, όσοι επικοινωνούν μαζί μας.
Ευχαριστώ εκ των προτέρων.
Ανδρέας Κατσούλας

7 Φεβρουαρίου 2015 στις 11:16 μ.μ.  
Ο χρήστης Blogger ΦΙΛΙΠΠΟΣ ΜΑΡΟΥΓΚΑΣ είπε...

This message made my day

From A School Principal's speech at the graduation day.

He said "The Doctor wants his child to become a doctor.........
the Engineer wants his child to become an engineer......
The Businessman wants his ward to become CEO.....
BUT a teacher also wants his child to become one of them, as well..!!!!
Nobody wants to become a teacher BY CHOICE" ....Very sad but that's the truth.....!!!

He continues His story...

The dinner guests were sitting around the table discussing life.
One man, a CEO, decided to explain the problem with education. He argued, "What's a kid going to learn from someone who decided his best option in life was to become only a teacher?"

To stress his point he said to another guest;
"You're a teacher, Mrs. Singh. Be honest. What do you make?"

Teacher Mrs. Singh, who had a reputation for honesty and frankness replied, "You want to know what I make?
(She paused for a second, then began...)

"Well, I make kids work harder than they ever thought they could.

I make kids sit through 1 hr of class time when their parents can't make them sit for 5 min. without an I-Pod, Game Cube or movie rental.

You want to know what I make?
(She paused again and looked at each and every person at the table)

I make kids wonder.

I make them question.

I make them apologize and mean it.

I make them have respect and take responsibility for their actions.

I teach them how to write and then I make them write.
Keyboarding isn't everything.

I make them read, read, read.

I make them show all their work in math.
They use their God given brain, not the man-made calculator.

I make my students from other countries learn everything they need to know about India while preserving their unique cultural identity.

I make my classroom a place where all my students feel safe.

Finally, I make them understand that if they use the gifts they
were given, work hard, and follow their hearts, they can succeed in life.

(Mrs. Singh paused one last time and then continued.)

Then, when people try to judge me by what I make, with me knowing money isn't everything, I can hold my head up high and pay no attention because they are ignorant. You want to know what I make..??

I MAKE A DIFFERENCE IN ALL YOUR LIVES, EDUCATING KIDS AND PREPARING THEM TO BECOME CEO's, AND DOCTORS AND ENGINEERS..........

What do you make Mr. CEO?

His jaw dropped; he went silent.

THIS IS WORTH SENDING TO EVERY teacher you know & to others as well !!

Salute to all teachers.....

Thanks to Respected Kristine Nugent-Ohls Who tell me the name of the Author of this Story .The author, a teacher/poet by the name of Taylor Maki wrote and performs the poem called "What Teachers Make".....

Φ.Μ.

15 Ιουνίου 2015 στις 9:18 μ.μ.  
Ο χρήστης Anonymous Ανώνυμος είπε...

Κάποτε, σ' αυτό το blog,έβλεπα την προσπάθεια δύο καθηγητών του 3ου Λυκείου Αγ. Παρασκευής να παρακινήσουν τους μαθητές τους να ασχοληθούν με τα πραγματικά προβλήματα του Δημόσιου Σχολείου και να επεξεργαστούν προτάσεις για τη λύση τους.
Τί απόγιναν αυτοί οι δύο;
Κουράστηκαν; Απογοητεύτηκαν; ή (πράγμα που εύχομαι να μη συμβαίνει)μήπως ήταν ψεύτικοι;
Υπηρετούν ακόμη σε σχολεία;
Μήπως ήλθε η ώρα να ξαναπιάσουν το νήμα από την αρχή ;
Σιωπηλός παρατηρητής.

20 Δεκεμβρίου 2015 στις 12:28 μ.μ.  
Ο χρήστης Blogger ΑΝΔΡΕΑΣ ΚΑΤΣΟΥΛΑΣ είπε...

Αγαπητέ ανώνυμε,
για να κρατηθεί μια προσπάθεια ζωντανή δεν φτάνει μόνο η καλή διάθεση και ο κόπος του διαχειριστή ενός blog, χρειάζεται και η συμβολή άλλων. Δυστυχώς η συνεχής εναλλαγή σχολικών μονάδων (ναι υπηρετώ ακόμα, αλλά σε χωριό της επαρχίας), η μη στήριξη του blog παρόλες τις φιλότιμες προσπάθειες που έκανα από κανέναν μαθητή σε όσα σχολεία βρέθηκα, η φωνή βοώντος εν τη ερήμω, ναι είναι αλήθεια ότι με αποθάρρυναν. Βέβαια το blog παραμένει ανοικτό και φιλοξενεί όλες τις απόψεις όταν φιλοτιμηθεί κανείς να γράψει. Ο αγώνας για καλύτερο και ποιοτικότερο Δημόσιο σχολείο παραμένει ενεργός, είτε εντός είτε εκτός του blog μας. Και συνεχίζεται και θα συνεχίζεται όσο μνημόνια και μνήμες κατακλύζουν τις ζωές μας. Παραμένω πάντα ένας απλός μαχητής και τίποτα άλλο. Και φυσικά απέναντι σε όσους με γνωρίζουν - συνάδελφοι και μαθητές - ΜΟΝΟ αληθινός. Και έτοιμος για κάθε συζήτηση με όλους σας.

21 Δεκεμβρίου 2015 στις 9:09 μ.μ.  
Ο χρήστης Anonymous Ανώνυμος είπε...

Ήταν το κλίμα στραβό…, το’φαγε και ο γάιδαρος
ή
Ήταν του «θανατά» το Δημόσιο Σχολείο, ήλθε και ο ΣΥΡΙΖΑ να βάλει την ταφόπλακα!
• Μαθητές, σπουδαστές, φοιτητές , επί χρόνια εκπαιδεύονται στο να μη μελετούν και να πιστεύουν ότι τα μόνα προσόντα, που εξασφαλίζουν την κοινωνική ανέλιξη και τις παχυλές οικονομικές αμοιβές, είναι οι καλές σχέσεις με τα κομματικά και τα συνδικαλιστικά σκοτεινά παραμάγαζα.
• Η αριστεία κατάντησε να θεωρείται κάτι σαν μομφή και οι «αιώνιοι» σπουδαστές και φοιτητές να θεωρούνται ως οι μόνοι ενεργοί πολίτες, στους οποίους πρέπει να εμπιστευτούμε το μέλλον της πατρίδας μας. Τελευταία, οι άσκοπες καταλήψεις σχολικών και πανεπιστημιακών μονάδων θεωρούνται αξιόλογες πράξεις που πρέπει να επαινούνται δεόντως!
• Οι δάσκαλοι και οι καθηγητές, όλων των βαθμίδων της εκπαίδευσης, αποστασιοποιούνται από τη σωστή διδασκαλία, εχθρεύονται κάθε είδος αξιολόγησης, μισούν την αξιοκρατία και ρέπουν προς τη συναλλαγή. (Αν ανάμεσά τους βρεθούν και λίγοι δάσκαλοι «παλαιάς κοπής», αυτοί γίνονται στόχος των υπολοίπων, για να μη χαλούν την πιάτσα.)
Αυτά, είναι μόνο μια κλεφτή ματιά στο χώρο της εκπαίδευσης, ικανή όμως να ταρακουνήσει κάποιες εναπομείνασες συνειδήσεις.
Εσύ και ο άλλος, που εξαφανίστηκε πριν από εσένα, πρέπει να αφήσετε τις δικαιολογίες και να στρωθείτε στη δουλειά. Δεν έχει σημασία αν βρίσκεστε στην Πρωτεύουσα ή στην Επαρχία, αν είστε μέσα ή έξω από την εκπαίδευση, κάποτε υπήρξατε Δάσκαλοι με τη σωστή έννοια του όρου.
Πρώην σιωπηλός και νυν απλώς παρατηρητής.

25 Δεκεμβρίου 2015 στις 3:41 μ.μ.  
Ο χρήστης Blogger ΑΝΔΡΕΑΣ ΚΑΤΣΟΥΛΑΣ είπε...

- Πάντα σε αυτή τη χώρα κάποιοι μας φταίνε.... Εμείς δεν φταίμε ποτέ..... Φταίει ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΠΑΣΟΚ, η ΝΔ, το ΚΚΕ, οι κακοί συνδικαλιστές, οι κακοί δάσκαλοι, ΟΛΟΙ πλην ΗΜΩΝ και ΥΜΩΝ!!!
- "Μισούμε" την αξιολόγηση; Ποια ακριβώς; Αυτή που θα χωρίζει με ταξικά κριτήρια τα σχολεία σε καλά και κακά ή εκείνη που θα διαχωρίζει με κριτήρια εξωπραγματικά ( π.χ. πόσα μεταπτυχιακά ή διδακτορικά έχει, πόσες ξένες γλώσσες κατέχει και πόσο καλά γνωρίζει να χειρίζεται έναν η/υ ενώ κουβέντα για τις ικανότητες στο να μάθει τα παιδιά να χειρίζονται το μυαλό και τις ικανότητές τους, για τη μεταδοτικότητα και το πόσο πραγματικός παιδαγωγός είναι) τους καθηγητές και τους δασκάλους σε καλλούς και κακούς; Σχολεία ανώνυμε σχολιαστή με εκπαιδευτικούς πιόνια και πειθήνια όργανα, αυτά θέλουμε; Και ποιον εξυπηρετούν άραγε; Γιατί ΑΡΑΓΕ δεν γίνεται μια αξιολόγηση ΣΕ ΟΛΟ το δημόσιο να δούμε με ΠΟΙΟΝ ΤΡΟΠΟ διορίστηκαν κάποια "καλά" παιδιά του δημοσίου (Υπάλληλοι Βουλής, Γραμματείς και Φαρισαίοι Υπουργείων.....) Ή η αξιολόγηση αρχίζει και τελειώνει με τους εκπαιδευτικούς;
- ΔΙΑΦΩΝΩ ΕΝΤΕΛΩΣ με το "λίγοι" και "παλαιάς κοπής" δασκάλους. Το σύνολο των νέων εκπαιδευτικών έχουν πολύ πιο γεμάτο οπλοστάσιο και διάθεση προσφοράς στην εκπαίδευση από ό,τι τα παλιά και σκουριασμένα μυαλά που περίμεναν να δουλέψουν με το φόβο του επιθεωρητή....
- Ευτυχώς οι εποχές του Κοτζαμάνη, του Μπάμπαλη και του Θεοφιλογιαννάκου έχουν περάσει....
- Τι εννοείς "να στρωθούμε στη δουλειά"; Σε χάνω....
- Καλά Χριστούγεννα (μέρες που είναι....)

25 Δεκεμβρίου 2015 στις 3:59 μ.μ.  
Ο χρήστης Blogger Unknown είπε...

Κατ’ αρχάς εύχομαι σε σένα και την οικογένεια σου ΚΑΛΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ.
Πού το είδες ότι αφήνω ΗΜΑΣ και ΥΜΑΣ έξω από τις ευθύνες;
Αν ζητώ τη δική σας ενεργοποίηση είναι γιατί εσείς βρίσκεστε στο χώρο της εκπαίδευσης.
Διάγω την τελευταία περίοδο της ζωής μου και εξακολουθώ να ανησυχώ για όλα αυτά που συμβαίνουν στο χώρο της εκπαίδευσης, διότι πιστεύω πως αν αυτός ο χώρος εξυγιανθεί ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΛΠΙΔΑ.
Η εξυγίανση αυτή απαιτεί τη συμβολή της Πολιτείας - πράγμα αδύνατο με τα κόμματα και τους πολιτικούς που διαθέτουμε, τη συμβολή των γονέων – πράγμα επίσης αδύνατο γιατί έχουν εκπαιδευτεί στο να ψηφίζουν με γνώμονα τη ρουσφετολογική εξυπηρέτηση, τη συμβολή των ΔΑΣΚΑΛΩΝ και των ΜΑΘΗΤΩΝ- πράγμα που πιστεύω ότι είναι, ακόμα, εφικτό.
Οι συνδικαλιστές δάσκαλοι και καθηγητές (και οι κρυπτόμενοι πίσω απ’ αυτούς) μισούν την αξιολόγηση;
Επισήμως λένε ΝΑΙ στην αξιολόγηση. Βάζουν όμως τέτοιες προϋποθέσεις που το ΝΑΙ καταντά ΟΧΙ.
• Εις ΟΥΔΕΝΑ αναγνωρίζουν το δικαίωμα να είναι αντικειμενικός αξιολογητής.
• Απαιτούν πρώτα να εισαχθεί το μάθημα της διδακτικής στα Πανεπιστήμια, να μετεκπαιδευτούν όλοι οι υπηρετούντες εκπαιδευτικοί, να πάψουν να υπάρχουν οργανικά κενά, να λειτουργήσουν παντού τα ημερήσια σχολεία, να… ,να… , να.
Ρώτησα, κάποτε, μια συνάδελφό σου πότε πιστεύει πως θα γίνουν όλα αυτά και μου απάντησε: «ΠΟΤΕ. Ποιος σου είπε ότι καιγόμαστε για την αξιολόγηση;»
Δεν πιστεύω στους πολλούς δάσκαλους και καθηγητές, ιδιαίτερα αν αυτοί είναι συνδικαλιστές. Πιστεύω σε ελάχιστους δάσκαλους και καθηγητές που συνεργαζόμενοι με τους μαθητές τους θα κάνουν την επανάσταση.
Αυτά , προς το παρόν.
Παρατηρητής.

26 Δεκεμβρίου 2015 στις 10:43 π.μ.  
Ο χρήστης Blogger ΑΝΔΡΕΑΣ ΚΑΤΣΟΥΛΑΣ είπε...

Η ελληνική εκπαίδευση δεν έχει ΟΥΔΕΜΙΑ ελπίδα ανάκαμψης, όσο υπάρχουν απλοί "εκπαιδευτικοί". Χρειάζονται πλέον δάσκαλοι με την έννοια του παιδαγωγού και του διαφωτιστή, εμπνευστές και καλλιεργητές ψυχών. Αυτοί όμως για να δημιουργηθούν χρειάζεται ολοκληρωτική μεταστροφή της κοινωνίας και των δομών της, πράγμα αδύνατον προς το παρόν λόγω σήψης. Έχω κάποιες ελπίδες στις νεότερες γενιές και στην ολοένα διογκούμενη οικονομική κρίση που ίσως γκρεμίσουν το εμετικό οικοδόμημα των προηγούμενων γενιών και πάρουν πάλι το νήμα από την αρχή! Ως τότε όμως πρέπει να κυλίσει πολύ νερό στ' αυλάκι... ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ!!!

26 Δεκεμβρίου 2015 στις 5:44 μ.μ.  
Ο χρήστης Blogger Unknown είπε...

Οκτωβριανές Επαναστάσεις δεν γίνονται σήμερα.
Αν αυτό είναι που περιμένεις, έκανα λάθος να απευθυνθώ σε σένα.
Να’σαι καλά και αντίο.
Παρατηρητής

27 Δεκεμβρίου 2015 στις 8:21 π.μ.  
Ο χρήστης Blogger ΑΝΔΡΕΑΣ ΚΑΤΣΟΥΛΑΣ είπε...

"Αυτός που αγωνίζεται για κάτι μπορεί ή να κερδίσει ή και να χάσει. Αυτός που δεν αγωνίζεται για τίποτα είναι ήδη χαμένος."
Μπρεχτ.
Εγώ μπορεί να είμαι ένας ρομαντικός ηλίθιος που περιμένω την Επανάσταση.
Αλίμονο από εκείνους που περιμένουν να αλλάξουν τα πράγματα σπάζοντας κι άλλο τη μεσούλα τους και σκύβοντας περισσότερο. Κι απλά περιμένουν τον βιολογικό τους θάνατο, γιατί ο κοινωνικός και πολιτικός έχει έλθει από καιρό. Την καλημέρα μου....

27 Δεκεμβρίου 2015 στις 9:12 π.μ.  
Ο χρήστης Blogger Θανάσης Παπαδημητρίου είπε...


Αγαπητέ Ανδρέα,
Έμαθα, από την Κίρκη, ότι επιτέλους διορίστηκες.
Σου εύχομαι καλός δημόσιος υπάλληλος και να είσαι πάντα καλά και ευτυχισμένος.
Πρόσφατα δημιούργησα ένα νέο blog με τη διεύθυνση:
https://syntaxioyxos.blogspot.gr/
και πρόκειται να ανεβάσω κάποιες παρατηρήσεις για τις εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις.
Αν θέλεις σχολίασε.
Με εκτίμηση
Θανάσης.

21 Ιουνίου 2017 στις 8:04 π.μ.  
Ο χρήστης Blogger ΑΝΔΡΕΑΣ ΚΑΤΣΟΥΛΑΣ είπε...

Φίλε μου καλέ και παλιέ μου συναγωνιστή.....
Είναι αλήθεια πως η Κίρκη με έφερε χρόνια πίσω κι ευτυχώς που έμαθα τα καλύτερα για όλους....
Χαίρομαι που είσαι καλά και σε ξαναβρίσκω μετά από τόσα χρόνια, αλλά όπως κατάλαβες το μόνο που άλλαξε στη δύσμοιρη την εκπαίδευση είναι πως διορίστηκα! Επιτέλους και μετά πολύ κόπο.... Και από τους τελευταίους! Εννοείται πως με μεγάλη χαρά θα τα λέμε! Δεν ξεχνώ ποτέ τα όσα περάσαμε παρέα!!! Και πάντα θα σε ευγνωμονώ, είναι αλήθεια αυτό, για τις πολύ όμορφες στιγμές στο 3ο ΓΕΛ Αγίας Παρασκευής! Το τηλέφωνό σου το έχω ελπίζω να μην άλλαξε....αν είναι αυτό που λήγει σε .....56! Θα τα πούμε και θα τα λέμε συχνότερα, φτάνει να είμαστε καλά!

21 Ιουνίου 2017 στις 3:33 μ.μ.  

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε Σχόλια ανάρτησης [Atom]

<< Αρχική σελίδα