Εκδηλώσεις προβληματισμού για το Ελληνικό Δημόσιο Σχολείο - Εδήλωση 2η

ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΙΚΤΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ
(για τη δεύτερη εκδήλωση)

Από τους μαθητές :
1. Κουρής Κωστής ( αντιπρόεδρος του Δεκαπενταμελούς )
2. Δεληγιάννη Όλγα ( μέλος του δεκαπενταμελούς)
3. Ανδρούτσος Χρήστος ( μέλος του δεκαπενταμελούς)
4. Γιαγκίνης Δημήτρης ( μέλος του δεκαπενταμελούς)
5. Καλύβας Νίκος ( μέλος του δεκαπενταμελούς)
6. Καραμανέας Ηλίας ( μέλος του δεκαπενταμελούς)
7. Κοκόζης Φίλιππος ( μέλος του δεκαπενταμελούς)

8. Πανταζή Μαργαρίτα ( Μαθήτρια Β΄ Τάξης )
9. Σιούλα Γεωργία ( Μαθήτρια Β΄ Τάξης )
10. Ματσούκας Μάκης ( Μαθητής Β΄ Τάξης )
11. Χατζηνεοφύτου Οδυσσέας ( Μαθητής Β΄ Τάξης )

Από τους Γονείς :
1. Ζιώγα Αλεξάνδρα
2. Τζαγνούν – Κωτάκη Μαρία
3. Τοσουνιάν Λίτσα
4. Χατζηαναστασίου - Καγκελάρη Ασπασία

Από τους Καθηγητές :
1. Τρίαρος Αντώνης ( Διευθυντής του σχολείου)
2. Κυριακάκος Χάρης (Φυσικός)
3. Παπαδημητρίου Θανάσης (Φυσικός)

Προσκεκλημένος ομιλητής θα είναι ο καθηγητής του Παιδαγωγικού Τμήματος του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης

κ. Παναγιώτης Κουμαράς

Την εκδήλωση προσκλήθηκαν να παρακολουθήσουν

· Ο Υπουργός της Παιδείας
· Όλοι οι υπεύθυνοι παιδείας των πολιτικών κομμάτων που μετέχουν στη Βουλή των Ελλήνων
· Οι εκπρόσωποι του Δήμου Αγίας Πραρακευής
· Ο προϊστάμενος του 4ου Γραφείου της Β΄ Δ/νσης Δ.Ε. Αθήνας
· Οι Σχολικοί Σύμβουλοι
· Οι Δ/ντες των Σχολείων της περιοχής μας
· Οι εκπρόσωποι της τοπικής Ε.Λ.Μ.Ε.

Στα πλαίσια της προετοιμασίας και προβολής της 2ης εκδήλωσης οι μαθητές του Σχολείου μας
1. Πανταζή Μαργαρίτα
2. Καραμανέας Ηλίας
Συνοδευόμενοι από τον κ. Θαν. Παπαδημητρίου έλαβαν μέρος στην εκπομπή του Ρ/Σ «FLASH 96»
«ΠΡΟΣΩΠΑ ΣΤΟΝ FLASH» με το δημοσιογράφο Γ. Σταματόπουλο.

Αυτονόητο είναι ότι κάθε μαθητής – γονέας – καθηγητής που επιθυμεί να παρακολουθήσει την 2η Εκδήλωση είναι ευπρόσδεκτος.

· Η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε στις 7-2-2009 στην αίθουσα τελετών του 3ου ΓΕΛ Αγίας Παρασκευής.

· Στην εκδήλωση παρευρέθησαν :
1. Η αντιδήμαρχος Παιδείας κα Αλεξάνδρα Κιμουλάκη
2. Ο εκπρόσωπος Κοινωνικής Πολιτικής κ. Μ. Γαβράς
3. Διευθυντές σχολείων της Περιοχής

4. Ο Δημοσιογράφος του Ρ/Σ "FLASH 96" κ. Γιώργος Σταματόπουλος

5. Η σχολική σύμβουλος των Φυσικών κα Αναστασία Γεωργιάδου
6. Ο κ. Γκιζιώτης , καθηγητής – Δημοτικός Σύμβουλος , ως εκπρόσωπος του Κ.Κ.Ε
7. Περισσότεροι (απ’ ότι στην πρώτη εκδήλωση ) γονείς μαθητών
8. Περισσότεροι (απ’ ότι στην πρώτη εκδήλωση ) καθηγητές
9. Λιγότεροι (απ’ ότι στην πρώτη εκδήλωση ) μαθητές , αλλά με περισσότερο πάθος

· Δεν παρευρέθησαν οι εκπρόσωποι των πολιτικών κομμάτων , αν και είχαν προσκληθεί.

Ο Δ/ντής του Σχολείου μας κ. Α. Τρίαρος κήρυξε την έναρξη της εκδήλωσης.

Στη συνέχεια , οι εκπρόσωποι του Δεκαπενταμελούς Κωστής Κουρής και Νίκος Καλύβας ανακοίνωσαν τα συμπεράσματα της 1ης εκδήλωσης . ( βρίσκονται ήδη αναρτημένα στο τέλος της παρουσίασης της 1ης εκδήλωσης)

Οι μαθήτριες του σχολείου μας Μαργαρίτα Πανταζή και Γεωργία Σιούλα μαζί με τον μαθητή μας Μάκη Ματσούκα παρουσίασαν τα αποτελέσματα της στατιστικής επεξεργασίας των απαντήσεων των μαθητών του σχολείου μας στο ακόλουθο ερωτηματολόγιο:

Εισήγηση του κ. Θαν. Παπαδημητρίου

ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΗΣ ΓΝΩΣΗΣ

Ζούμε στο Νεόκοσμο της Παγκοσμιοποίησης που , κατά μια ευρέως αποδεκτή ερμηνεία, είναι και ένας κόσμος, μια Κοινωνία της Γνώσης (Knowledge Society), και η παγκόσμια οικονομία βασίζεται στη γνώση (knowledge–based economy).

Δηλαδή στους ραγδαία αναπτυσσόμενους τομείς της οικονομίας , συντελείται μία δραματική αναβάθμιση του ρόλου της ανθρώπινης εργασίας , που στηρίζεται στη γνώση σε σχέση με τη σημασία που παραδοσιακά είχε το κεφάλαιο.

Η άποψη αυτή είναι σε συμφωνία με όσα αξιολογεί το πρόγραμμα αξιολόγησης PISA («Program for International Student Assessment»), δηλαδή Πρόγραμμα Διεθνούς Αξιολόγησης Μαθητών.

(Όσον αφορά τα αποτελέσματα στις Φυσικές Επιστήμες στο PISA η χώρα μας, κατέλαβε
την25η θέση μεταξύ των 30 χωρών , το 2000
την 30η θέση μεταξύ 40 χωρών ,το 2003
την 38η θέση μεταξύ των 57 χωρών ,το 2006 )
Είναι βέβαιο ότι στους μαθητές μας προσφέρονται περισσότερες γνώσεις. Γιατί αποδίδουν λιγότερο ;
Η απάντηση βρίσκεται στη λέξη «προσφέρονται» . Θεωρούμε τους μαθητές μας ως αποθήκες πληροφοριών , με την ελπίδα ότι αυτές οι πληροφορίες ίσως κάποτε να τους χρειαστούν .

Το πρόγραμμα είναι φτιαγμένο από τον ΟΟΣΑ.

Το εκ πρώτης όψεως παράξενο , είναι ότι ο ΟΟΣΑ υιοθετεί τις προτάσεις των πιο ριζοσπαστών Παιδαγωγών στη διάρκεια του 19ου και του 20ου αιώνα, που υποστήριζαν ότι ο άνθρωπος αυτοπραγματώνεται και παράγει κοινωνικό πλούτο μόνο όταν

· δεν καταπιέζεται ,
· δεν περιορίζεται σε απάνθρωπες συνθήκες εργασίας και
· δεν αποξενώνεται από το προϊόν της εργασίας του.

Γι’ αυτό και πρότειναν ένα σχολείο που καλλιεργεί τον δημιουργικό, κοινωνικό και ικανό για συνεργασία άνθρωπο.

Ο ΟΟΣΑ βέβαια θέλει εκπαιδευτικά προγράμματα για την οικονομία.

Θαυμάσια όμως , αυτά είναι και για την καθημερινή ζωή .
Γιατί π.χ. η ικανότητα « μπορώ να ελέγχω » αν αυτά που λέει ένας δημοσιογράφος ή ένας πολιτικός στηρίζονται σε δεδομένα , δεν είναι μια θαυμάσια ικανότητα για τον πολίτη;

Εμείς δεν θα προτείνουμε ένα σχολείο της οικονομίας της αγοράς, αλλά ένα δημοκρατικό σχολείο του πολίτη.
Δεν θα προτείνουμε προγράμματα για την οικονομία. Θα προτείνουμε προγράμματα στην κατεύθυνση της καλλιέργειας «Γνώσεων και Ικανοτήτων για τη ζωή».
Μέσα σε αυτήν είναι και η οικονομία αλλά όχι μόνο.
Το αίτημα , να προσαρμοστούν τα εκπαιδευτικά συστήματα στις ανάγκες της οικονομίας αυτού του τύπου , σφραγίζει τον κυρίαρχο εκπαιδευτικό προσανατολισμό στην Ευρώπη και όχι μόνο.

Έξι χώρες , Φιλανδία, Αγγλία, Βικτώρια (Αυστραλία), Καναδάς, Σουηδία και Γαλλία, είναι χώρες που σήμερα θεωρείται ότι έχουν πετυχημένα εκπαιδευτικά συστήματα και τρεις, Βαυαρία, Βάδη – Βυρτεμβέργη, Ιταλία είναι χώρες που έκαναν πρόσφατα σημαντικές εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις.

Εμείς θα αγωνιστούμε για Δημόσια εκπαίδευση ως κοινωνικό και πολιτιστικό δικαίωμα για όλους. Δημόσια, όχι «κατ’ ιδίαν», δημοκρατική παιδεία.

Δεν νοείται δημοκρατία χωρίς δημόσια παιδεία.

Ο καθηγητής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου της Θεσσαλονίκης κ. Γιώργος Τσιάκαλος , βρίσκεται ήδη στην Κύπρο , με την εντολή να προωθήσει τις αλλαγές που είναι απαραίτητες στο πλαίσιο της Εκπαιδευτικής Μεταρρύθμισης , με στόχο τη δημιουργία ενός Σχολείου που θα προετοιμάζει τους μαθητές για την ένταξη τους στην Κοινωνία της Γνώσης.

Πώς πρέπει να γίνεται μια Εκπαιδευτική μεταρρύθμιση;

1. Απαιτείται μια νέα αντίληψη για το ρόλο της Πολιτικής και του Κράτους. Το κράτος , μόνο του , δεν μπορεί να διαμορφώσει τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις και ούτε θα έπρεπε να το επιχειρήσει.

2. Χρειάζεται ένας «πολιτισμός του διαλόγου» ανάμεσα σε όλους όσους συμμετέχουν στη Σχολική ζωή. (Εκπαιδευτικοί με αναβαθμισμένο το ρόλο τους , άνθρωποι της Τοπικής Αυτοδιοίκησης , εκπρόσωποι από τα Εργατικά Συνδικάτα , εκπρόσωποι της οικονομίας.) Δηλαδή πρέπει να συμμετέχουν στη διαμόρφωση της και να τη στηρίξουν οι άνθρωποι των οποίων επηρεάζεται η καθημερινή τους ζωή.

3. Να αφεθούν ελεύθεροι οι άνθρωποι αυτοί να κάνουν διεξοδική συζήτηση πάνω στις γενικές προθέσεις και κατόπιν να προχωρήσουν σε σταδιακή και περιορισμένη σε ορισμένα Σχολεία εισαγωγή μέτρων , με διαρκή αξιολόγηση τους , εκ μέρους των Εκπαιδευτικών , στην καθημερινή εκπαιδευτική πράξη.
Όταν ολοκληρωθεί η φάση αυτή , τότε θα πρέπει οι Πολιτικοί μας να νομοθετήσουν.

Ποιες προϋποθέσεις απαιτούνται για μια Εκπαιδευτική Μεταρρύθμιση;

Θα λέγαμε ,απλά , αυτές που βρήκε ο κ . Γιώργος Τσιάκαλος στην Κύπρο.

1. Οι υψηλές δαπάνες για την Παιδεία ( το όνειρο της Ελληνικής Κοινωνίας για αύξηση των δαπανών για την Παιδεία στο 15% του προϋπολογισμού , η Κύπρος το έχει επιτύχει εδώ και χρόνια.)

2. Μια αλλαγή στη απαξιωτική νοοτροπία , που έχει καλλιεργηθεί στους συμπολίτες μας , απέναντι στο Ελληνικό Δημόσιο Σχολείο , πράγμα που δεν ισχύει στην Κύπρο , με το υψηλό μορφωτικό επίπεδο των κατοίκων της.

3. Μια καλή υλικοτεχνική υποδομή (σε σύγκριση με τις άλλες Ευρωπαϊκές χώρες και όχι μ’ αυτή που θα θεωρούσαμε ως ιδανική.)

4. Μια καλή επιστημονική κατάρτιση των εκπαιδευτικών (στην Κύπρο υπάρχει , αλλά στη χώρα μας η επιμόρφωση των εκπαιδευτικών , κυρίως στις νέες τεχνολογίες , θα πρέπει να γίνει υποχρεωτική και με εντατικούς ρυθμούς.)


ΤΟ ΕΠΙΘΥΜΗΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ

Τα παρακάτω αποτελούν σκέψεις - προτάσεις του καθηγητή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου της Θεσσαλονίκης κ. Γιώργου Τσιάκαλου , που λόγω απουσίας στο εξωτερικό αδυνατεί να είναι κοντά μας.
Είναι αυτονόητο ότι τις ασπαζόμαστε.

Η εκπαίδευση συντελείται στο πλαίσιο του ελληνικού πολιτισμού, όπως αυτός διαμορφώθηκε στο πέρασμα των χρόνων και ιδιαίτερα στην επαφή του με άλλους πολιτισμούς.

Στο πλαίσιο αυτό τα παιδιά ενισχύονται για να διαμορφώσουν αυτόνομα και με αυτοπεποίθηση την ταυτότητά τους (εθνική, θρησκευτική, πολιτισμική), μαθαίνοντας ταυτόχρονα να σέβονται τα διαφορετικά χαρακτηριστικά της ταυτότητας των συμμαθητών και συμμαθητριών τους που κατάγονται από άλλες χώρες.

Για τα παιδιά με διαφορετική καταγωγή πρέπει να υπάρχει πρόνοια ώστε να μπορούν επίσης να αναπτύσσουν ολόπλευρα τη δική τους ιδιαίτερη ταυτότητα.

Η διασφάλιση της ισότιμης συμμετοχής όλων των παιδιών στην εκπαίδευση αποτελεί βασική αρχή του αναλυτικού προγράμματος.

Για την εκπλήρωση αυτής της κοινωνικής υπόσχεσης προς τη νέα γενιά το αναλυτικό πρόγραμμα οργανώνεται και εφαρμόζεται με επίκεντρο την πρόνοια αποτελεσματικής πρόληψης και εξάλειψης των αρνητικών συνεπειών που συχνά συνοδεύουν τα παιδιά με αναπηρία, δύσκολο οικογενειακό περιβάλλον, οικονομική δυσπραγία και διαφορετικό πολιτισμικό υπόβαθρο.
Το επιθυμητό σχολείο πρέπει να είναι δημοκρατικό.
«Δημοκρατικό σχολείο» σημαίνει ένα σχολείο στο οποίο φοιτούν μαζί όλα τα παιδιά - ανεξάρτητα από οποιαδήποτε ιδιαιτερότητα μπορεί να έχουν- για να προετοιμαστούν για το κοινό τους μέλλον.
Σημαίνει ,επιπλέον, ένα σχολείο στο οποίο κανένα παιδί δεν αποκλείεται από την απόκτηση όλων των εφοδίων που χαρακτηρίζουν ένα μορφωμένο άνθρωπο.
Το δημοκρατικό σχολείο οργανώνεται με τέτοιο τρόπο ώστε να παρέχει σε όλα τα παιδιά τη δυνατότητα επίτευξης όλων των στόχων της εκπαίδευσης χωρίς οποιεσδήποτε εκπτώσεις στην ποσότητα και στην ποιότητα των μορφωτικών αγαθών.

Το επιθυμητό σχολείο πρέπει να είναι ανθρώπινο.
«Ανθρώπινο σχολείο» χαρακτηρίζεται το σχολείο στο οποίο κανένα παιδί δεν αποκλείεται, δεν περιθωριοποιείται, δεν στιγματίζεται, δεν περιφρονείται και δεν δυστυχεί εξαιτίας κάποιας ιδιαιτερότητας.
Είναι ένα σχολείο απόλυτου σεβασμού της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, και επιπλέον ένα σχολείο στο οποίο οι μαθητές και οι μαθήτριες έχουν το δικαίωμα και τη δυνατότητα να μη βιώνουν την παιδική και τη νεανική ηλικία αποκλειστικά ως περιόδους ιδιαίτερα κοπιαστικής προετοιμασίας για ζωή του ενήλικου ανθρώπου (όπως συμβαίνει στο παραδοσιακό σχολείο) αλλά ως τις πιο δημιουργικές και ευτυχισμένες περιόδους της ανθρώπινης ζωής.

Στο επιθυμητό Σχολείο χρειαζόμαστε χρόνο για να καλλιεργήσουμε τις ικανότητες – κλειδιά και τον χρόνο αυτό μπορούμε να τον κερδίσουμε απαλλάσσοντας τη σχολική ζωή από την αποθήκευση πληροφοριών στο μυαλό των παιδιών. Αυτό είναι πολύ εφικτό , αφού στην εποχή μας είναι δυνατή η άμεση πρόσβαση σε πληροφορίες οι οποίες σε μέγεθος υπερβαίνουν κατά πολύ το σύνολο της ύλης που παρέχεται στα εκπαιδευτικά συστήματα όλου του κόσμου!
Ποιες είναι οι ικανότητες κλειδιά ;
1. Δημιουργικότητα
2. Κριτική σκέψη και αναστοχαστική διαχείριση της γνώσης
3. Θεωρητική σκέψη και ικανότητα μετατροπής της θεωρίας σε πράξη
4. Ικανότητες και δεξιότητες ανάλυσης και σχεδιασμού
5. Προθυμία και ικανότητα για συλλογική εργασία και ανταλλαγή πληροφοριών
6. Ικανότητα λύσης προβλημάτων και, παράλληλα, ετοιμότητα αναζήτησης εναλλακτικών λύσεων και ικανότητα ανάπτυξης εναλλακτικών θεωριών

Από τα παραπάνω προκύπτει ότι η έννοια του επιθυμητού Σχολείου συνδέεται αλλά δεν ταυτίζεται με τη χρήση των τεχνολογιών πληροφορίας και επικοινωνίας στην εκπαίδευση. Συνδέεται με συγκεκριμένες μεταρρυθμίσεις των εκπαιδευτικών συστημάτων που υποστηρίζονται από τη δυνατότητα χρήσης των τεχνολογιών αυτών.
Οι παραπάνω ιδιότητες, ικανότητες και δεξιότητες να μην κατανοούνται και καλλιεργούνται αποκλειστικά ως εργαλείο ατομικής επιτυχίας στην «κοινωνία της γνώσης» αλλά να εντάσσονται στην ολόπλευρη ανάπτυξη των μαθητών και των μαθητριών προς την κατεύθυνση ενός δημιουργικού, κοινωνικού και ικανού για συνεργασία ανθρώπου που συμμετέχει ενεργητικά στην παραγωγή πολιτισμού και κοινωνικού πλούτου.

Μας ενδιαφέρει να απαλλάξουμε τα αναλυτικά προγράμματα από όλες τις περίσσειες πληροφορίες , να επιφέρουμε τη συνοχή ανάμεσα στις βαθμίδες της εκπαίδευσης και να συνδέσουμε το περιεχόμενο όλων των γνωστικών αντικειμένων με όλους τους γενικούς στόχους.

Τα αναλυτικά προγράμματα είναι ένα πολυδιάστατο σύστημα με εσωτερική ιεραρχία, και όχι ένας κατάλογος με τη διδακτέα ύλη και μερικές οδηγίες προς τους διδάσκοντες.
Στα αναλυτικά προγράμματα πρέπει ορίζονται
1. η αποστολή και οι σκοποί της εκπαίδευσης
2. οι θεμελιώδεις παιδαγωγικές αρχές
3. οι αρχές οργάνωσης και εφαρμογής των προγραμμάτων σπουδών,
4. οι ειδικοί στόχοι,
5. το περιεχόμενο,
6. τα προγράμματα σπουδών για κάθε τάξη και γνωστικό αντικείμενο,
7. οι μέθοδοι διδασκαλίας και μάθησης,
8. οι δείκτες επιτυχίας και οι τρόποι αξιολόγησης,
9. το μαθησιακό περιβάλλον,
10. οι σχέσεις σχολείου και οικογένειας,
11. οι συμπληρωματικές δραστηριότητες που απαιτούνται για την επιτυχία της αποστολής που έχει το σχολείο.
(Πολλά από αυτά προβλέπονται από την ήδη υπάρχουσα νομοθεσία. Εφαρμόζονται όμως;)
Θέλουμε αναλυτικά προγράμματα που θα συμβάλλουν στη διαμόρφωση Πολιτών που θα χαρακτηρίζονται από παρρησία και ανθρωπιστικά ιδανικά , θα έχουν την ικανότητα αυτόνομα και με γνώση να διαχειρίζονται τα προβλήματα του φυσικού και του κοινωνικού τους περιβάλλοντος και θα μπορούν να συμμετέχουν και στην κοινωνία της γνώσης.

Το Σχολείο του 21ου αιώνα
Θέλουμε τα παιδιά μας να πηγαίνουν σ’ ένα Σχολείο που δίνει χαρά , διαμορφώνει Πολίτες και παρέχει τα απαραίτητα εφόδια για μια απρόσκοπτη πορεία στη ζωή.
Από αυτή την απλή ανθρώπινη επιθυμία που τη μοιράζονται μεταξύ τους όλοι οι γονείς προκύπτει και η εικόνα του επιθυμητού Σχολείου.
1. Είναι το σχολείο που θα καλλιεργεί «ιδιότητες- δεξιότητες»
και όχι ένα Σχολείο που καταναλώνει το χρόνο των παιδιών με την αποθήκευση πληροφοριών στο μυαλό τους.

2. Είναι το Σχολείο συνδέεται αλλά δεν ταυτίζεται με την χρήση των τεχνολογιών πληροφορίας και επικοινωνίας
Συνδέεται με συγκεκριμένες μεταρρυθμίσεις που θα υποστηρίζονται από τη χρήση των τεχνολογιών αυτών.

3. Είναι το σχολείο που καλείται να συμβάλει στη διαμόρφωση ανθρώπων , που έχουν τα εξής γνωρίσματα:
(α) Κατέχουν ένα συνεκτικό και επαρκές σώμα γνώσεων από όλες τις επιστήμες
(β) Είναι πολίτες, που χαρακτηρίζονται από δημοκρατικότητα, αγωνιστικότητα, παρρησία και κοινωνική υπευθυνότητα, και εμφορούνται από τις αξίες της κοινωνικής δικαιοσύνης και της αλληλεγγύης.
(γ) Διαθέτουν στο υψηλότερο δυνατό επίπεδο τις κομβικές ιδιότητες, (ικανότητες-κλειδιά) και δεξιότητες που απαιτούνται στην κοινωνία του 21ου αιώνα

Έχουμε συνηθίσει να είναι το Σχολείο πηγή άγχους για ολόκληρη την οικογένεια. Αυτό είναι μια στρεβλή εξέλιξη του Σχολικού θεσμού και πρέπει να αλλάξει.
Το Σχολείο πρέπει να γίνει ο χώρος όπου τα παιδιά και οι νέοι άνθρωποι θα ικανοποιούν τη φυσική τους περιέργεια και θα αναπτύσσουν την κοινωνικότητα τους.
Παιδική ηλικία και νεότητα πρέπει να βιώνονται μέσα στο Σχολείο ως οι καλύτερες περίοδοι της ζωής ενός ανθρώπου.
Ένα σχολικό περιβάλλον που εναρμονίζεται με τις παιδικές και εφηβικές ανάγκες αποτελεί την πιο στέρεα βάση για καλές σχέσεις στην οικογένεια και στην κοινωνία.

ΑΠΟΣΤΡΟΦΗ ΣΤΗΝ ΠΑΡΩΔΙΑ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΗΣ

Από το 1974 μέχρι σήμερα
Τα κόμματα που κυβέρνησαν τη χώρα έκαναν εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις με στόχους :
1. το σύστημα των εξετάσεων για την εισαγωγή σε ΑΕΙ - ΤΕΙ και
2. την προσθαφαίρεση διδακτέας ύλης.

Δεν είναι αυτό η μεταρρύθμιση που θα οδηγήσει στο Σχολείο του 21ου αιώνα.

ΤΑ ΣΧΟΛΙΚΑ ΒΙΒΛΙΑ
ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΕΙΣ

1. Κάθε χρόνο δαπανώνται μεγάλα χρηματικά ποσά για την δωρεάν παροχή των σχολικών βιβλίων στα παιδιά του Δημόσιου σχολείου , με την (ανεξήγητη) εξαίρεση των βιβλίων της ξένης γλώσσας.

2. Στα σχολικά βιβλία περιέχεται ύλη διπλάσια απ’ αυτή που καθορίζεται ως διδακτέα.

3. Συνεχίζεται η χρήση του ενός και μοναδικού βιβλίου , για κάθε αντικείμενο , που , με τη σιωπηρή ανοχή πολλών διδασκόντων , παίρνει τη μορφή «ευαγγελίου» και αποτελεί ένα από τους λόγους για τους οποίους τα παιδιά «παπαγαλίζουν».

4.Στο Κέντρο Εκπαιδευτικής Έρευνας η «τράπεζα θεμάτων» καταργήθηκε και τα παιδιά οδηγούνται στην προμήθεια σχολικών βοηθημάτων από το ελεύθερο εμπόριο , τα οποία και ακριβοπληρώνουν , ενώ ταυτόχρονα διαφημίζονται και τα Φροντιστήρια .

5. Ένα μικρό ποσοστό από τους διδάσκοντες τροφοδοτούν τους μαθητές τους με σημειώσεις ικανές να τους βοηθήσουν ουσιαστικά.

6. Τα σχολικά βιβλία έχουν γραφεί με κάποια φιλοσοφία και τα κεφάλαια τους έχουν μια συνέχεια.
Η επιλογή της διδακτέας ύλης (π.χ. να διδαχθούν τα κεφάλαια 1ο , 3ο , 5ο ) καταστρατηγεί και τη φιλοσοφία και τη συνέχεια.

7. Στην ιστοσελίδα του Κέντρου Εκπαιδευτικής Έρευνας
υπάρχουν όλα τα σχολικά βιβλία που τυπώνονται κάθε χρόνο και δίνονται (ορισμένα με καθυστέρηση ) δωρεάν στους μαθητές.

8. Από τη δεύτερη τάξη του Γυμνασίου θα μπορούσαν όλα τα παιδιά να είναι σε θέση να έχουν πρόσβαση σ’ αυτά μέσω του διαδικτύου


ΜΙΑ ΤΟΛΜΗΡΗ ΠΡΟΤΑΣΗ
Λαμβάνοντας υπόψη:
1. Το ετήσιο κόστος της εκτύπωσης και της δωρεάν διανομής των βιβλίων
2. Την ανεπάρκεια του ενός και μοναδικού βιβλίου για κάθε αντικείμενο
3. Το γεγονός ότι οι μαθητές πρέπει να ασκηθούν σε ικανότητες και όχι σε μνήμη
4. Το γεγονός ότι η χρήση των τεχνολογιών επικοινωνίας και πληροφόρησης , μπορεί να δώσει τεράστιες δυνατότητες στα παιδιά για πρόσβαση στη γνώση


ΠΡΟΤΕΙΝΟΥΜΕ:
1.Μια διαφορετική οργάνωση του Κέντρου Εκπαιδευτικής Έρευνας, ώστε :
α. Να λειτουργήσει ξανά η τράπεζα θεμάτων – ερωτήσεων – ασκήσεων με τη συμμετοχή , κυρίως , των μαχόμενων εκπαιδευτικών .
β. Να γραφούν , σε ηλεκτρονική μορφή , τρία τουλάχιστο διδακτικά βιβλία , για κάθε αντικείμενο και από διαφορετικές συγγραφικές ομάδες , οι οποίες θα αποτελούνται από εκπαιδευτικούς με αυξημένα προσόντα και , που θα έχουν διδάξει σε Σχολεία τουλάχιστο για μια εικοσαετία.

2. Να επιμορφωθούν κατάλληλα και υποχρεωτικά όλοι οι εκπαιδευτικοί ,ώστε :
α. Να μπορούν να χρησιμοποιήσουν τις τεχνολογίες επικοινωνίας και πληροφόρησης στη διδακτική πράξη.
β. Να μπορούν να εφαρμόσουν τις νέες μεθόδους διδασκαλίας και μάθησης τους δείκτες επιτυχίας και τους τρόπους αξιολόγησης.
γ. Να μπορούν να διαμορφώσουν το κατάλληλο μαθησιακό περιβάλλον.
3. Να χορηγείται δωρεάν και εφάπαξ από ένας φορητός υπολογιστής σε κάθε μαθητή / μαθήτρια , για το Γυμνάσιο και το Λύκειο και, να θεσπιστεί η δωρεάν πρόσβαση στο Κέντρο Εκπαιδευτικής Έρευνας μέσω του διαδικτύου, έτσι ώστε τα παιδιά :
α. Να έχουν άνετη πρόσβαση στη γνώση.

β. Να μπορούν να δράσουν αυτόνομα μέσα στο μαθησιακό περιβάλλον
και να αποκτήσουν τις ικανότητες – δεξιότητες που απαιτούνται
για τη ζωή τους.

4. Να διπλασιαστούν οι αμοιβές των διδασκόντων οι οποίοι
θα παραμένουν υποχρεωτικά στο Σχολείο τους
από τις 08.00 μέχρις τις 14.00
Απαλλαγμένοι πλήρως από εργασίες γραφείου , τις οποίες θα αναλάβει μια καλά οργανωμένη Σχολική Γραμματεία , που θα στελεχώνεται από υπαλλήλους μη εκπαιδευτικούς.
Έτσι ώστε πέρα από τα διδακτικά τους καθήκοντα :
α. Να αναπληρώνουν τους συναδέλφους τους που απουσιάζουν για λόγους ασθενείας ή άλλους σοβαρούς λόγους.
β. Να ετοιμάζουν
• φύλλα εργασίας για τα μαθήματα της επόμενης ημέρας ,
• σύνολα των ερωτήσεων και ασκήσεων που θα επεξεργαστούν μαζί με τους μαθητές ,
• test και διαγωνίσματα καθώς και τις ενδεικτικές απαντήσεις σ’ αυτά.

γ. Να επεξεργάζονται τους δείκτες επιτυχίας των μαθητών , σε συνεργασία με τους υπόλοιπους συναδέλφους τους της ίδιας ειδικότητας ,
δ. Να βρίσκουν τρόπους για να βοηθήσουν εγκαίρως τα παιδιά των οποίων η επίδοση δεν κρίνεται ικανοποιητική , και
ε. Να συμβάλλουν με όλες τους τις δυνάμεις στη διαμόρφωση του κατάλληλου Σχολικού περιβάλλοντος.

Όλα τα παραπάνω προτείνονται εφόσον :

· Δοθούν πάλι στον αξιοκρατικά επιλεγμένο Διευθυντή της σχολικής μονάδας ουσιαστικές αρμοδιότητες συντονιστή ,του εκπαιδευτικού έργου
και
· Δοθούν στους Σχολικούς συμβούλους αρμοδιότητες αξιολόγησης των εκπαιδευτικών.

Τοποθέτηση της κας Αλέκας Ζιώγα ,
Γραμματέως του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων

Μετά τα πολύ γλαφυρά παραδείγματα του κ. Κουμαρά θα προσπαθήσω να είμαι σύντομη , στην τοποθέτηση μου πάνω στ’ αναλυτικά προγράμματα.
Ο νέος άνθρωπος έρχεται αντιμέτωπος μ’ ένα πλήθος αξιών , που είναι διάχυτες μέσα στην ατμόσφαιρα που αναπνέει από τα πρώτα του κιόλας βήματα , από την παιδική του ηλικία. Το σπίτι , ο δρόμος , το σχολείο , η διοίκηση , ο τόπος , η τηλεόραση , το θέατρο , η μουσική είναι οι εστίες του.
Απ’ όλες η σπουδαιότερη είναι το σχολείο.
Γιατί εδώ η μύηση γίνεται μεθοδικά επάνω σ’ ένα , από πριν , καταστρωμένο σχέδιο και με τρόπο μελετημένο , ως τις πιο μικρές λεπτομέρειες του.
Μέσα στο σχολείο οι αξίες διοχετεύονται στο παιδί από το Δάσκαλο , το βιβλίο και το αναλυτικό πρόγραμμα. Δάσκαλος- βιβλίο και αναλυτικό πρόγραμμα αποτελούν ένα οργανωμένο σύστημα του οποίου θα υποστεί το παιδί , θέλοντας και μη , την επίδραση. Μ’ αυτό κυρίως γίνεται η ένταξη του νέου ανθρώπου , η προσαρμογή του στο κοινωνικό – πνευματικό και ηθικό περιβάλλον του τόπου του και του καιρού του.
Αυτά όλα ορίζονται και στο σκοπό του αναλυτικού προγράμματος.
Η εκπαίδευση έχει δυο βασικούς απώτερους σκοπούς :
Ο πρώτος είναι ο σκοπός της αγωγής. Είναι η καλλιέργεια του βουλητικού , του νοητικού και του συναισθηματικού στοιχείου του ανθρώπου.
Ο δεύτερος απώτερος μεγάλος σκοπός είναι η ανάπτυξη η οικονομική , η κοινωνική κ.τ.λ. κάθε χώρας , είναι η διατήρηση της πολιτιστικής κληρονομιάς , είναι η διατήρηση της εσωτερικής συνοχής του κράτους , η διατήρηση της παράδοσης και η συνέχιση της κ.τ.λ.
Τόσο ο πρώτος όσο και ο δεύτερος σκοπός δεν μπορεί να είναι γενικός και κοινός για όλους τους λαούς όλων των εποχών , γιατί υπάρχουν διαφορές και ως προς την αντίληψη της αγωγής που έχουν οι λαοί μεταξύ τους και ως προς τους μηχανισμούς και τα μέσα που χρησιμοποιούν για να πετύχουν αυτή την αγωγή.
Ο δεύτερος γενικότερος σκοπός , επειδή τα προβλήματα δεν είναι τα ίδια σε όλους τους λαούς , διαφέρουν από λαό σε λαό και από εποχή σε εποχή.
Μια οργανωμένη κοινωνία δεν μπορεί να κάνει εκπαίδευση αν δεν έχει καθορίσει εκ των προτέρων τι θέλει να πετύχει με την εκπαίδευση την οποία εφαρμόζει. Τι άνθρωπο θέλει να φτιάξει , τι κοινωνία θέλει να διαμορφώσει.
Τα εκπαιδευτικά συστήματα αποτελούν τη βάση της προετοιμασίας των μελλοντικών πολιτών.
Βέβαια , όταν διαμορφώνει ένα κράτος αυτούς τους σκοπούς , υπεισέρχονται διάφοροι παράγοντες ( Οργανισμός Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης ή ο Παγκόσμιος Οργανισμός Εμπορίου που όρισε την εκπαίδευση ως υπηρεσία κι όχι ως δικαίωμα και κοινωνικό αγαθό κ.α. ) που ανάλογα με τους σκοπούς που έχουν και τα συμφέροντα που εξυπηρετούν , προσπαθούν να οδηγήσουν την εκπαίδευση προς κάποιες κατευθύνσεις.
Την τελευταία δεκαετία έρχονται τα «πάνω» «κάτω» στο περιεχόμενο της εκπαίδευσης. Γίνεται μεγάλη αντιπαράθεση για τους σκοπούς τα αναλυτικά προγράμματα και τα βιβλία.
Αμφισβητείται ως «ξεπερασμένος» ο σκοπός που αναφέρεται στο νόμο 1566/85. Ως τώρα «η εκπαίδευση στοχεύει στην ολόπλευρη αρμονική και ισόρροπη ανάπτυξη των διανοητικών και ψυχοσωματικών δυνάμεων των μαθητών , ώστε να έχουν τη δυνατότητα να εξελιχθούν σε ολοκληρωμένες προσωπικότητες και να ζήσουν δημιουργικά» , γιατί τάχα τα πράγματα άλλαξαν.
Η γνώση απαξιώνεται όλο και πιο γρήγορα. Εκτιμάται ότι περίπου το 80% των τεχνολογιών που χρησιμοποιούνται σήμερα , θα είναι ξεπερασμένες σε 10 χρόνια.
Εμείς οι γονείς πιστεύουμε ότι:
Μόνο ενιαία , σφαιρική , επιστημονική γνώση μπορεί να αναπτύξει την ικανότητα της σκέψης , της αμφισβήτησης , της διερεύνησης ,της ανακάλυψης των σχέσεων , της αυτενέργειας και της πρωτοβουλίας ,να οδηγήσει στην ολοκλήρωση του ανθρώπου , στην κατανόηση του κόσμου και της πραγματικότητας και να αποτελέσει δύναμη για την αλλαγή της κοινωνίας.
Γνώση που θα οδηγεί σε ενιαία και ολόπλευρη μόρφωση , στις αληθινές πολιτιστικές αξίες , στη διαμόρφωση του νέου ανθρώπου ως κοινωνική προσωπικότητα με αρχές , αξίες και ιδανικά ,που θα βρίσκει νόημα σε μια ζωή με τα ανθρώπινα μέτρα , που θα μπορεί συλλογικά να την κάνει καλύτερη.
Γι αυτό υποστηρίζουμε την πρόταση για Ενιαίο 12-χρονο Βασικό Υποχρεωτικό Σχολείο , που είναι το σχολείο της ολόπλευρης μόρφωσης όλων και της αρμονικής ανάπτυξης όλων και του καθενός.
Ένα σχολείο που θα ολοκληρώνει το έργο του χωρίς να χρειάζεται κανενός είδους φροντιστήριο , για τι ο σκοπός του δεν θα είναι «μαθησιοκεντρικός» , αλλά θα συμβάλλει στην κοινωνική διαπαιδαγώγηση της προσωπικότητας μέσα από ένα αληθινά ενιαίο πρόγραμμα.
Τα θραύσματα γνώσης , οι ασυνάρτητες πληροφορίες , οι «κοινού ενδιαφέροντος» θεματικές ενότητες μπορεί να αποτελούν καινοτομίες για τις «ανάγκες της αγοράς» αλλά , σίγουρα, δεν αποτελούν ανάγκες για το νέο άνθρωπο.
Αδειάζουν τις τσέπες των γονιών , αλλά το χειρότερο, αδειάζουν τα μυλά των παιδιών.

Τοποθέτηση της Σχολικής Συμβούλου κας Αναστασίας Γεωργιάδου

Ενώ όλοι οι εμπλεκόμενοι στην εκπαιδευτική διαδικασία θεωρούν ότι χρειάζονται αλλαγές στα αναλυτικά προγράμματα και βιβλία, δεν είναι καθόλου σύμφωνοι μεταξύ τους ως προς ποια στοιχεία αυτά πρέπει να αλλάξουν. Το ίδιο συνήθως συμβαίνει και σε όσους αναλαμβάνουν να καταρτίσουν ΑΠΣ ή να συγγράψουν βιβλία με αποτέλεσμα να καθυστερούν για μεγάλο χρονικό διάστημα στο να καταλήξουν σε κάτι που να ικανοποιεί και να εκφράζει όλους στα προεξάρχοντα χαρακτηριστικά.
Από την άλλη υπάρχουν έντονες αντιστάσεις στην εφαρμογή των καινοτομιών, γιατί οι περισσότεροι έχουμε εσωτερικοποιήσει την διδακτική, που έχουμε υποστεί ως μαθητές ή εφαρμόσει αρχικά ως δάσκαλοι, τόσο στέρεα έτσι, ώστε να τη θεωρούμε και τη μόνη δυνατή και αποτελεσματική.

Εξάλλου η παιδαγωγική /διδακτική κατάρτισή από τις προπτυχιακές σπουδές είναι από ανεπαρκής ως ανύπαρκτη για τους περισσότερους επιστημονικούς κλάδους που τροφοδοτούν την Β/θμια εκπαίδευση. Και όταν υπάρχει, συνήθως αναφέρεται στην ιστορία της παιδαγωγικής και όχι στην προοπτική της.

Λείπει η διορατικότητα για την εκπαίδευση των επερχόμενων γενεών που θα έχουν άλλες ανάγκες και θα απαιτείται εκσυγχρονισμός περιεχομένου και μεθοδολογιών - αυτό οφείλουν να το φροντίσουν τα Πανεπιστήμια.

Έτσι εμφανίζονται αγκυλώσεις και εμμονές στην πεπατημένη και δοκιμασμένη οδό, τόσο από τους εκπαιδευτικούς, όσο και από τους γονείς που επικαλούνται τις δικές τους μνήμες ως μαθητές.

Όσον αφορά στις ερωτήσεις αυτού του τύπου που μπαίνουν στην έρευνα του PISA (του Διεθνούς Προγράμματος για την Αξιολόγηση των Μαθητών) τέτοιες δεν υπάρχουν στα διδακτικά βιβλία και στην καθημερινή πρακτική του ελληνικού σχολείου, με αποτέλεσμα να μην είναι εξοικειωμένα τα ελληνοπούλα και να έχουν χαμηλές επιδόσεις.

Το να προϊδεάσουμε αποσπασματικά τους μαθητές δεν πρόκειται να τα βοηθήσει να ανταποκριθούν καλύτερα. Πάντως αρκετοί καθηγητές γυμνασίων της περιοχής μας, σε ενημέρωση για την έρευνα, έδειξαν ενδιαφέρον να εντάξουν τέτοια θέματα ελέγχου του επιστημονικού αλφαβητισμού στη διδακτική πράξη.

Τοποθέτηση του κ. Μιχάλη Γαβρά , εκπροσώπου Κοινωνικής Πολιτικής του Δήμου Αγίας Παρασκευής.

Η δεύτερη συνάντηση, με μεγαλύτερο αριθμό μαθητών αλλά και γονιών να συμμετέχουν από την προηγούμενη, αποδεικνύει το βάθος του ενδιαφέροντος από το σύνολο των μαθητών και την υπόλοιπη σχολική κοινότητα του 3ου Λύκειου Αγίας Παρασκευής.
Είναι φανερό από όσα ακούστηκαν από τους εισηγητές, πως η παγκόσμια εκπαιδευτική κοινότητα έχει καταθέσει λύσεις για τα εκπαιδευτικά προβλήματα και εφαρμόζονται αρκετά συστήματα, από τα οποία μπορούμε να διαλέξουμε την λύση που αρμόζει καλύτερα στην Ελλάδα, λαμβάνοντας υπ’ όψιν τα συγκεκριμένα χαρακτηριστικά της Ελληνικής κοινωνίας, την παραγωγική της βάση και την θέση που έχει η χώρα μας στην παγκόσμια οικονομία.
Εκείνο που διαφοροποιεί το δικό μας εκπαιδευτικό σύστημα από τα άλλα που εφαρμόζονται αλλού, η ειδοποιός διαφορά, είναι ταυτόχρονα και το μεγάλο κεφάλαιο για μας. Αυτή είναι ο Έλληνας εκπαιδευτικός, που με λειψές αμοιβές, μικρή υλικοτεχνική υποστήριξη, αδύναμους υποστηρικτικούς εκπαιδευτικούς θεσμούς, αναντίστοιχα των αναγκών αναλυτικά προγράμματα, ανεπαρκή και σε πολλές περιπτώσεις πεπαλαιωμένα σχολικά εγχειρίδια, προσπαθεί να μεταφέρει τις γνώσεις σε ένα μαθητικό κοινό, που περιμένει την λήξη του ημερήσιου προγράμματος προκειμένου να κατευθυνθεί στην μορφή της παραπαιδείας που έχει επιλέξει με τους γονείς του.
Παρ’ ότι λοιπόν το υποκείμενο της εκπαίδευσης είναι ο μαθητής στο κέντρο του εκπαιδευτικού μας συστήματος αλλά και σε όλο τον κόσμο είναι ο εκπαιδευτικός. Η αναγνώριση αυτού του ρόλου και η ανάταξη όλων των παραγόντων που τον εμποδίζουν να ανταποκριθεί πλήρως στο έργο του, είναι η προϋπόθεση για να ξεφύγει το δημόσιο εκπαιδευτικό μας σύστημα από την απαξίωση που το συνοδεύει και που δεν ταιριάζει με τις προσπάθειες που καταβάλλονται από την πλειονότητα των εκπαιδευτικών.
Απαιτείται λοιπόν από την πολιτεία και το Ελληνικό κράτος, να δώσει καλύτερες αμοιβές, να εφαρμόσει μετεκπαιδευτικά προγράμματα με τελική αξιολόγηση της επιτυχίας τους, να παράσχει την απαραίτητη υλικοτεχνική υποστήριξη με ταυτόχρονη διερεύνηση της αξιοποίησής της στην εκπαιδευτική διαδικασία και τέλος μέσα από ένα αδιάβλητο σύστημα αξιολόγησης του εκπαιδευτικού έργου, του σχολείου και του εκπαιδευτικού να αξιολογηθεί το σύνολο του εκπαιδευτικού συστήματος.
Με την αξιολόγηση, ως εργαλείο θα πρέπει να δοθούν και τα απαραίτητα κίνητρα βελτίωσης της απόδοσης επιβραβεύοντας την προσπάθεια και την διαφοροποίηση από τον καταθλιπτικό μέσο όρο.
Με αυτό τον τρόπο θα ξαναγίνει ο εκπαιδευτικός ο βασικός πυλώνας μετεξέλιξης και εκσυγχρονισμού του εκπαιδευτικού μας συστήματος, έτσι όπως αρμόζει αλλά και το έχουν ανάγκη τα παιδιά μας και η χώρα.

Τοποθέτηση του κ. Ανδρέα Κατσούλα , Φιλολόγου του Σχολείου μας.

Ο Λορέντζος Μαβίλης, ο μεγάλος μας αυτός ποιητής, μιλώντας κάποτε στο ελληνικό κοινοβούλιο υπερασπιζόμενος τη δημοτική γλώσσα και απαντώντας σε επίκριση συναδέλφου του («θα ήτο φοβερόν και τρομερόν ατόπημα η χρήσις της χυδαίας δημοτικής»!!!) απάντησε πως «δεν υπάρχουν αισχρές γλώσσες παρά μόνο αισχρά μυαλά».

Η τέχνη, είπε ο Βολταίρος, η σκέψη και το πνεύμα δεν φυλακίζονται.

«Δεν συμφωνώ με αυτό που λες, θα υπερασπιστώ όμως και με τη ζωή μου ακόμα να λες ελεύθερα αυτό που πρεσβεύεις».

Όλοι θέλουμε ένα σχολείο δημοκρατικό, ελεύθερο σε ιδέες, ανοιχτό σε αξίες και αρχές, ένα σχολείο με το βλέμμα στραμμένο στο μέλλον.

Βαρεθήκαμε το σκουριασμένο παρελθόν, τα ανούσια λόγια, τους βερμπαλισμούς, την ποδηγέτηση της σκέψης μας, την τυποποίηση και σαλαμοποίηση της σκέψης μας.

Δεν διεκδικώ τον τίτλο του ήρωα ή του μεσσία της εκπαίδευσης. Θέλω όμως να κοιτάζω τα παιδιά μου, τους μαθητές μου στα μάτια και να είμαι περήφανος γι, αυτούς.

Θέλω να βγάλω έξω στην κοινωνία ελπιδοφόρους νέους και νέες που δεν θα μασάνε τα λόγια τους, δεν θα κρύβονται σαν τα ποντίκια, δεν θα είναι λιπόψυχοι, μα μαχητές της ζωής, του δίκαιου, της δημοκρατίας.

Αυτό το σχολείο ονειρεύομαι, για αυτό το σχολείο θα παλέψω.

«Ό, τι δεν σε σκοτώνει σε κάνει πιο δυνατό!»

Πάμε παιδιά: Carpite diem!!