«ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ» ή ΠΩΣ ΦΤΑΣΑΜΕ ΩΣ ΕΔΩ ; ή ΜΗΠΩΣ ΗΛΘΕ Η ΩΡΑ ΝΑ ΞΥΠΝΗΣΟΥΜΕ;

Στην Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία της 14-02-2010 δημοσιεύτηκε ένα άρθρο της Μαρίας Παπουτσάκη με τίτλο : « Greek Statistics» και στην Παιδεία , όπου φαίνεται καθαρά ότι δηλώνουμε στους «κουτόφραγκους» του ΟΟΣΑ πως :
• Τα σχολεία μας δουλεύουν ακατάπαυστα ,
• Οι μαθητές μας δεν σταματούν ούτε στιγμή να μελετούν ,
• Οι εκπαιδευτικοί μας ασχολούνται συνεχώς μαζί τους , είτε διδάσκοντας είτε απασχολούμενοι στα γραφεία τους με συσκέψεις για την εξεύρεση καλυτέρων μεθόδων διδασκαλίας και βελτίωσης της μαθησιακής διαδικασίας , με στόχο την ολόπλευρη μόρφωση των παιδιών ,
• Αργίες , απεργίες , αποχές , καταλήψεις , εκδρομές ( πολυήμερες και μη ) , διακοπές Χριστουγέννων και Πάσχα , απώλειες διδακτικών ωρών λόγω ελλείψεων προσωπικού , ακόμη και θερινές διακοπές , είναι λέξεις άγνωστες στην «Ελληνική Πραγματικότητα» που τους παρουσιάζουμε!!!
Τα στοιχεία που στέλνει το Υπουργείο Παιδείας στον ΟΟΣΑ δείχνουν ότι όχι μόνο τα σχολεία μας λειτουργούν συνεχώς , αλλά , έχει εξαλειφθεί και το φαινόμενο της μαθητικής διαρροής , που μαστίζει τη βασική εκπαίδευση μας , αφού εμφανίζεται ότι όλα τα Ελληνόπουλα από επτά ως δεκαπέντε ετών φοιτούν στα σχολεία , σε ποσοστό 100% !

Στην μεταρρύθμιση που επιχείρησε ο πρώην Υπουργός Παιδείας κ. Γ. Αρσένης , όλα τα μαθήματα ήταν γραπτώς εξεταζόμενα , με κοινά θέματα σε Πανελλήνια κλίμακα , αντικειμενικώς αξιολογούμενα από βαθμολογικές επιτροπές και , υπήρχε προσαρμογή της προφορικής στη γραπτή βαθμολογία , έτσι ώστε να μην αδικείται κανείς.
Επιπλέον υπήρχε και η πρόβλεψη της αξιολόγησης των εκπαιδευτικών.

Τι έγινε τότε;

• Οι μαθητές ξεσηκώθηκαν φωνάζοντας το σύνθημα «κάτσε καλά Γεράσιμε»
• Η Ο.Λ.Μ.Ε. απαιτούσε να ανακληθεί ο νόμος και να επανέλθει ο θεσμός των ανεξεταστέων μαθητών , με ενδοσχολικές εξετάσεις.
• Οι γονείς ξεσηκώθηκαν με δυο κυρίως επιχειρήματα:
1. Αποτελεί μεγάλη ταλαιπωρία , για τα παιδιά , η εξέταση όλων των μαθημάτων , με κοινά θέματα και αντικειμενική αξιολόγηση , ενώ δεν αποτελεί μεγάλη ταλαιπωρία , για τα παιδιά , η ενδοσχολική εξέταση στα ίδια μαθήματα και η (υποκειμενική;) αξιολόγηση.
2. Τα παιδιά εξωθούνται στα φροντιστήρια για πολλά μαθήματα , δηλώνοντας , ότι είναι αδύνατο να μάθει ένα παιδί στο σχολείο , αλλά μαθαίνει οπωσδήποτε στο φροντιστήριο.

Δεν έχω τίποτε εναντίον των φροντιστών (υπήρξα , άλλωστε , φροντιστής για 13 χρόνια ) αλλά πρέπει να ξεκαθαρίσουμε ορισμένα πράγματα.

(1). Οι μεταπολεμικές γενιές γονέων (κυρίως από τη δεκαετία του 1970 και μετά) , έχοντας υποστεί ποικίλες στερήσεις οι ίδιοι , προσπαθούν να κάνουν τη ζωή των παιδιών τους όσο γίνεται πιο εύκολη.
Έτσι , με αφορμή το γεγονός ότι ένα μικρό ποσοστό εκπαιδευτικών δεν κάνει καλά τη δουλειά του , προχωρούν στη γενίκευση ότι όλοι οι εκπαιδευτικοί δεν κάνουν καλά τη δουλειά τους και , άρα , είναι απαραίτητη η προσφυγή στα φροντιστήρια.
(2). Αφού δεν πιστεύουν στη χρησιμότητα του σχολείου , αλλά το θεωρούν κάτι σαν «αναγκαίο κακό» για να πάρει το παιδί τους το πολυπόθητο απολυτήριο (και με όσο γίνεται μεγαλύτερο βαθμό , ξέρει δεν ξέρει) προσπαθούν να καλύψουν τα παιδιά τους στο θέμα των απουσιών.
Ξέρουν π.χ. ότι τα παιδιά τους δεν θέλουν να ξυπνήσουν νωρίς και να πάνε στο σχολείο, ξέρουν ότι τις τελευταίες ώρες (ακόμη και κάποιες ενδιάμεσες) τα παιδιά τους προτιμούν να μην είναι στο σχολείο αλλά στη γειτονική καφετέρια και , βοηθούντων των γιατρών , έρχονται να δικαιολογήσουν τις απουσίες τους.
(3). Οι μαθητές , συνειδητοποιώντας την παραπάνω στάση των γονέων τους, και ξέροντας ότι η επιθυμία των γονέων τους είναι να εξασφαλίσουν στα παιδιά τους μια καλύτερη ζωή , οδηγούνται στην τακτική της «ήσσονος προσπάθειας»
…Θα μου τα πουν στο σχολείο , …θα μου τα ξαναπούν στο φροντιστήριο και , αν δεν τα μάθω , …θα μου τα ξαναπούν με ένα ιδιαίτερο μάθημα στο σπίτι μου!

Έτσι , το φροντιστήριο πέρασε στη συνείδηση όλων ως αναγκαιότητα.

• Οι εκπαιδευτικοί (στην πλειοψηφία τους) άρχισαν να αποδέχονται και για τον εαυτό τους την τακτική της «ήσσονος προσπάθειας» (Τεμπέληδες μας ανεβάζουν τεμπέληδες μας κατεβάζουν) και , με το επιχείρημα ότι δεν είναι δυνατό να πετύχει η μεταρρύθμιση χωρίς την αύξηση των αποδοχών τους , την καταδίκασαν.
Επιπλέον , την αξιολόγηση ποιος θα την κάνει;
Θα είναι αντικειμενική ;
Μάλλον όχι.
Άρα, γιατί να στηρίξουμε τη μεταρρύθμιση;
• Η πολιτεία , τα βλέπει όλα αυτά και τι κάνει;

(1). Μετρά το πολιτικό κόστος.

(2). Αλλάζει τον υπουργό και μειώνει τον αριθμό των εξεταζομένων μαθημάτων σε πανελλήνια κλίμακα από 14 στα 8.

(3). Ξανά-αλλάζει τον υπουργό και μειώνει πάλι τον αριθμό των πανελληνίως εξεταζομένων μαθημάτων από 8 σε 6.

Αποτέλεσμα :
Τα 8 από τα 14 μαθήματα (μαθήματα γενικής παιδείας – ενδοσχολικώς εξεταζόμενα ) να διδάσκονται «τύποις» μόνο. Οι μαθητές , όχι μόνο δεν τα διαβάζουν στο σπίτι τους , αλλά ούτε καταδέχονται να τα ακούσουν από τους εκπαιδευτικούς , την ώρα της διδασκαλίας , ασχολούμενοι με την ψιλή κουβεντούλα ή διαβάζοντας άλλα μαθήματα .
Όμως , τόσο οι μαθητές όσο και οι γονείς τους απαιτούν για τα μαθήματα αυτά προφορικό βαθμό ασφαλείας!
Το χειρότερο είναι , ότι και ορισμένοι εκπαιδευτικοί προσχωρούν στην υποβάθμιση του μαθήματος και στη χορήγηση του βαθμού ασφαλείας , διότι «έτσι είναι το σύστημα»!

Στο τέλος της χρονιάς και αφού «μαγειρευτούν» βαθμοί και απουσίες τα παιδιά θα πάρουν το απολυτήριο τους και αν δεν πετύχουν , ούτε σε ΤΕΙ βοηθών μελισσοκόμων , θα έχουν (ελπίζουν) άλλη μια ευκαιρία να διοριστούν στο Δημόσιο, με την παρέμβαση του γνωστού Βουλευτή , Πολιτευτή ή Κουμπάρου ,προς δόξα της αξιοκρατίας!

Όσο για το Υπουργείο Παιδείας , οι αρμόδιοι θα μαγειρέψουν τα ήδη μαγειρεμένα στατιστικά που τους αποστέλλει η μέση εκπαίδευση και θα τα αποστείλουν , με τη σειρά τους , στους « κουτόφραγκους » του ΟΟΣΑ.

Προχθές , συνάντησα ένα παλιό μαθητή μου , τον Μ. Τ. , προικισμένο από τη φύση με αντίληψη αρκετά πάνω από τον μέσο όρο , που στη διάρκεια των Λυκειακών του χρόνων είχε επιδείξει εργατικότητα , ευσυνειδησία , ευγενή άμιλλα και θέληση να κουραστεί και να γίνει κάτι. Και όντως έγινε. Τέλειωσε το Πολυτεχνείο (μηχανολόγος) χωρίς καθυστέρηση και σήμερα εργάζεται στον ιδιωτικό τομέα και παράλληλα ετοιμάζει το διδακτορικό του.
Του ανάφερα ,με παράπονο, την κατάσταση που επικρατεί σήμερα στα σχολεία μας.
Μου απάντησε:
Γιατί σε παραξενεύει η στάση των παιδιών ;
Δεν καταλαβαίνεις ότι το περιβάλλον (οικογενειακό – σχολικό και κοινωνικό) οδηγεί τα παιδιά σ’ αυτές τις πρακτικές;
Τα παιδιά βλέπουν να κυριαρχεί , παντού, η λαμογιά , το ψέμα , η αναξιοκρατία , η φοροδιαφυγή , η παραοικονομία και η κυκλοφορία του μαύρου χρήματος , οι νόμοι που κρίνουν με άλλα μέτρα και σταθμά τους πολιτικούς και άλλα τους πολίτες , ακόμα και οι θεωρίες «περί νομίμου , άρα και ηθικού».
Έτσι, πρέπει να προσαρμοστούν στο περιβάλλον αυτό για να επιβιώσουν!
Η γενιά η δική σας το διαμόρφωσε αυτό το περιβάλλον και εγκλώβισε τα παιδιά που βρίσκονται πλέον σε λήθαργο και άγνοια πραγματικότητας.
Και εγώ , που ακόμα αντέχω και προσπαθώ , νομίζεις ότι βλέπω ευοίωνο το μέλλον μου ;
Ανησυχώ και τρέμω πως δεν θα βρω δουλειά ανάλογη των προσόντων μου και πως τη δουλειά θα την πάρει κάποιος τυχάρπαστος , με κατάλληλες γνωριμίες, αφήνοντας σε μένα το παράσημο της ανοιχτής παλάμης.
Θα αντέξω για πολύ , ακόμη , ή θα προσαρμοστώ και εγώ στο περιβάλλον για να επιβιώσω;
Οι γενιές οι δικές σας φταίνε που φτάσαμε ως εδώ.
Και μη ρίχνετε τα βάρη μόνο στους πολιτικούς. Αυτοί διαφθείρουν εσάς με υποσχέσεις και , σας κλείνουν το μάτι γα παρανομίες και λαμογές και εσείς διαφθείρετε αυτούς με μίζες και μαύρο πολιτικό χρήμα.
Υπάρχει μια παροιμία που λέει ότι «το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι».
Δεν ισχύει απόλυτα στις μέρες μας.
Στο βρόμισμα του ψαριού πρωτοστατούν όλοι. Ακόμη και η ουρά!
Πρέπει να ομολογήσω ότι τα λόγια του πρώην μαθητή μου με συγκλόνισαν.
Και αναρωτήθηκα : Μήπως ήλθε η ώρα να ξυπνήσουμε ;
• Οι εκπαιδευτικοί , να ανασύρουμε από τη μνήμη μας τις ξεχασμένες αξίες και να τις προβάλλουμε , στο μέγιστο δυνατό βαθμό , στους μαθητές μας. Να τους δώσουμε πραγματικά πρότυπα και να τους βοηθήσουμε να απομακρυνθούν από τα πρότυπα της ξανθιάς τηλεπαρουσιάστριας και του , αμφιλεγόμενου φύλου , τηλεπαρουσιαστή.
Να τους κάνουμε να πιστέψουν στην αναγκαιότητα της γνώσης , στην χρησιμότητα της τέχνης και της φιλοσοφίας και στον σημαντικό ρόλο που παίζει η τεχνολογία.
Και , όλα αυτά , να τα κάνουμε σαν να μας πλήρωναν 100 ευρώ την ώρα! Έτσι για την Πατρίδα ρε γαμώτο!
• Οι γονείς να συνειδητοποιήσουν ότι υπάρχει ομορφιά σε κάθε επάγγελμα , αρκεί αυτό να αρέσει στο παιδί τους , και να μην το σπρώχνουν , με θεμιτά και αθέμιτα μέσα , στο επάγγελμα του Γιατρού , του Δικηγόρου ή του Μηχανικού , είτε αυτό αρέσει είτε δεν αρέσει στο παιδί τους.
Και , το κυριότερο , να πάψουν να είναι υπέρ-προστατευτικοί και να ξεκαθαρίσουν στο παιδί τους ότι «τα αγαθά κόποις κτώνται».
• Οι πολιτικοί , βουλευτές και υπουργοί (υπουργός = υπηρέτης) , να βγάλουν από το μυαλό τους τις έννοιες «πολιτικό κόστος» και «πελατειακές σχέσεις» και να επιβάλουν μια ανθρώπινη τάξη στο δημόσιο βίο.
Να νομοθετήσουν υπέρ της διαφάνειας , της αξιοκρατίας και της ενιαίας Δικαιοσύνης για όλους, και να διασφαλίσουν την πιστή τήρηση αυτών των νόμων.
• Όλοι μαζί πρέπει να δουλέψουμε για να δοθούν κίνητρα για τη ζωή και να βγούμε όλοι από το τέλμα στο οποίο (με ενοχές και συνενοχές) βυθιστήκαμε.

Θανάσης Παπαδημητρίου.

Ο εκλεκτός συνάδελφος και φίλος μου κ. Ανδρέας Κατσούλας έστειλε το ακόλουθο σχόλιο:

Αγαπητέ Θανάση,

Διάβασα με ενδιαφέρον τόσο το δημοσίευμα της Ελευθεροτυπίας, όσο και τα σχόλιά σου επί του θέματος. Πράγματι τίποτα σωστό δεν πάει στην Παιδεία μας και αυτό γιατί:

Εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις
Όλες ΜΑ ΟΛΕΣ ήταν μια σκέτη αποτυχία. Λογικό βέβαια, εφόσον ΜΟΝΑΔΙΚΟ γνώμονα έχουν – είχαν την εισαγωγή στο Πανεπιστήμιο και όχι ασφαλώς την απόκτηση γνώσης-εφοδίων πραγματικών για τη μελλοντική ζωή των παιδιών ως ενήλικοι πολίτες. Ειδικά η πλέον αποτυχημένη ήταν του Αρσένη η οποία θυμίζω:

- πέταξε στο δρόμο εν μια νυκτί χιλιάδες αδιόριστους εκπαιδευτικούς με το κλείσιμο της επετηρίδας – χωρίς μάλιστα να ληφθεί καμία φροντίδα για όσους περίμεναν χρόνια σαν κορόιδα, οι οποίοι στράφηκαν στην παραπαιδεία! Το διάστημα των αλχημειών του Αρσένη στο χώρο της; Παιδείας είχαμε αύξηση των φροντιστηρίων κατά 30%! (πηγή ΟΕΦΕ)

- αύξησε τον αριθμό των πανελλαδικώς εξεταζομένων μαθημάτων από 4 σε 14!!! χωρίς να λάβει υπόψη του καμία επιστημονικά βάσιμη μελέτη, ούτε ανάλογα συστήματα εισαγωγής σε χώρες της Ευρώπης. Αυτό οδήγησε στην παραπαιδεία ακόμα περισσότερους μαθητές και υποχρέωσε κάποιους να κάνουν φροντιστήριο ακόμα και στα θρησκευτικά!!!

Χρόνια ολόκληρα φροντιστές με τον πλέον σαφή τρόπο υποστηρίζουν το αυτονόητο: Αν υπάρχει ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΕΝΑ πανελλαδικώς εξεταζόμενο μάθημα, ούτε η παραπαιδεία είναι δυνατό να χτυπηθεί, ούτε βέβαια θα ασχοληθεί ποτέ κανείς – μαθητής ή γονιός – με τα άλλα μαθήματα, ακόμα και αν αυτά σε διδάσκουν ΠΩΣ ΝΑ αναπνέεις! ΟΛΕΣ οι εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις αποδεικνύουν προχειρότητα, απρονοησία, άγνοια των πραγματικών αναγκών της κοινωνία, εξυπηρέτηση συμφερόντων και ημετέρων και μπόλικη ΑΝΟΗΣΙΑ!

Οι πρόσφατες θέσεις μελών του Εθνικού Συμβουλίου Παιδείας κάνουν δειλά-δειλά λόγο για το αυτονόητο πια: ΑΠΟΔΕΣΜΕΥΣΗ ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ του σχολείου από την εισαγωγή στην Τριτοβάθμια εκπαίδευση, επανάκτηση του κύρους του Λυκείου και ενδυνάμωση του λειτουργικού ρόλου του σχολείου. Σχολείο που θα προετοιμάζει τα παιδιά για υγιή μέλη του κοινωνικού συνόλου και όχι για παραγωγικές και άβουλες μηχανές αποθήκευσης περιστασιακών και αποσπασματικών γνώσεων.

Εκπαιδευτικοί
ΚΑΜΙΑ εκπαιδευτική μεταρρύθμιση, ως και η σχεδιαζόμενη επικείμενη από την περισπούδαστη κα Διαμαντοπούλου δεν έλαβε σοβαρά το θέμα ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΣ και σίγουρα αυτό αποδεικνύει τις όποιες «ευαισθησίες» για την Παιδεία αυτού του τόπου. Αφελώς ρωτώ; Γίνεται Παιδεία με 10.000 καθηγητές αναπληρωτές και άλλους τόσους και παραπάνω ωρομίσθιους κάθε χρόνο; Πώς, ναι ΠΩΣ, θα αποδώσει στο έργο του ο υπαμοιβόμενος καθηγητής των 300 ευρώ που σύντομα- κατά τις εξαγγελίες της Διαμαντοπούλου – θα χάσει και αυτή την ευκαιρία; Η λύση είναι μια. Αλλά κύριοι που κυβερνάτε θυμηθείτε το ρητό των παλαιότερων « με πορ…ς αβγά δεν βάφονται»! Εδώ και τώρα λοιπόν ΑΜΕΣΑ να καταργηθεί ο θεσμός του ωρομίσθιου που τόσοι και τόσοι εξήγγειλαν πως θα, αλλά δεν τον κατάργησαν ΠΟΤΕ! ΑΥΞΗΣΗ των προσλήψεων και των αποδοχών των εκπαιδευτικών και ΑΜΕΣΗ ΜΟΝΙΜΟΠΟΙΗΣΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΑΝΑΠΛΗΡΩΤΩΝ!

Τι γίνεται στις άλλες χώρες της Ευρώπης
Παίρνω για παράδειγμα την Αυστρία. Εκεί η υποχρεωτική εκπαίδευση είναι 9ετής. Μετά την αποφοίτηση από το Γυμνάσιο ο μαθητής επιλέγει ανάμεσα σε δύο:

- Λύκειο που μετά την αποφοίτησή του παρακολουθεί προπαρασκευαστικό έτος και με εξετάσεις επί του συνόλου των μαθημάτων που διδάχτηκε στα 3 λυκειακά έτη διεκδικεί θέση στο Πανεπιστήμιο

- Επαγγελματική Σχολή στην οποία φοιτά και εργάζεται παράλληλα με βασικό μισθό. Μετά την αποφοίτησή του θεωρείται έτοιμος να ενταχθεί στην παραγωγή και εργάζεται πλέον με κανονικό μισθό.

Στις περισσότερες χώρες της Ευρώπης το σχολείο δεν συνδέεται άμεσα με τα ΑΕΙ ή ΤΕΙ και ούτε φυσικά αποτελεί η εισαγωγή σε αυτά μονόδρομο. Στην Ελλάδα της αφθονίας, της καταναλωτικής μανίας, του βολέματος, του φανφαρισμού, της υποκουλτούρας και της πλήρης αμερικανοποίησης των πάντων το τρίπτυχο έχει ως εξής: Σχολείο-Πανεπιστήμιο-Επαγγελματική αποκατάσταση – το οποίο απλά σημαίνει Χρήμα-Βιλίτσα-Αυτοκινητάρα. Ολόκληρη η ελληνική κοινωνία κινείται επάνω σε αυτό το σχοινί. Να σπουδάσει, λέει ο γονιός, το παιδί μου, να βγάλει αρκετά χρήματα, να φτιάξει και αυτό ένα σπιτάκι στα Βίλια ή στην (καμένη πια0 Πεντέλη. Καμία μέριμνα και κανένα ενδιαφέρον για το ποιες και τι γνώσεις θα αποκτήσει, ποια προσωπικότητα θα δομήσει, ποιες δεξιότητες και ικανότητες θα καλλιεργήσει. ΤΙΠΟΤΑ ΑΠΟΛΥΤΩΣ Αυτό όμως που χρειάζεται πρωτίστως είναι αλλαγή προσανατολισμών. Και μια κοινωνία προσανατολισμένη στο κέρδος και την καλοπέραση, μια κοινωνία με στρεβλωμένες αξίες, δύσκολα αλλάζει μυαλά και προσανατολισμούς, απλά αν είσαι ρομαντικός ελπίζεις!

Την Τρίτη 9 Φλεβάρη «ΤΑ ΝΕΑ» αναδημοσίευσαν μια ενδιαφέρουσα έρευνα από το περιοδικό «Επίκαιρα». Σε εξετάσεις για την Εθνική Σχολή Δικαστών (βάλτε πόσα χρόνια σπουδών για να φτάσεις ως εκεί) οι απαντήσεις των υποψηφίων αιφνιδίασαν ακόμα και εμπειρότατους δικαστικούς:

- στο Βατερλώ έγινε….ναυμαχία

- η Θεσσαλία απελευθερώθηκε από τους Τούρκους το 1964!

- ο Μουσολίνι έγινε Ιταλός ….ηθοποιός – και άλλα τραγελαφικά!!!

Εν τέλει τι μπορεί να γίνει; Πώς μπορεί να αλλάξει αυτό το καταραμένο το «σύστημα»; Με την ελπίδα. Ναι, με τη ελπίδα εκείνοι που κρατούν στα χέρια τους τις τύχες του τόπους μας ΑΠΛΑ να σοβαρευτούν και να ΑΣΧΟΛΗΘΟΥΝ ΣΟΒΑΡΑ.

Η γιαγιά μου όταν ξεκινούσε να νοικοκυρέψει το σπίτι στο χωριό, δεν ξεκινούσε με τις οδοντογλυφίδες, αλλά με τα τεντζερέδια και τους νταβάδες (μεγάλα μαγειρικά σκεύη0!

Ευχαριστώ για τη φιλοξενία!

Κατσούλας Ανδρέας

Αδιόριστος (ακόμα και απ’ ό,τι φαίνεται αιωνίως) Φιλόλογος!