Ελληνικό Δημόσιο Σχολείο

Προς τους χρήστες: Δέχομαι την κριτική σας , όσο σκληρή και αν είναι. Επιθυμώ , όμως , αυτή να γίνεται επώνυμα.

Όνομα:
Τοποθεσία: ΑΘΗΝΑ, Greece

Σάββατο 19 Ιουνίου 2010

ΑΝΤΙΟ

Αγαπητοί μου μαθητές και μαθήτριες,
Βρίσκομαι σε πολύ δύσκολη θέση :

Πρέπει να αποχαιρετήσω εσάς, τα παιδιά της Γ΄ Τάξης, που ήσαστε μαζί μας τρία ολόκληρα χρόνια και τώρα αποφοιτείτε

Πρέπει να αποχαιρετήσω τους συναδέλφους με τους οποίους συνεργάστηκα για πολλά χρόνια, αλλά

Πρέπει να αποχαιρετήσω και την υπηρεσία από την οποία συνταξιοδοτούμαι σε λίγες μέρες.

Αγαπητοί απόφοιτοι του 3ου Λυκείου της Αγίας Παρασκευής.
Το μέλλον είναι μπροστά σας και σας ανήκει.
Βάλτε στόχους.
Είστε όλοι έξυπνοι ,αλλά χρειάζεται να μάθετε να είστε και εργατικοί και συνεργάσιμοι.
Να σέβεστε τον εαυτό σας αλλά και τους άλλους ανθρώπους, γιατί η ανοχή και ο σεβασμός στους άλλους δίνουν αξία και σε σας τους ίδιους.
Να είστε δημιουργικοί και να προσπαθείτε να κάνετε πάντα το καλύτερο που μπορείτε.
Φτιάξτε μια κοινωνία που να μην έχει σχέση μ’ αυτή που σας παραδώσαμε.
Φτιάξτε μια κοινωνία με αξίες και με αλληλεγγύη στους συνανθρώπους σας.
Έτσι όλοι θα χαιρόμαστε με τις επιτυχίες σας.
Πρώτα οι γονείς σας και, κοντά σ’ αυτούς και όλοι εμείς οι δάσκαλοι σας.

Έχουν περάσει 40 και πλέον χρόνια παρουσίας μου στην εκπαίδευση (ιδιωτική και δημόσια) από τα οποία τα 16 εδώ στην Αγία Παρασκευή.

Έζησα αγωνίες αλλά γεύτηκα και επιτυχίες.

Κοιτάζοντας πίσω, νιώθω πως όλα πέρασαν πολύ γρήγορα…

Αφήνω πίσω μου ατέλειωτες ώρες διδακτικών και διοικητικών καθηκόντων, ώρες συνεργασίας, συμφωνίας ή και διαφωνίας (μερικές φορές και πολύ έντονης , αγαπητέ Αντώνη).

Κρατώ μόνο τις καλύτερες στιγμές από όλους σας και ζητώ να κάνετε και σεις το ίδιο.
Η κατανόηση και η αλληλεγγύη είναι γνωρίσματα πραγματικής αγάπης και είμαι ευτυχισμένος γιατί, με τους περισσότερους από εσάς, αναπτύξαμε τέτοιου είδους σχέσεις.
Εύχομαι , στους συναδέλφους μου, καλή υγεία και δύναμη για να συνεχίσουν το έργο της εκπαίδευσης των παιδιών που όλοι τόσο πολύ αγαπούμε.

Θανάσης Παπαδημητρίου



3 σχόλια:

Ο χρήστης Anonymous Ανώνυμος είπε...

Θανάση
Οι στιγμές για σένα είναι πολύ σημαντικές, το καταλαβαίνεις εσύ και άντε λίγοι άνθρωποι μετρημένοι στα δάκτυλα του ενός χεριού.
Σαράντα χρόνια μιά ζωή περάσανε ,θυμάσαι , όταν με τα μαύρα γένια ονειρεύτηκες τις στιγμές που θα πρόσφερες, στο τόπο σου, στη πατρίδα στον άνθρωπο,στους νέους;
Δεν ξέρω αν κάποιος σου πει ένα ευχαριστώ, φοβάμαι οτι δεν πρέπει να το περιμένεις από την πολιτεία,αυτή σε έχει ήδη ξεχάσει.
Το ευχαριστώ το εισέπραξες από τις εκατοντάδες ψυχούλες των νέων ανθρώπων που βρέθηκαν στις τάξεις που δίδαξες.
Το ευχαριστώ δέξου το και από μενα, ένα λίγο νεότερο συνάδελφο που το λίγο χρονικό διάστημα που συνυπηρετήσαμε μου δίδαξες πολλά.
Το ξέρω δεν θα πάψεις να μας σκέφτεσαι.
Θάσε δίπλα μας όταν θα αγωνιζόμαστε για το Δημόσιο Σχολείο,οταν θα ξαναπροσπαθήσουμε για την καινούργια κινηματογραφική λέσχη, όταν στα κάγκελα θα προσπαθούμε να εξηγούμε τη σημασία του να είναι ανοικτό.
Σε ευχαριστώ για όλα...

Μάνος Λιοδάκης

9 Ιουλίου 2010 στις 6:15 μ.μ.  
Ο χρήστης Anonymous Ανώνυμος είπε...

κυριε παπαδημητριου σημερα δεν φευγει ενας απλος καθηγητης απο το σχολειο φευγει η ιστορια του ελληνικου δημοσιου σχολειου φευγει ο ανθρωπος που ενεπνευσε τοσες γενεες μαθητων απο πολυ καλους μεχρι αποβρασματα της κοινωνιας.ΜΑΣ ΚΑΝΑΤΕ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΗΜΑΣΤΑΝ ΚΤΗΝΟΙ.Τρια χρονια τωρα καταλαβαμε τι σημαινει εργατικοτητα ηθος ανθρωπια δικαιοσυνη(?) αξιοκρατια διαφανεια αξιοπρεπεια αλληλεγγυη υπερηφανεια δυναμεις ροπες στροφικη κινηση νομους του νευτονα και κυματικη.Ευχομαστε οι επομενες μαθητικες γενιες να φωτιστουνε απο ανθρωπους σαν εσας.Ησασταν παραδειγμα αγωνιστικοτητας προσπαθειας μη συμβιβασμου και αληθινων σχεσεων(?).ΚΡΙΜΑ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΚΡΙΜΑ που εφυγε ενας τετοιος ανθρωπος .Μπορει να μας εγκατελειψε για παντα αλλα θα ζει μες στις καρδιες μας και θα τον θυμομαστε τα ησυχα αυγουστιατικα βραδια να γελαει και να καπνιζει σαν αραπης adios....................... AΘΑΝΑΤΟΣ...................................ΛΕΜΕ ΤΩΡΑ

8 Σεπτεμβρίου 2010 στις 12:06 π.μ.  
Ο χρήστης Anonymous Ανώνυμος είπε...

Κύριε Παπαδημητρίου σήμερα δεν φεύγει ένας απλός καθηγητής από το σχολείο, φεύγει η ιστορία του Ελληνικού Δημόσιου Σχολείου φεύγει ο άνθρωπος που ενέπνευσε τόσες γενιές μαθητών από πολύ καλούς μέχρι αποβράσματα της κοινωνίας.
ΜΑΣ ΚΑΝΑΤΕ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ. ΗΜΑΣΤΑΝ ΚΤΗΝΗ.
Τρία χρόνια τώρα καταλάβαμε τι σημαίνει εργατικότητα, ήθος ανθρωπιά, δικαιοσύνη, αξιοκρατία, διαφάνεια, αξιοπρέπεια, αλληλεγγύη, υπερηφάνεια, δυνάμεις, ροπές, στροφική κίνηση, νόμους του Νεύτωνα και κυματική.
Ευχόμαστε οι επόμενες μαθητικές γενιές να φωτιστούνε από ανθρώπους σαν εσάς.
Ήσασταν παράδειγμα αγωνιστικότητας, προσπάθειας, μη συμβιβασμού και αληθινών σχέσεων.
ΚΡΙΜΑ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΚΡΙΜΑ που έφυγε ένας τέτοιος άνθρωπος .
Μπορεί να μας εγκατέλειψε για πάντα αλλά θα ζει μες στις καρδιές μας και θα τον θυμόμαστε τα ήσυχα αυγουστιάτικα βράδια να γελάει και να καπνίζει σαν αράπης adios....................... AΘΑΝΑΤΟΣ...................................ΛΕΜΕ ΤΩΡΑ
Ένας μαθητής σας.

8 Σεπτεμβρίου 2010 στις 9:38 π.μ.  

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε Σχόλια ανάρτησης [Atom]

<< Αρχική σελίδα