17 ΧΡΟΝΙΑ ΤΩΡΑ....
Καλώς σας βρήκα.
Από σήμερα και για όσα χρόνια έρθουν θα είμαι ο νέος διαχειριστής του blog.
Δύσκολα τα πράγματα. Βαριά η κληρονομιά. Λίγα λόγια όμως για να δικαιολογήσω το τίτλο.
Πριν 17 χρόνια έπαιρνα το πτυχίο μου, τελειώνοντας τη Φιλοσοφική Σχολή Αθηνών.
Ξεκίνησα γεμάτος όνειρα και όρεξη για δουλειά.
Πέρασα από την ιδιωτική εκπαίδευση για 13 και πλέον χρόνια. Μετά ήρθε το δημόσιο σχολείο που ήταν πάντοτε και ο μεγάλος μου πόθος και καημός!!! Μα ακόμα αδιόριστος. Στα χαρτιά. Γιατί στις καρδιές σας είμαι εδώ και πάρα πολλά χρόνια διορισμένος!
17 χρόνια και τι και ποιον να πρωτοθυμηθείς! Τα δύο τελευταία χρόνια η τύχη το έφερε και διορίστηκα αναπληρωτής στη νέα μου γειτονιά, την Αγία Παρασκευή.
Κι εδώ γνώρισα δύο πολύ σπουδαίους ανθρώπους. Πέρυσι τον πρώτο, φέτος τον δεύτερο.
Ο Θανάσης και ο Μάνος. Δύο πολύ σπουδαίοι άνθρωποι και φίλοι. Γιατί φίλος δεν γίνεσαι με κάποιον μόνο αν περάσουν 30 χρόνια. Μπορεί και σε μια ώρα μέσα. Το βλέπεις στα μάτια, στο μυαλό, στην καρδιά. Μια κίνηση, μια λέξη είναι αρκετή. Δύο χρόνια τώρα ζω και μαθαίνω κοντά τους, λίγο από τον έναν, λίγο από τον άλλο.
Γνώρισα ωραίους ανθρώπους, καθηγητές, μαθητές, γονείς.
Τους μαθητές μου, τα δικά μου παιδιά που ο κάθε ένας είχε κάτι ξεχωριστό να δώσει: Κωστής, Μάκης, Δημήτρης, Όλγα, Χριστίνα, Εύη, Σοφία, Νίκος, Πέτρος κλπ κλπ κλπ, όλοι κάτι το μοναδικό!
Τους συναδέλφους μου: Θανάσης, Μάνος, Σπύρος, Κατερίνα, Βάσω, Φωτεινή, Γιάννα, Σοφία, Μίνα - το πατριωτάκι-, όλοι με αναοιχτή καρδιά και χαμόγελο και μια καλή κουβέντα που σου δίνει δύναμη και κουράγιο να συνεχίσεις!
Θα ' μαστε λοιπόν εδώ, να τα λέμε όποτε και όσο μπορούμε ΣΤΑΡΑΤΑ και ΑΛΗΘΙΝΑ!
Θα ' μαι κοντά στις αγωνίες και τους προβληματισμούς σας!
Φίλε Θανάση Παπαδημητρίου η λέξη ευχαριστώ ίσως είναι λίγη για την πολύτιμη βοήθειά σου και τις συμβουλές σου. Θέλω όμως να παραμείνεις δίπλα μου πολύτιμος συνεργάτης και σύμβουλος.
Φίλε μου Μάνο Λιοδάκη, σε ευχαριστώ για την πολυτιμότατη βοήθειά σου και να είσαι πάντα γερός και δυνατός! Πιστεύω σε αυτό το blog να τα λέμε συχνά πυκνά!
Καλό καλοκαίρι σε όλους, καλά αποτελέσματα σε όλα τα παιδιά και να ξέρουν πως είτε με άριστα είτε με λιγότερο άριστα αποτελέσματα μας κάνατε ΥΠΕΡΗΦΑΝΟΥΣ!
Κατσούλας Ανδρέας
έως τούδε αδιόριστος Φιλόλογος και οραματιστής!
Από σήμερα και για όσα χρόνια έρθουν θα είμαι ο νέος διαχειριστής του blog.
Δύσκολα τα πράγματα. Βαριά η κληρονομιά. Λίγα λόγια όμως για να δικαιολογήσω το τίτλο.
Πριν 17 χρόνια έπαιρνα το πτυχίο μου, τελειώνοντας τη Φιλοσοφική Σχολή Αθηνών.
Ξεκίνησα γεμάτος όνειρα και όρεξη για δουλειά.
Πέρασα από την ιδιωτική εκπαίδευση για 13 και πλέον χρόνια. Μετά ήρθε το δημόσιο σχολείο που ήταν πάντοτε και ο μεγάλος μου πόθος και καημός!!! Μα ακόμα αδιόριστος. Στα χαρτιά. Γιατί στις καρδιές σας είμαι εδώ και πάρα πολλά χρόνια διορισμένος!
17 χρόνια και τι και ποιον να πρωτοθυμηθείς! Τα δύο τελευταία χρόνια η τύχη το έφερε και διορίστηκα αναπληρωτής στη νέα μου γειτονιά, την Αγία Παρασκευή.
Κι εδώ γνώρισα δύο πολύ σπουδαίους ανθρώπους. Πέρυσι τον πρώτο, φέτος τον δεύτερο.
Ο Θανάσης και ο Μάνος. Δύο πολύ σπουδαίοι άνθρωποι και φίλοι. Γιατί φίλος δεν γίνεσαι με κάποιον μόνο αν περάσουν 30 χρόνια. Μπορεί και σε μια ώρα μέσα. Το βλέπεις στα μάτια, στο μυαλό, στην καρδιά. Μια κίνηση, μια λέξη είναι αρκετή. Δύο χρόνια τώρα ζω και μαθαίνω κοντά τους, λίγο από τον έναν, λίγο από τον άλλο.
Γνώρισα ωραίους ανθρώπους, καθηγητές, μαθητές, γονείς.
Τους μαθητές μου, τα δικά μου παιδιά που ο κάθε ένας είχε κάτι ξεχωριστό να δώσει: Κωστής, Μάκης, Δημήτρης, Όλγα, Χριστίνα, Εύη, Σοφία, Νίκος, Πέτρος κλπ κλπ κλπ, όλοι κάτι το μοναδικό!
Τους συναδέλφους μου: Θανάσης, Μάνος, Σπύρος, Κατερίνα, Βάσω, Φωτεινή, Γιάννα, Σοφία, Μίνα - το πατριωτάκι-, όλοι με αναοιχτή καρδιά και χαμόγελο και μια καλή κουβέντα που σου δίνει δύναμη και κουράγιο να συνεχίσεις!
Θα ' μαστε λοιπόν εδώ, να τα λέμε όποτε και όσο μπορούμε ΣΤΑΡΑΤΑ και ΑΛΗΘΙΝΑ!
Θα ' μαι κοντά στις αγωνίες και τους προβληματισμούς σας!
Φίλε Θανάση Παπαδημητρίου η λέξη ευχαριστώ ίσως είναι λίγη για την πολύτιμη βοήθειά σου και τις συμβουλές σου. Θέλω όμως να παραμείνεις δίπλα μου πολύτιμος συνεργάτης και σύμβουλος.
Φίλε μου Μάνο Λιοδάκη, σε ευχαριστώ για την πολυτιμότατη βοήθειά σου και να είσαι πάντα γερός και δυνατός! Πιστεύω σε αυτό το blog να τα λέμε συχνά πυκνά!
Καλό καλοκαίρι σε όλους, καλά αποτελέσματα σε όλα τα παιδιά και να ξέρουν πως είτε με άριστα είτε με λιγότερο άριστα αποτελέσματα μας κάνατε ΥΠΕΡΗΦΑΝΟΥΣ!
Κατσούλας Ανδρέας
έως τούδε αδιόριστος Φιλόλογος και οραματιστής!
αναρτήθηκε από το χρήστη ΑΝΔΡΕΑΣ ΚΑΤΣΟΥΛΑΣ | 1:37 μ.μ.
7 σχόλια:
Ανδρέα
Εύχομαι ολόψυχα η αφετηρία της νέας αρχής να φέρει στο blog γόνιμους προβληματισμούς για το καλό της παιδείας μας. Σε σένα τον πολυπόθητο διορισμό στα χαρτιά βέβαια, αφού για μένα είσαι ΄ο συνάδελφος΄
Ασφαλώς και θα τα λέμε καλέ μου φίλε.
Μάνος Λιοδάκης
test comment
good luck adrea
αγαπητε κυριε κατσουλα παρολο που τωρα φευγω απο το σχολειο σας ευχομαι το blog αυτο να γινει χωρος δημοκρατικης συζυτησης που να ακουγονται ολες οι αποψεις οπως μεχρι σημερα.Ευχομαι στους μαθητες καλα σχολικα χρονια οχι οπως τα δικα μας αν και οπως πληροφορουμε θα ειναι σιγουρα καλυτερα αφου φευγουν ορισμενοι 'αγαπημενοι΄'μας καθηγητες.Δυστυχως ανηκω στην περσινη τριτη λυκειου του τριτου λυκειου και λεω δυστυχως γιατι ημασταν εμεις αυτοι που πηγαν κοντρα σε ενα μιζερο σχολειο.Η επιλογη αυτη κοστισε σε πολλους απο εμας αφου η διευθυνση μας κυνηγουσε μεχρι να φυγουμε απο το σχολειο.Στοχοποιηθηκαμε και απειληθηκαμε αλλα το παθος για ενα αλλο σχολειο υπαρχει ακομα.Ετσι λοιπον πιστευω οτι απο εδω και περα οι μαθητες πρεπει να στελνουν το μηνυμα στους απο επανω εντος και εκτος σχολειου .Το σιγουρα πλεον ειναι ενα μπορει να φευγουμε απο το σχολειο αλλα θα επιστρεψουμε πιο δυνατα 2007-2010 ΔΕΝ ΣΑΣ ΞΕΧΝΟΥΜΕ Η ΕΚΔΙΚΗΣΗ ΕΡΧΕΤΑΙ απο καποιους ονειροπολους........
Αγαπημένε μου φίλε και παλιέ μου μαθητή (ανώνυμε),
εύχομαι πρώτα απ' όλα σε όλους σας καλή τύχη από δω και μπρος και καλή σταδιοδρομία και πρόοδο στη ζωή σας. Να ξέρεις πως ο αγώνας για μια αξιοπρεπή ζωή δεν σταματάει ποτέ και ΑΠΟ ΚΑΝΕΝΑΝ!
Δεν ξέρω για ποια εκδίκηση μιλάς και εναντίον ποιου. Όσοι αγωνίζονται δεν το κάνουν για να εκδικηθούν, αλλά για να δημιουργήσουν έναν καλύτρο κόσμο για αυτούς και τα παιδιά τους. Αλίμονο αν επιδιώκαμε την τιμωρία κάποιου και αυτό το ονομάζαμε αλλαγή και πρόοδο!
Σκέψου μόνο να ήσουν στη θέση μου, 17 χρόνια αδιόριστος και μπαλάκι στα χέρια των κομματόσκυλων! Τι θα έκανες; Να ζητάς μόνο να αλλάξεις τον κόσμο και να το εννοείς. Και να είσαι σίγουρος πως η μεγάλη σου εκδίκηση απέναντι σε αυτό το σάπιο σύστημα θα είναι να χαμογελάς μέσα σε έναν καλύτερο κόσμο που θα έχεις φτιάξει εσύ για τους άλλους!
Χαίρομαι που γνώρισα και συνεργάστηκα αυτά τα χρόνια με τα παιδιά του 2ου και 3ου Λυκείου και είμαι σίγουρος πως έχω πολλά καλά και όμορφα να δω από εσάς. Γιατί η ψυχή και η καρδιά σας είναι γεμάτη σφρίγος και δυναμισμό. Και μην ξεχνάς φίλε μου: Hasta la victoria siempre, oh kapten my kapten!
Αγαπητέ Ανδρέα,
επειδή σ' αυτό το σχολείο, ήσουν και εσύ, γιατί δεναπάντησες στο φίλο μας νεαρό, και δενανασκεύασες τους ψευδείς ισχυρισμούς του;
Ο καθένας φίλε μου έχει τον τρόπο του. Σε κάθε σχολείο που πηγαίνω κερδίζω πολλά, από φίλους μέχρι και εχθρούς. Αν οσα λέω σας κάνουν φίλους μου, έχει καλώς. Αν σας κάνουν εχθρούς μου, δεν πειράζει, καλή καρδιά! Χαμογελώ πάντα και σε όλους. "Ούτοι συνέχθειν, αλλά συμφιλείν έφυν" - Σοφοκλέους Αντιγόνη!
Δημοσίευση σχολίου
Εγγραφή σε Σχόλια ανάρτησης [Atom]
<< Αρχική σελίδα