Η αυτοκρατορία καλά κρατεί!!

Στις 6/10/2010 το Υπουργείο Παιδείας είχε ανακοινώσει ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΕΚΔΗΛΩΣΗΣ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΟΣ για την ανάθεση κατόπιν διαπραγμάτευσης έργου με τίτλο: «Διεξαγωγή Έρευνας Κοινής Γνώμης επί ζητημάτων Λυκείου - Λυκειακής Εκπαίδευσης». Στις 15/11/2010 το Υπουργείο ανακοίνωσε την απόφαση ανάθεσης του έργου στην εταιρεία GRO – ΕΡΕΥΝΑ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ Α.Ε. αντί του ποσού των «50.922 ευρώ συμπεριλαμβανομένου του εκάστοτε αναλογούντος ΦΠΑ».

Στις 20/3/2011 το Υπουργείο Παιδείας έδωσε στη δημοσιότητα τα αποτελέσματα της -κατά παραγγελία- έρευνας η οποία έγινε το δεύτερο δεκαήμερο του Γενάρη, με 1.987 συνεντεύξεις σε δείγμα ηλικίας 16 έως 60 ετών. Από τα ερωτήματα είναι κάτι παραπάνω από προφανής η προσπάθεια του υπουργείου όχι απλά να διαμορφώσει μια πραγματικότητα στα μέτρα του, αλλά να παρουσιάσει εικόνα αποδοχής της πολιτικής του. Είναι γνωστό εξάλλου ότι σε αυτού του τύπου τις έρευνες ότι «αγκίστρι ρίχνεις ανάλογο ψάρι πιάνεις» ή για να το πούμε αλλιώς «όποιος πληρώνει τη μουσική καθορίζει και τις νότες».

Το είδαμε εξάλλου και στις 8/2/2011 όταν δημοσιοποιήθηκε από τον πελάτη - υπουργείο Παιδείας ανάλογη έρευνα για τις νεοφιλελεύθερες αλλαγές στην ανώτατη εκπαίδευση. Σε εκείνη την έρευνα μετείχαν 404 φοιτητές, 455 γονείς μαθητών γυμνασίου, λυκείου και φοιτητών και 1.002 άτομα από το ευρύ κοινό. Το δείγμα, που σε υψηλό ποσοστό δήλωσε "ούτε ενημερωμένο, ούτε μη ενημερωμένο" ή "μάλλον μη ενημερωμένο" εμμέσως πλην σαφώς κλήθηκε να συμφωνήσει με τις προτεινόμενες αλλαγές και να καταλήξει... εντελώς αυθόρμητα στην εξής έκκληση: Το υπουργείο Παιδείας να εφαρμόσει τις αλλαγές όποιες κι αν είναι οι αντιδράσεις.
Στο δια ταύτα: Δεν είναι λίγοι εκείνοι που έχουν καταλάβει τη χρησιμότητα και τις δυνατότητες των δημοσκοπήσεων και τις ενέταξαν αμέσως στο οπλοστάσιό τους. Όχι, βέβαια, ως μέσον έρευνας των διαθέσεων αλλά σαν εργαλείο διαμόρφωσης της κοινής γνώμης και χειραγώγησης των πολιτών.
Η τεχνική είναι γνωστή. Αφήνεις απότιστο ένα λουλούδι και έπειτα ρωτάς τη γνώμη του τυχαίου διαβάτη για την κατάσταση του λουλουδιού. Μετά χρησιμοποιείς τη γνώμη του διαβάτη για να δικαιολογήσεις τις αλλαγές που θέλεις να κάνεις. Για να θυμηθούμε: Το 1990 επί κυβερνήσεως Ν.Δ. λίγο πριν από τις ρυθμίσεις Κοντογιαννόπουλου – Σουφλιά δόθηκε η ευκαιρία, με το γνωστό τρόπο, να εκφραστεί η «κοινή γνώμη» (δηλαδή αυτή που διαμορφώνουν οι ίδιοι που τη ζητούν). Τι διαπίστωνε η «κοινή γνώμη»; Η τάξη έχει χαθεί στα σχολεία, οι ιεραρχίες έχουν κλονιστεί, κανείς δεν αξιολογείται από κανέναν, τα παιδιά μένουν αγράμματα, τα φροντιστήρια κυριαρχούν, οι ιδιωτικές δαπάνες ροκανίζουν τους οικογενειακούς προϋπολογισμούς. Ποιος άραγε είναι ο αποκλειστικός υπεύθυνος γι αυτή την κατάσταση; Μήπως η Κυβέρνηση και το Υπουργείο που διαπιστώνουν κι αυτοί την κακή κατάσταση των σχολείων και έχουν δηλώσει την πρόθεση τους να τα αλλάξουν όλα; Όχι βέβαια. Φταίνε οι εκπαιδευτικοί και οι μαθητές. Και ήρθανε οι ρυθμίσεις και τα νομοσχέδια και έγινε ότι έγινε.

Για θυμηθείτε. Λίγα χρόνια αργότερα, την περίοδο 1997 – 1998, επί κυβερνήσεως ΠΑΣΟΚ, ο Γεράσιμος Αρσένης, μέσα από τα στρατευμένα μολύβια – λιβανιστήρια πολλών δημοσιογράφων και τα επιφωνήματα των εκφωνητών της αυλής και της οθόνης, διαπίστωνε ό,τι και η «κοινή γνώμη». Ανεργία των πτυχιούχων, φροντιστηριοποίηση, αμάθεια, Λύκειο προθάλαμος του Πανεπιστημίου. Και άρχισε, συνοδευμένος από τις ιαχές των κολάκων και πατώντας στις προσδοκίες της «κοινής γνώμης» (που ζητάει αλλαγή αλλά ξεχνάει να ρωτήσει σε ποια κατεύθυνση), να υλοποιεί τη μεγαλόπνοη μεταρρύθμιση των 28 πανελλαδικώς εξεταζόμενων μαθημάτων στη Β΄ και στη Γ΄ Λυκείου, μετατρέποντας το Λύκειο στο Λαβύρινθο με το Μινώταυρο.

Τώρα, με τέχνη το Υπουργείο Παιδείας έστρωσε το ίδιο γνωστό παιχνίδι. Πλήρωσε 50.000 ευρώ για μια «έρευνα» που τι αποκαλύπτει; Ότι «μόλις ένας στους πέντε Έλληνες εμφανίζεται ικανοποιημένος από το επίπεδο εκπαίδευσης του Λυκείου στην Ελλάδα αλλά ακόμα λιγότεροι (13,6%) θεωρούν ότι τα προγράμματα του προετοιμάζουν κατάλληλα τους μαθητές για το μέλλον τους» και ότι «Η συντριπτική πλειοψηφία των συμμετεχόντων στην έρευνα τονίζει ότι το σύστημα προάγει την αποστήθιση και όχι την κριτική σκέψη, απάντηση που δόθηκε από το 8,4%». Φοβερή αποκάλυψη!

Καμώνεται πως δεν γνωρίζει ότι τα προβλήματα των σχολείων σχετίζονται με τη δική του και την προηγούμενη πολιτική που είναι δεμένες με ένα νήμα, καμώνεται ότι έχει στο χέρι τη ΝΕΑ ΜΕΓΑΛΗ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΗ ΤΟΥ ΛΥΚΕΙΟΥ και αναφωνεί: επιτέλους ας δούμε τι λέει και ο απλός κόσμος. Ο απλός κόσμος τι λέει. Αυτός που πληρώνει μια περιουσία στα φροντιστήρια και τα ιδιαίτερα, αυτός που συνεχίζει να πληρώνει κι όταν μπαίνει το παιδί του στο Πανεπιστήμιο, αυτός που το βλέπει να μαραζώνει από την ανεργία ή την υποαπασχόληση ή τη μετανάστευση μετά το πτυχίο. Έ τι να λέει ο απλός κόσμος; Ότι λέει για τα δημόσια νοσοκομεία που δεν έχουν ούτε γάζες, ότι λέει για τους γιατρούς με τις ατελείωτες ουρές, ότι λέει για την εξέταση που δεν την καλύπτει η ασφάλεια και την πληρώνει από την τσέπη του. Να πάνε στο διάβολο λέει. Και βέβαια η κατάρα αυτή δεν μπορεί να φτάσει τους Υπουργούς γιατί βρίσκονται μακριά του φτάνει όμως στο προσωπικό του νοσοκομείου, τους γιατρούς, σε όποιον βρει μπροστά του.

Το Υπουργείο καμώνεται ότι έχει σηκώσει τα μανίκια για να ανταποκριθεί στις προσδοκίες της κοινής γνώμης. Θα πάρει τα στοιχεία της έρευνας της «κοινής γνώμης» που θα είναι : οι καθηγητές δεν δουλεύουν, το παιδί μου μόνο στο φροντιστήριο μαθαίνει, οι υπολογιστές δεν δουλεύουν, αναγκάζομαι να πληρώνω ιδιαίτερα, κλπ κλπ (αυτά θα είναι τα αποτελέσματα της έρευνα καθώς, ως γνωστό, ότι αγκίστρι βάζεις τέτοια ψάρια πιάνεις). Τι ζητάει λοιπόν η «κοινή γνώμη»; ΑΛΛΑΓΗ.

Έ το Υπουργείο την έχει. Θα την προσφέρει καλά διπλωμένη σε χρυσόχαρτο με φιόγκους όπως ταιριάζει να μεταμφιέζει κανείς το κακό για να μην αναγνωριστεί έγκαιρα.