Στους μαθητές του Σχολείου που βρίσκεται στη φαντασία μου.
Αγαπητά μου παιδιά,
Σήμερα συνειδητοποίησα πως η Παιδεία με την παρεχόμενη "σκατοεκπαίδευση" δεν ταυτίζονται.
Δεν πρέπει , λοιπόν , να αναταράζω τα λιμνάζοντα νερά στα πραγματικά σχολεία με εκδηλώσεις και άλλες τέτοιες "αηδίες", ούτε να απαξιώνω το εκπαιδευτικό έργο των συναδέλφων μου.
Γι' αυτό και τις σκέψεις μου "που δεν ονειρεύονται πάνω στο πλαδαρό μυαλό μου" και τις ιδέες μου για ένα σχολείο ανρώπινο και δημοκρατικό , θα κοιτάξω να τις προωθήσω με άλλα πρόσφορα μέσα, εξω και πέρα από τα πραγματικά σχολεία.
Θανάσης Παπαδημητρίου
Σήμερα συνειδητοποίησα πως η Παιδεία με την παρεχόμενη "σκατοεκπαίδευση" δεν ταυτίζονται.
Δεν πρέπει , λοιπόν , να αναταράζω τα λιμνάζοντα νερά στα πραγματικά σχολεία με εκδηλώσεις και άλλες τέτοιες "αηδίες", ούτε να απαξιώνω το εκπαιδευτικό έργο των συναδέλφων μου.
Γι' αυτό και τις σκέψεις μου "που δεν ονειρεύονται πάνω στο πλαδαρό μυαλό μου" και τις ιδέες μου για ένα σχολείο ανρώπινο και δημοκρατικό , θα κοιτάξω να τις προωθήσω με άλλα πρόσφορα μέσα, εξω και πέρα από τα πραγματικά σχολεία.
Θανάσης Παπαδημητρίου
αναρτήθηκε από το χρήστη Θανάσης Παπαδημητρίου | 8:53 μ.μ.
9 σχόλια:
Μαζι σας!!!!!!!!!!!!
Ματσουκας Μακης
ΜΑΖΙ ΣΑΣ ΓΙΑΤΙ ΜΑΣ ΑΝΟΙΞΑΤΕ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΓΙΑ ΤΑ ΚΑΛΑ!!!!!!!ΚΑΙ ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ!!!!!!!ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΑΝ ΕΙΧΑΤΕ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗ ΣΤΗΝ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΑΛΛΑ ΕΜΕΙΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΑΖΙ ΣΑΣ ΚΑΙ ΘΑ ΤΟ ΑΠΟΔΕΙΞΟΥΜΕ!!!!!!!!!!!!!!!!ΣΙΣΚΟΣ ΝΙΚΟΣ
είμαι μαθήτρια του ανύπαρκτου σχολείου και εγώ...δεν μπορώ να ξέρω τι συνέβη στη συνέλευση αλλά το αποτέλεσμα της είναι σίγουρα λυπηρό..είμαστε πραγματικά άξιοι της μοίρας μας...εκεί που κάνουμε ένα βήμα μπροστά μας τραβάνε πίσω...γιατί???γιατί???αυτό το blog, οι εκδηλώσεις,η προβολή ταινιών μας έκαναν πραγματικά να δούμε πως υπάρχουν φωτεινές ηλιαχτίδες στα δημόσια σχολεία,φωτεινά παραδείγματα καθηγητών, μαθητών , γονέων...παρακολουθούσα όλες αυτές τις μέρες τα σχόλια ...θυμός,οργή,όνειρα,ελπίδες..όλα αποτυπώνονταν με αναβαθμισμένο η απλο λεξιλόγιο απ μεγάλη μερίδα μαθητών..όλα είχαν ενα κοινό παρονομαστή..ΘΕΛΟΥΜΕ ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΣΟΥΜΕ ΝΑ ΟΝΕΙΡΕΥΟΜΑΣΤΕ,ΝΑ ΕΚΦΡΑΖΟΜΑΣΤΕ ΕΛΕΥΘΕΡΑ,ΘΕΛΟΥΜΕ ΕΝΑ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΣΧΟΛΕΙΟ...σας ευχαριστούμε που υπάρχετε κ. παπαδημητρίου και καθε παπαδημητρίου π συμμερίζεται τις απόψεις σας...σας ευχαριστούμε που εκφράζεται τα πιστεύω σας και παλεύετε γι αυτά ακόμα και αν "αναταράζετε τα λιμνάζοντα νερά"...θέλουμε καθηγητές με όραμα,γιατί πιστέψτε με αυτούς χρειαζόμαστε...αυτούς θα θυμόμαστε,αυτούς θα θαυμάζουμε...προφανώς είναι στόχος της μειοψηφίας των καθηγητών να εμπνέει τους μαθητές ενω της πλειοψηφίας να φτάσει στη σελίδα 143 του σχολικου..και να πάνε ήσυχοι σπίτι τους πως εκαναν αυτό για το οποίο πληρώνονται..και βεβαία όλα αυτά δεν ισχύουν για το ανύπαρκτο σχολείο..αφού "δεν υπάρχει" (το είχε πει άλλωστε και ο γιαγκίνης όμως το εννοούσε διαφορετικα....)
με εκτίμηση
Μαργαρίτα Πανταζή
Ρίτσαρντ Κίπλινγκ
ΑΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ...
Αν µπορείς να κρατάς το κεφάλι ψηλά όταν γύρω σου όλοι
τον εαυτό τους εχάσαv δειλά, και για τούτο µαζί σου τα βάζουν,
στον εαυτό σου αν µπορείς να 'χεις πίστη όταν όλοι για σένα αµφιβάλλoυv
µα κι αδιάφορος να 'σαι κι ορθός στις δικές τους µπροστά αµφιβολίες,
αν μπορείς να υπομένεις χωρις ν΄απoστασεις ποτε καρτερωντας,
ή µπλεγµένος µε ψεύτες, µακριά να σταθείς, αν µπορείς απ' το ψέµα
κι αν γενείς µισητός, να µη δείξεις στρατί στο δικό σου το μίσος,
κι ούτε τόσο καλός να φανείς κι ούτε τόσο σοφά να μιλήσεις,
αν µπορείς να ονειρεύεσαι δίχως να γίνεις του ονείρου σου σκλάβος,
αν μπορείς να στοχάζεσω δίχως τη σκέψη να κάνεις σκοπό σου,
αν µπορείς την λαμπρήν ανταµώνoντας Νίκη ή τη µαύρη φουρτούνα,
να φερθείς µε τον ίδιο τον τρόπο στους δυο κατεργάρηδες τούτους,
αν µπορείς να υποφέρεις ν' ακούς την αλήθεια που ο ίδιος σου είπες, στρεβλωµένη από αχρείους, να γενεί µια παγίδα για ηλίθιους ανθρώπους,
ή αν τα όσα η ζωή σού έχει δώσει αντικρίσεις συντρίµµια μπροστά σου,
κι αφού σκύψεις, ν΄ αρχίσεις ξανά να τα χτίζεις µε σκάρτα εργαλεία,
αν µπορείς να σωριάσεις µαζί τ' αγαθά και τα κέρδη σου όλα,
κι αν τολµήσεις µε μια σου ζαριά όλα για όλα να παiξεις
και να χάσεις τα πάντα και πάλι απ' την πρώτη σου αρχή να κινήσεις
και να μην ψιθυρίοεις ποτές ούτε λέξη για τα όσα έχεις χάσει,
κι αν µπορείς ν' αναγκάσεις µε βία, την καρδιά σου, τα νεύρα, το νου σου,
να δουλέψουν για σέvα ακόµα κι αφού τσακιστούνε στο µόχθο,
και ν' αντέξεις σ' αυτό σrαθερά όταν τίπoτε εντός σου δεν θα 'χεις
άλλο εξόν απ' τη θέληση που όρθια θα κράζει σε τούτα «Κρατάτε»,
αν μπορείς να µιλάς µε τα πλήθη κι ακέριος στο ήθος να µένεις,
κι αν βρεθείς µε ρηγάδες χωρίς τα µυαλά σου να πάρουν αέρα,
κι αν ποτέ, ούτε οι φίλοι ούτε οι εχθροί να σε κάνουν µπορούν να πονέσεις, τον καθένα αν ζυγιάζεις σωστά και κανέναν πιο πρόσβαρα απ' άλλον,
αv µπορείς να γεµίζεις το αµείλιχτο ένα λεφτό της κάθε ώρας
στην αξία των εξήντα µοιραίωv δευτερόλεφτων της διαδροµής του,
τότε θα 'ναι όλη η Γη σα δικιά σου, ως και κάθε που υπάρχει σε τούτη,
και - περισσότερο ακόµα - θε να 'σαι ένας άνθρωπος πλέριος, παιδί µου.
Κυριε Παπαδημητριου ,ειμαι και εγω μαθητρια του φανταστικου αυτου σχοιλειου οπως ειπε και η Μαργαριτα ...Ενος σχολειου που αγαπηθηκε πολυ περισσοτερο απο το υπαρκτο ...ενα θυμαστε εσεις εχετε διπλα σας σε ο,τι κι αν κανετε εμας ,ενα ολοκληρο σχολειο ,αυτοι εχουν μονο
τους εαυτους τους...Οταν ξεκινησαν ολα αυτα ολοι τρεφαμε την ελπιδα πως το υπαρκτο σχολειο συντομα θα αντικατασταθει απο το "φανταστικο¨"αυτο ηταν το σχολειο που θελαμε ενα σχολειο που θα το αγαπαμε πολυ γιατι θα μας προσφερει πολλα περισσοτερα απο στεγνες γνωσεις. Καθηγητες που θα συζητανε μαζι μας και θα μας κατανοουν ...η τροπη που πηρε τα πραγματα ειναι παρα πολυ λυπηρη ...Εμεις αγαπαμε και στηριζουμε τον φανταστικο μας καθηγητη ...Η αρχη εχει γινει τιποτα δεν τελειωνει εδω...
με εκτιμηση
Γιαννα Παναγιωτοπουλου
"Υπάρχει στο μυαλό μας,ένα σχολείο, όπου όλοι ζούν αρμονικά και ομόνοια. Σε εκείνο το σχολείο τηρούνται οι δημοκρατικοί θεσμοί και κάθε κίνηση εκλαμβάνεται καλοπροαίρετα, επιβραβεύεται και ενθαρρύνεται. Οι μαθητές,οι καθηγητές και οι γονείς έχουν κοινούς στόχους, επιδιώκουν το καλύτερο, σέβονται ο ένας τον άλλον και βοηθιούνται μεταξύ τους.
Όταν κάποιος κάνει μια κίνηση, που ως στόχο έχει τη βελτίωση του φανταστικού αυτού σχολείου, οι υπόλοιποι το δέχονται με χαρά και επιδοκιμασία.ΠΟΤΕ με γκρίνια και μουρμούρα.
Εκεί ο καθένας είναι εντάξει με τις υποχρεώσεις του και επομένως δε φοβάται την κριτική ή την αξιολόγηση. Αντιθέτως την περιμένει με προσμονή, καθώς θα επαληθεύσει την προσπάθειά του.
Οι αίθουσες του σχολείου, είναι φωτεινές μεγάλες και άνετεσ. οι καθηγητές είναι προσφιλείς και ευχάριστοι. Οι μαθητές χαίρονται να ανεβαίνουν στις τάξεις για μάθημα και ο χρόνος κυλάει ομαλά και με χαρά.
Τέλος, σε αυτό το σχολείο , όταν κάτι δεν πάει καλά, κανείς δεν χρεώνει ευθύνες στο σύστημα για τη δυσλειτουργία του. Απλά προσπαθεί να διορθώσει σφάλμα άμμεσα και με συνέπεια.
ΓΙΑΤΙ ΣΕ ΕΚΕΊΝΟ ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ, ΟΛΟΙ ΞΕΡΟΥΝ ΤΗ ΠΑΕΙ ΝΑ ΠΕΙ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΕΥΘΗΝΗ ΚΑΙ ΟΛΟΙ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΟΥΝ ΤΟ ΡΟΛΟ ΤΟΥΣ, ΤΙΣ ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΙΣ ΤΟΥΣ, ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΤΟΥΣ!
Υ.Σ. Φυσικά αυτό το σχολείο είναι φανταστικό και καμία σχέση δεν έχει με την δημόσια "σκατοεκπαίδευση", τουσ σαπισμένους της θεσμούς, τους βολεμμένουσς της παράγοντες και την βρώμα που ζέχνει από παντού!"
Άλλο ένα σχόλιο "με πολλή φαντασία" (όπως λέει και ο Μάκης)...
...με εκτίμηση,
Κουρής Κωστής
Γιαγκίνης Δημήτρης
Κι εμεις οι φανταστικοι μαθητες θα ειμαστε διπλα σας...γιατι μονο αν φτιαξουμε το φανταστικο σχολειο θα μπορεσουμε να φτιαξουμε και το πραγματικο που ειναι σαπιο απο μεσα οσο και αν δεν θελουμε να το παραδεχτουμε....
ΕΜΠΡΟΣ ΛΟΙΠΟΝ ΑΣ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΟΥΜΕ...!!!!
Είναι ακόμη πολύ νωρίς για να απογοητευόμαστε...εξάλλου όπως λέει και η παροιμία «Το καλό πράγμα αργεί να γίνει»!Μπορεί ακόμη να μην πετύχαμε τον σκοπό μας(δεν θα σταματήσουμε όμως να προσπαθούμε γιατί ειναι το ΜΕΛΛΟΝ ΜΑΣ),όμως ξέρουμε πως δίπλα μας έχουμε ανθρώπους που πραγματικά νοιάζονται για εμάς!Κα Συριοπούλου,κ.Κατσούλα,κ.Παπαδημητρίου σας ευχαριστούμε για την στήριξη,την αγάπη και την βοήθεια που μας δίνετε καθημερινά!Με εκτίμηση
5 χρονια μετα εχοντας αποφοιτησει απο αυτο το υπεροχο σχολειο με τους μεγαλειωδεις αγωνες που δοθηκαν ακομα θυμαμαι τα ωραια εκεινα χρονια που ανταλλασαμε ιδεες και συζηταγαμε για το πως θα βελτιωσουμε τη δημοσια παιδεια ,πως θα γινουμε καλυτεροι ανθρωποι χρησιμοι για την κοινωνια και τα αφεντικα μας.Επισης χαιρομαι που ολα αυτα τα παιδια που στα σχολια τους φαινετε αυτη η αγωνια για μια καλυτερη κοινωνια ειναι εξω και συνεχιζουν να παλευουν για ενα καλυτερο αυριο αρνουμενοι να ενσωματοθουν και να συμβιβαστουν.Αυτα τα παιδια που οδεποτε εγλυψαν και παρακαλεσαν για ενα βαθμο,που ουδεποτε υπηρξαν "φυτα" που παντα φροντιζαν να βοηθανε πιο "αδυναμους μαθησιακα" συμμαθητες τους που παντα βοηθαγε συμμαθητες τους σβηνωντας τους απουσιες,αυτα τα παιδια ειναι π με κανουν περηφανο που υπηρξα συμμαθητης τους και φοιτησα σε αυτο το υπεροχο σχολειο και ταυτοχρονα πιο αισιοδοξο για το μελλον
Δημοσίευση σχολίου
Εγγραφή σε Σχόλια ανάρτησης [Atom]
<< Αρχική σελίδα