Η ΑΝΥΠΑΚΟΗ και… ΤΟ ΚΛΕΙΣΙΜΟ ΤΟΥ ΜΑΤΙΟΥ ΣΤΟ ΧΑΟΣ.
Ένα σχόλιο (αυτό του Οδυσσέα), στην προηγούμενη ανάρτηση, έδειξε καθαρά το πόσο επικίνδυνο είναι να κηρύσσουμε την ανυπακοή και να την προβάλλουμε ως λύση στα προβλήματα μας.
Εσύ, φίλε μου Ανδρέα, το κατάλαβες αμέσως και έσπευσες (με το δικό σου σχόλιο) να βάλεις τα πράγματα στη σωστή τους διάσταση.
Πόσα παιδιά, όμως, θα εκλάβουν το κήρυγμα της ΑΝΥΠΑΚΟΗΣ με τον ίδιο τρόπο που το εξέλαβε και ο παλιός μας μαθητής Οδυσσέας;
Θα σου θυμίσω, φίλε μου Ανδρέα, ένα πολύ μικρό απόσπασμα από «Το φως που καίει» του Κ. Βάρναλη.
… Έλεγε και ξανάλεγε (ο Ιησούς), πως θα’ δινε τάχα στους φτωχούς (αν καθότανε φρόνιμα!) τη βασιλεία των ουρανών. Μα τούτ’ οι κακομοίρηδες ακούγανε μοναχά το «βασιλεία», δεν ακούγανε το «ουρανών»! Και πήρανε τα μυαλά τους αέρα. Γιατί νομίζανε, πως θα’ διωχνε τον ξένο τύραννο, τους Ρωμαίους, και θα’ δινε σ’ αυτούς τη βασιλεία της Ιουδαίας.
Ας προσπαθήσουμε να διώξουμε τη θολούρα γύρω από το θέμα της ανυπακοής:
Α. Φιλοσοφικές Ιδέες (Περί ανυπακοής)
Στο βιβλίο «Η πολιτική ανυπακοή», οι Ζοζέ Μποβέ (José Bové) και Ζιλ Λινό (Gilles Luneau) προτιμούν τον όρο «πολιτισμένη ανυπακοή». Καθορίζουν δε έξι κριτήρια για να την χαρακτηρίσουν ως πράξη:
1. Είναι μια προσωπική και υπεύθυνη πράξη: είναι απαραίτητο να γνωρίζουμε τους κινδύνους και να μην αποφεύγουμε νομικές κυρώσεις.
2. Είναι μια ανιδιοτελής πράξη: αντιτιθέμεθα ενός νόμου για το δημόσιο συμφέρον, όχι για προσωπικό κέρδος.
3. Είναι μια πράξη συλλογικής αντίστασης: κινητοποιούμεθα για την υποστήριξη ενός ευρύτερου σχεδίου.
4. Είναι πράξη μη βίαιη: έχει στόχο να μεταπείσει τη κοινή γνώμη όσο και τον αντίπαλο, να μην προκαλέσει καταστολή ή ένοπλη αντίδραση. Μια επίθεση εναντίον ιδιοκτησίας μπορεί να έχει μόνο συμβολική διάσταση.
5. Είναι διαφανής πράξη: παίρνει αξία από την εικόνα της.
6. Είναι μια ύστατη λύση: απειθαρχούμε μετά την εξάντληση των εκκλήσεων για διάλογο και όλων των νόμιμων ενεργειών.
Ο Ζαν-Μαρί Μιλέρ (Jean-Marie Muller), καθηγητής φιλοσοφίας, συγγραφέας του βιβλίου «Πολιτισμένη Ανυπακοή», επικρίνει τη χρήση του όρου "πολιτική ανυπακοή". Σύμφωνα με αυτόν, ο ορισμός αυτός είναι "σε πλήρη αντίθεση με όλες τις δράσεις του τελευταίου αιώνα που χρησιμοποιούν αυτό το όνομα." Σύμφωνα με τον Μιλέρ, η πράξη είναι «πολιτισμένη» επειδή δεν είναι "εγκληματική", δηλαδή, σέβεται τις αρχές, τους κανόνες και τις απαιτήσεις του "πολιτισμού".
Ο Μαχάτμα Γκάντι είχε περιγράψει τους εξής κανόνες, την περίοδο που ήταν ηγέτης στον αγώνα της Ινδίας για την ανεξαρτησία:
1. Ένας πολιτικός αντιρρησίας (ή satyagrahi) δεν εκφράζει ποτέ την οργή του.
2. Μερικές φορές μπορεί να χρειαστεί να υποστεί την οργή του αντιπάλου.
3. Με τον τρόπο αυτό θα αποδεχθεί τις επιθέσεις από τον αντίπαλο, ποτέ όμως δεν θα προβεί σε αντίποινα. Αλλά δεν θα καταβληθεί, από το φόβο της τιμωρίας ή παρόμοιων απειλών, από οποιαδήποτε μεγέθους οργή.
4. «Όταν κάποιο μέλος της αρχής προσπαθήσει να συλλάβει έναν πολιτικό αντιρρησία, αυτός θα υποβληθεί οικειοθελώς στη σύλληψη, και δεν θα αντισταθεί στην κατάσχεση ή την αφαίρεση της περιουσίας του, όταν αυτή επιδιώκεται να κατασχεθεί από τις αρχές.
5. Αν δε ένας πολιτικός αντιρρησίας έχει στην κατοχή του κάποια περιουσιακά στοιχεία ως διαχειριστής και φύλακας, θα αρνηθεί να τα παρατήσει, έστω και αν κατά την υπεράσπιση αυτή θα μπορούσε να χάσει τη ζωή του. Ποτέ, όμως, δεν θα προβεί σε αντίποινα.
6. Στα αντίποινα περιλαμβάνονται και οι βωμολοχίες και οι βρισιές.
7. Κατά συνέπεια, ένας πολιτικός αντιρρησίας δεν προσβάλει ποτέ τον αντίπαλό του, και δεν λαμβάνει μέρος στις πρόσφατα επινοημένες κραυγές οι οποίες είναι αντίθετες προς το πνεύμα της ahimsa.
8. Ένας πολιτικός αντιρρησίας δεν μπορεί να χαιρετά τη σημαία του Ηνωμένου Βασιλείου, αλλά δεν θα προσβάλει αυτή ή τους δημόσιους υπαλλήλους, Άγγλους ή Ινδούς.
9. Αν κατά τη διάρκεια του αγώνα κάποιος προσβάλει τέτοιον υπάλληλο ή επιτεθεί εναντίον αυτού, ένας πολιτικός αντιρρησίας υποχρεούται να προστατεύσει τον εν λόγω υπάλληλο ή υπαλλήλους από την προσβολή ή την επίθεση ακόμη και με κίνδυνο της ζωής του.
Β. Ανυπακοή στο κατεστημένο
(Ρητορεία κομμάτων και ανθρώπων της Αριστεράς)
1. Αλ. Τσίπρας: Με ενωτικούς αγώνες για την ανατροπή
“Σήμερα δεν είναι απλά μια μέρα μνήμης, απλώς μια μέρα συλλογικού αναστοχασμού και εγρήγορσης" σημείωσε, προσθέτοντας πως "το μήνυμα του Νοέμβρη από τη μια μας δείχνει ότι οι αγώνες του λαού μπορούν να τα ανατρέψουν όλα, απʼ την άλλη όμως μας θυμίζει ότι χρειάστηκαν εφτά ολόκληρα χρόνια ώστε η αυθόρμητη εξέγερση της νεολαίας να ρηγματώσει τον γύψο της ξενοκίνητης χούντας των συνταγματαρχών: Ελπίζω να μην χρειαστούν άλλα τόσα, ώστε ο ελληνικός λαός να σπάσει τον γύψο του Μνημονίου και της οικονομικής εξάρτησης της πατρίδας μας" Και κατέληξε:
"Το μήνυμα του Νοέμβρη είναι επίκαιρο.
Μας δείχνει ότι μόνο με ενωτικούς αγώνες του λαού και της νεολαίας μπορούμε να απαντήσουμε στην επιχειρούμενη ανατροπή των κοινωνικών και δημοκρατικών κατακτήσεων της μεταπολίτευσης”.
...............................................................................
Η Νεολαία Συνασπισμού και ο ΣΥΝ, με τα μαζικά μπλοκ τους, ήταν στο τέλος της πορείας, περιφρουρώντας τα... μετόπισθεν, φωνάζοντας, κυρίως οι οργανώσεις σπουδάζουσας της Νεολαίας, δυναμικά συνθήματα: “Οργή λαού, ξεσηκωμός παντού, Αντίσταση στα μέτρα ΠΑΣΟΚ και ΔΝΤ” και “Η ιστορία γράφεται με ανυπακοή, αγώνας- ρήξη- ανατροπή”.
2. ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ.
Σε όλη τη διάρκεια της πορείας τα συνθήματα δε σταμάτησαν. «΄Ενωση και ΝΑΤΟ πολέμου συνδικάτο» ακούστηκε έξω απ' τα γραφεία της ΕΕ», ενώ όσο οι διαδηλωτές πλησίαζαν στην αμερικάνικη πρεσβεία το μήνυμα έφτανε ακόμα πιο «μακριά»: «Αγώνας - ρήξη - ανατροπή, η ιστορία γράφεται με ανυπακοή», «Το μέλλον μας δεν είναι ο καπιταλισμός είναι ο νέος κόσμος ο σοσιαλισμός». Μια εικόνα που αξίζει να σημειωθεί απ' τη χτεσινή πορεία ήταν τα χειροκροτήματα των μεγαλύτερων, όταν μπροστά απ' την αμερικάνικη πρεσβεία πέρναγαν τα μπλοκ του ΜΑΣ και του ΣΑΣΑ.
Η χτεσινή πορεία ήταν μια ακόμα απάντηση των εργαζομένων για τα μέτρα που έχουν επιβληθεί μέχρι σήμερα, αλλά και ένα δυνατό «όχι» για τα μέτρα που ετοιμάζουν.
3. Το σωτήριο φάρμακο της Ανυπακοής ( Γιώργος Κακουλίδης)
΄Οσο ο πρωθυπουργός θα γίνεται φτηνό όργανο στα χέρια της τρόικας, ο κόσμος της σιωπής και της πράξης θα συναντιέται στο πεζοδρόμιο.
Ο πρωθυπουργός, εκτός από τη δημαγωγική και εκβιαστική πολιτική, δεν θ' αργήσει να παρεκτραπεί εντελώς। Είναι επακόλουθο της φαύλης κατάστασης του Μνημονίου.
...............................................................
H ανυπακοή μπορεί να εξελιχθεί σε μια τολμηρά δραστική κατάσταση που θα καταστήσει τουλάχιστον ύποπτη κάθε προσπάθεια για την υπεράσπιση του Μνημονίου. Να σχηματίσει έναν πυκνό λόγο απέναντι στην απάθεια, που διαπερνά από άκρου εις άκρον την κοινωνία. Μόνο διά της ανυπακοής τα χαλκεύματα και οι επινοήσεις του καθεστώτος δεν πρόκειται να μας δαμάσουν.
Η ανυπακοή αντιμετωπίζει την αντιμνημονιακή Δεξιά σαν παρωδία που θα θυμόμαστε για χρόνια। Φανφαρόνος και κακός ηθοποιός, ο Κικίλιας πίστεψε, κατά τα άλλα, πως θα παρασύρει όλους εμάς τους φτωχοδιάβολους κάτω από την τελειωμένη - εκ των πραγμάτων - ιδεολογία του. Προσπαθεί, ο καημένος, να γλυκάνει το ύφος του, ψάχνει το δρόμο για την άνοδο, ζητά εμπιστοσύνη, αλλά, ό,τι και να κάνει, το φύραμα παραμένει φύραμα. Ετσι είναι. Με τέτοια ουράνια σιγουριά, νόμιζε ότι θα αναστήσει τα μπάζα της Νέας Δημοκρατίας. Ακόμα προσπαθεί.
Ολο αυτό το διάστημα της εκλογικής σύγκρουσης, παρακολούθησα συστηματικά το παιχνίδι του αντικομμουνισμού. Δεν ήταν μόνο ο «Σκάι» με τα ντοκιμαντέρ σε συνέχειες ή ο δεσμός του θεάματος με την Ακροδεξιά και τα απολειφάδια της, που ο κάθε λόγος τους είναι δύσοσμο μνήμα. Ηταν και τα τόσα πολλά λόγια, που εύχονταν να γίνουν λάσπη εναντίον των υποψηφίων της «Λαϊκής Συσπείρωσης». Οπως όταν μιλούσε για Κόκκινους Χμερ ο υποψήφιος περιφέρειας της Δημοκρατικής Αριστεράς. Αυτό το βακτηρίδιο που μας προμήθευσε ο κ. Κουβέλης. Ενας ραδιοφωνατζής, γελοιογραφία της Αριστεράς, που έκανε ό,τι μπορούσε για να γλείψει τους ψηφοφόρους. Αποτέλεσμα: η Δημοκρατική Αριστερά στο δεύτερο γύρο ψηφίζει τον καθεστωτικό Σγουρό. Και εις άλλα με υγεία, κύριε Ψαριανέ.
Γ. τα μηνύματα
Κανένας από τους παραπάνω δεν προτρέπει ευθέως σε πράξεις βίας, ούτε συνδέει άμεσα την ΑΝΥΠΑΚΟΗ με τη ΒΙΑ.
Πως, όμως, αντιλαμβάνονται τα παραπάνω κείμενα οι πολίτες και ιδιαίτερα οι νέοι;
Μήπως όπως οι Ιουδαίοι αντιλαμβάνονταν αυτά που τους έλεγε (κατά Βάρναλη) ο Ιησούς;
Τέτοια κηρύγματα φανατισμού και μίσους είναι τα μόνα που δεν χρειάζεται ο τόπος, στα δύσκολα χρόνια που περνάμε.
Εκείνα που χρειαζόμαστε είναι :
ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑ- ΑΥΤΟΚΡΙΤΙΚΗ
ΑΥΤΟΣΥΓΚΡΑΤΗΣΗ
Και ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ
Αγαπητέ μου φίλε Ανδρέα,
Είσαι δάσκαλος εν ενεργεία, και είμαι δάσκαλος που πρόσφατα συνταξιοδοτήθηκε.
Έχουμε και οι δύο χρέος (εσύ μέσα στην αίθουσα διδασκαλίας και εγώ απ’ έξω) να μην αφήσουμε τη νεολαία μας να παραπλανηθεί και να βρεθεί στο χάος.
Θανάσης Παπαδημητρίου (πάντοτε φίλος σου)
Εσύ, φίλε μου Ανδρέα, το κατάλαβες αμέσως και έσπευσες (με το δικό σου σχόλιο) να βάλεις τα πράγματα στη σωστή τους διάσταση.
Πόσα παιδιά, όμως, θα εκλάβουν το κήρυγμα της ΑΝΥΠΑΚΟΗΣ με τον ίδιο τρόπο που το εξέλαβε και ο παλιός μας μαθητής Οδυσσέας;
Θα σου θυμίσω, φίλε μου Ανδρέα, ένα πολύ μικρό απόσπασμα από «Το φως που καίει» του Κ. Βάρναλη.
… Έλεγε και ξανάλεγε (ο Ιησούς), πως θα’ δινε τάχα στους φτωχούς (αν καθότανε φρόνιμα!) τη βασιλεία των ουρανών. Μα τούτ’ οι κακομοίρηδες ακούγανε μοναχά το «βασιλεία», δεν ακούγανε το «ουρανών»! Και πήρανε τα μυαλά τους αέρα. Γιατί νομίζανε, πως θα’ διωχνε τον ξένο τύραννο, τους Ρωμαίους, και θα’ δινε σ’ αυτούς τη βασιλεία της Ιουδαίας.
Ας προσπαθήσουμε να διώξουμε τη θολούρα γύρω από το θέμα της ανυπακοής:
Α. Φιλοσοφικές Ιδέες (Περί ανυπακοής)
Στο βιβλίο «Η πολιτική ανυπακοή», οι Ζοζέ Μποβέ (José Bové) και Ζιλ Λινό (Gilles Luneau) προτιμούν τον όρο «πολιτισμένη ανυπακοή». Καθορίζουν δε έξι κριτήρια για να την χαρακτηρίσουν ως πράξη:
1. Είναι μια προσωπική και υπεύθυνη πράξη: είναι απαραίτητο να γνωρίζουμε τους κινδύνους και να μην αποφεύγουμε νομικές κυρώσεις.
2. Είναι μια ανιδιοτελής πράξη: αντιτιθέμεθα ενός νόμου για το δημόσιο συμφέρον, όχι για προσωπικό κέρδος.
3. Είναι μια πράξη συλλογικής αντίστασης: κινητοποιούμεθα για την υποστήριξη ενός ευρύτερου σχεδίου.
4. Είναι πράξη μη βίαιη: έχει στόχο να μεταπείσει τη κοινή γνώμη όσο και τον αντίπαλο, να μην προκαλέσει καταστολή ή ένοπλη αντίδραση. Μια επίθεση εναντίον ιδιοκτησίας μπορεί να έχει μόνο συμβολική διάσταση.
5. Είναι διαφανής πράξη: παίρνει αξία από την εικόνα της.
6. Είναι μια ύστατη λύση: απειθαρχούμε μετά την εξάντληση των εκκλήσεων για διάλογο και όλων των νόμιμων ενεργειών.
Ο Ζαν-Μαρί Μιλέρ (Jean-Marie Muller), καθηγητής φιλοσοφίας, συγγραφέας του βιβλίου «Πολιτισμένη Ανυπακοή», επικρίνει τη χρήση του όρου "πολιτική ανυπακοή". Σύμφωνα με αυτόν, ο ορισμός αυτός είναι "σε πλήρη αντίθεση με όλες τις δράσεις του τελευταίου αιώνα που χρησιμοποιούν αυτό το όνομα." Σύμφωνα με τον Μιλέρ, η πράξη είναι «πολιτισμένη» επειδή δεν είναι "εγκληματική", δηλαδή, σέβεται τις αρχές, τους κανόνες και τις απαιτήσεις του "πολιτισμού".
Ο Μαχάτμα Γκάντι είχε περιγράψει τους εξής κανόνες, την περίοδο που ήταν ηγέτης στον αγώνα της Ινδίας για την ανεξαρτησία:
1. Ένας πολιτικός αντιρρησίας (ή satyagrahi) δεν εκφράζει ποτέ την οργή του.
2. Μερικές φορές μπορεί να χρειαστεί να υποστεί την οργή του αντιπάλου.
3. Με τον τρόπο αυτό θα αποδεχθεί τις επιθέσεις από τον αντίπαλο, ποτέ όμως δεν θα προβεί σε αντίποινα. Αλλά δεν θα καταβληθεί, από το φόβο της τιμωρίας ή παρόμοιων απειλών, από οποιαδήποτε μεγέθους οργή.
4. «Όταν κάποιο μέλος της αρχής προσπαθήσει να συλλάβει έναν πολιτικό αντιρρησία, αυτός θα υποβληθεί οικειοθελώς στη σύλληψη, και δεν θα αντισταθεί στην κατάσχεση ή την αφαίρεση της περιουσίας του, όταν αυτή επιδιώκεται να κατασχεθεί από τις αρχές.
5. Αν δε ένας πολιτικός αντιρρησίας έχει στην κατοχή του κάποια περιουσιακά στοιχεία ως διαχειριστής και φύλακας, θα αρνηθεί να τα παρατήσει, έστω και αν κατά την υπεράσπιση αυτή θα μπορούσε να χάσει τη ζωή του. Ποτέ, όμως, δεν θα προβεί σε αντίποινα.
6. Στα αντίποινα περιλαμβάνονται και οι βωμολοχίες και οι βρισιές.
7. Κατά συνέπεια, ένας πολιτικός αντιρρησίας δεν προσβάλει ποτέ τον αντίπαλό του, και δεν λαμβάνει μέρος στις πρόσφατα επινοημένες κραυγές οι οποίες είναι αντίθετες προς το πνεύμα της ahimsa.
8. Ένας πολιτικός αντιρρησίας δεν μπορεί να χαιρετά τη σημαία του Ηνωμένου Βασιλείου, αλλά δεν θα προσβάλει αυτή ή τους δημόσιους υπαλλήλους, Άγγλους ή Ινδούς.
9. Αν κατά τη διάρκεια του αγώνα κάποιος προσβάλει τέτοιον υπάλληλο ή επιτεθεί εναντίον αυτού, ένας πολιτικός αντιρρησίας υποχρεούται να προστατεύσει τον εν λόγω υπάλληλο ή υπαλλήλους από την προσβολή ή την επίθεση ακόμη και με κίνδυνο της ζωής του.
Β. Ανυπακοή στο κατεστημένο
(Ρητορεία κομμάτων και ανθρώπων της Αριστεράς)
1. Αλ. Τσίπρας: Με ενωτικούς αγώνες για την ανατροπή
“Σήμερα δεν είναι απλά μια μέρα μνήμης, απλώς μια μέρα συλλογικού αναστοχασμού και εγρήγορσης" σημείωσε, προσθέτοντας πως "το μήνυμα του Νοέμβρη από τη μια μας δείχνει ότι οι αγώνες του λαού μπορούν να τα ανατρέψουν όλα, απʼ την άλλη όμως μας θυμίζει ότι χρειάστηκαν εφτά ολόκληρα χρόνια ώστε η αυθόρμητη εξέγερση της νεολαίας να ρηγματώσει τον γύψο της ξενοκίνητης χούντας των συνταγματαρχών: Ελπίζω να μην χρειαστούν άλλα τόσα, ώστε ο ελληνικός λαός να σπάσει τον γύψο του Μνημονίου και της οικονομικής εξάρτησης της πατρίδας μας" Και κατέληξε:
"Το μήνυμα του Νοέμβρη είναι επίκαιρο.
Μας δείχνει ότι μόνο με ενωτικούς αγώνες του λαού και της νεολαίας μπορούμε να απαντήσουμε στην επιχειρούμενη ανατροπή των κοινωνικών και δημοκρατικών κατακτήσεων της μεταπολίτευσης”.
...............................................................................
Η Νεολαία Συνασπισμού και ο ΣΥΝ, με τα μαζικά μπλοκ τους, ήταν στο τέλος της πορείας, περιφρουρώντας τα... μετόπισθεν, φωνάζοντας, κυρίως οι οργανώσεις σπουδάζουσας της Νεολαίας, δυναμικά συνθήματα: “Οργή λαού, ξεσηκωμός παντού, Αντίσταση στα μέτρα ΠΑΣΟΚ και ΔΝΤ” και “Η ιστορία γράφεται με ανυπακοή, αγώνας- ρήξη- ανατροπή”.
2. ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ.
Σε όλη τη διάρκεια της πορείας τα συνθήματα δε σταμάτησαν. «΄Ενωση και ΝΑΤΟ πολέμου συνδικάτο» ακούστηκε έξω απ' τα γραφεία της ΕΕ», ενώ όσο οι διαδηλωτές πλησίαζαν στην αμερικάνικη πρεσβεία το μήνυμα έφτανε ακόμα πιο «μακριά»: «Αγώνας - ρήξη - ανατροπή, η ιστορία γράφεται με ανυπακοή», «Το μέλλον μας δεν είναι ο καπιταλισμός είναι ο νέος κόσμος ο σοσιαλισμός». Μια εικόνα που αξίζει να σημειωθεί απ' τη χτεσινή πορεία ήταν τα χειροκροτήματα των μεγαλύτερων, όταν μπροστά απ' την αμερικάνικη πρεσβεία πέρναγαν τα μπλοκ του ΜΑΣ και του ΣΑΣΑ.
Η χτεσινή πορεία ήταν μια ακόμα απάντηση των εργαζομένων για τα μέτρα που έχουν επιβληθεί μέχρι σήμερα, αλλά και ένα δυνατό «όχι» για τα μέτρα που ετοιμάζουν.
3. Το σωτήριο φάρμακο της Ανυπακοής ( Γιώργος Κακουλίδης)
΄Οσο ο πρωθυπουργός θα γίνεται φτηνό όργανο στα χέρια της τρόικας, ο κόσμος της σιωπής και της πράξης θα συναντιέται στο πεζοδρόμιο.
Ο πρωθυπουργός, εκτός από τη δημαγωγική και εκβιαστική πολιτική, δεν θ' αργήσει να παρεκτραπεί εντελώς। Είναι επακόλουθο της φαύλης κατάστασης του Μνημονίου.
...............................................................
H ανυπακοή μπορεί να εξελιχθεί σε μια τολμηρά δραστική κατάσταση που θα καταστήσει τουλάχιστον ύποπτη κάθε προσπάθεια για την υπεράσπιση του Μνημονίου. Να σχηματίσει έναν πυκνό λόγο απέναντι στην απάθεια, που διαπερνά από άκρου εις άκρον την κοινωνία. Μόνο διά της ανυπακοής τα χαλκεύματα και οι επινοήσεις του καθεστώτος δεν πρόκειται να μας δαμάσουν.
Η ανυπακοή αντιμετωπίζει την αντιμνημονιακή Δεξιά σαν παρωδία που θα θυμόμαστε για χρόνια। Φανφαρόνος και κακός ηθοποιός, ο Κικίλιας πίστεψε, κατά τα άλλα, πως θα παρασύρει όλους εμάς τους φτωχοδιάβολους κάτω από την τελειωμένη - εκ των πραγμάτων - ιδεολογία του. Προσπαθεί, ο καημένος, να γλυκάνει το ύφος του, ψάχνει το δρόμο για την άνοδο, ζητά εμπιστοσύνη, αλλά, ό,τι και να κάνει, το φύραμα παραμένει φύραμα. Ετσι είναι. Με τέτοια ουράνια σιγουριά, νόμιζε ότι θα αναστήσει τα μπάζα της Νέας Δημοκρατίας. Ακόμα προσπαθεί.
Ολο αυτό το διάστημα της εκλογικής σύγκρουσης, παρακολούθησα συστηματικά το παιχνίδι του αντικομμουνισμού. Δεν ήταν μόνο ο «Σκάι» με τα ντοκιμαντέρ σε συνέχειες ή ο δεσμός του θεάματος με την Ακροδεξιά και τα απολειφάδια της, που ο κάθε λόγος τους είναι δύσοσμο μνήμα. Ηταν και τα τόσα πολλά λόγια, που εύχονταν να γίνουν λάσπη εναντίον των υποψηφίων της «Λαϊκής Συσπείρωσης». Οπως όταν μιλούσε για Κόκκινους Χμερ ο υποψήφιος περιφέρειας της Δημοκρατικής Αριστεράς. Αυτό το βακτηρίδιο που μας προμήθευσε ο κ. Κουβέλης. Ενας ραδιοφωνατζής, γελοιογραφία της Αριστεράς, που έκανε ό,τι μπορούσε για να γλείψει τους ψηφοφόρους. Αποτέλεσμα: η Δημοκρατική Αριστερά στο δεύτερο γύρο ψηφίζει τον καθεστωτικό Σγουρό. Και εις άλλα με υγεία, κύριε Ψαριανέ.
Γ. τα μηνύματα
Κανένας από τους παραπάνω δεν προτρέπει ευθέως σε πράξεις βίας, ούτε συνδέει άμεσα την ΑΝΥΠΑΚΟΗ με τη ΒΙΑ.
Πως, όμως, αντιλαμβάνονται τα παραπάνω κείμενα οι πολίτες και ιδιαίτερα οι νέοι;
Μήπως όπως οι Ιουδαίοι αντιλαμβάνονταν αυτά που τους έλεγε (κατά Βάρναλη) ο Ιησούς;
Τέτοια κηρύγματα φανατισμού και μίσους είναι τα μόνα που δεν χρειάζεται ο τόπος, στα δύσκολα χρόνια που περνάμε.
Εκείνα που χρειαζόμαστε είναι :
ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑ- ΑΥΤΟΚΡΙΤΙΚΗ
ΑΥΤΟΣΥΓΚΡΑΤΗΣΗ
Και ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ
Αγαπητέ μου φίλε Ανδρέα,
Είσαι δάσκαλος εν ενεργεία, και είμαι δάσκαλος που πρόσφατα συνταξιοδοτήθηκε.
Έχουμε και οι δύο χρέος (εσύ μέσα στην αίθουσα διδασκαλίας και εγώ απ’ έξω) να μην αφήσουμε τη νεολαία μας να παραπλανηθεί και να βρεθεί στο χάος.
Θανάσης Παπαδημητρίου (πάντοτε φίλος σου)
αναρτήθηκε από το χρήστη Θανάσης Παπαδημητρίου | 8:27 μ.μ.
2 σχόλια:
Κυριε Παπαδημητριου θα ηθελα να ξεκαθαρισω τα πραγματα λεγοντας μερικα λογια για τη βια.πρωτα απο ολα η βια ειναι ενα συστατικο της κοινωνιας το οποιο ειναι απλα ενα μεσο που χρησισημοποιηται απο καθε κοινωνικη ταξη προς οφελος της.Βια ειναι ο μαθητης που ειναι απαθης στη ζωη του και του εχουν μαυρισει τη ζωη του ηδη απο τα δεκαπεντε του.Βια ειναι ενος νεος να δουλευει για 592 ευρω για 10 ωρες και χωρις δικαιωματα.Βια ειναι να εκμεταλευονται τα αφεντικα και το κρατος τους ανθρωπους παραγοντας υπεραξια.Βια ειναι να πεθαινουν εργατες στα εργατικα ατυχηματα.Βια ειναι να μην εχει η μανα να δωσει στο παιδι της να φαει.Βια ειναι ο μεταναστης ο οποιος ειναι θυμα ενας δουλικου κρατους και ενος αγριου κεφαλαιου.Βια ειναι ο αποχαυνομενος ανθρωπος μπροστα απο μια τηλεοραση που του κανει πληση εγκεφαλου ο πρετεντερης.Για μενα η βια ειναι ( οπως εχει πει και ο ΜΑΡΞ,ΜΠΑΚΟΥΝΙΝ,ΚΡΟΠΟΤΚΟΙΝ,ΝΙΤΣΕ,ΣΤΙΡΝΕΡ,ΜΑΛΑΤΕΣΤΑ κ.α.) ενα μεσο για να νικησει η εργατικη ταξη τα φεντικα και το κρατος στο ταξικο πολεμο.Καλως ή κακως η βια ειναι μια πραγματικοτητα που εχει αναδειξη η ιστορια απο τους μπολσεβικους μεχρι το σικαγο.Η βια ομως προυποθετει συνειδηση.Κατα τη γνωμη τα κινηματα πρεπει να αυτοαμυνονται εναντια στις κατασταλτικες δυναμεις δηλ.τους προστατες του συστηματος.Το μπλοκ δηλ. του φυσικου φωναζε το συνθημα ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΜΙΣΘΩΤΗ ΣΚΛΑΒΙΑ ΚΑΜΙΑ ΕΙΡΗΝΗ ΜΕ ΤΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ και το περιφρουσαμε χωρις να ανοιξει ρουθουνι. ΑΥΤΟΡΓΑΝΩΣΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ οδυσσεας χατζηνεοφυτου
Φίλε μου Θανάση,
εκτός από καλός μου φίλος υπήρξες και υπάρχεις ακόμα και δάσκαλός μου. Είναι καθήκον όλων μας να προστατέψουμε τη νεολαία μας από τη βία και το φανατισμό. Επαναλαμβάνω ανυπακοή δεν είναι απαραιτήτως η βία και η καταστροφή. Υπάρχουν όμως αναφαίρετα δικαιώματα στους πολίτες, που - πίστεψέ με - αν τα εφαρμόσουν μπορούν να αλλάξουν πολλά χωρίς να ανοίξει ρουθούνι. Μια γενική απεργία ας πούμε διάρκειας αρκετών ημερών και αποκλεισμός της πόλης από χιλιάδες λαού αλλάζει ή δεν αλλάζει τα πράγματα; Ξέρεις πόσα χάνει το κράτος και οι επιχειρήσεις από μια μόνο ημέρα απεργίας; Κοντά στα 10 με 15 εκατομμύρια ευρώ. Και ξέρεις Θανάση μου οι πλούσιοι το χρήμα το υπολογίζουν κομματάκι περισσότερο από μας τους φτωχούς! Αυτό λοιπόν λέω εγώ, αυτό λέει ο Τσίπρας, αυτό λέει το ΚΚΕ και ο Ριζοσπάστης: να τους χτυπήσουμε εκεί που πονούν, να χάσουν αυτό που τους ενδιαφέρει περισσότερο ΤΟ ΧΡΗΜΑ. Γιατί φαίνεται ολοκάθαρα πια πως η ανθρώπινη ζωή δεν τους συγκινεί, για αυτούς είναι απλά νούμερα και παραγωγικές μονάδες. ΘΑ ΤΟ ΦΩΝΑΖΩ ΟΜΩΣ ΣΥΝΕΧΩΣ: ΑΝΥΠΑΚΟΗ ΝΑΙ, ΒΙΑ ΟΧΙ! Να μην παίξουμε το παιχνίδι του παρακράτους και των πλουτοκρατών που περιμένουν πάντα στη γωνία να δείξουν πως ο μεγάλος τρομοκράτης είναι ο λαός! Καλημέρα σε όλους!
Δημοσίευση σχολίου
Εγγραφή σε Σχόλια ανάρτησης [Atom]
<< Αρχική σελίδα