Ο δεκάλογος του Πατέρα ενός μαθητή του "Σχολείου της Φαντασίας μου"

Παρακολουθώ και εγώ, καθημερινά, ως πατέρας μαθητή του σχολείου σας, με μεγάλο ενδιαφέρον, τα τεκταινόμενα στο σχολείο και θα ήθελα να προσθέσω τα παρακάτω:
1. Το σχολείο δεν είναι φανταστικό.

Είναι ένα Σχολείο της Αγ. Παρασκευής με ορισμένους –λίγους για την ακρίβεια δύο , φανταστικούς καθηγητές και λίγο περισσότερους φανταστικούς μαθητές, που προσπάθησαν και κατάφεραν να ζεστάνουν τους κρύους τοίχους και τις παγωμένες καρδιές.

2. Δραστηριότητες
Τόσο οι εκδηλώσεις όσο και οι προβολές ήταν επιτυχημένες ως προς την θεματολογία, την ποιότητα, το ενδιαφέρον, την συμμετοχή και την ανταλλαγή απόψεων.

3. Συμμετοχή
Από τις εκδηλώσεις αυτές, οι περισσότεροι διδάσκοντες έλαμψαν δια της απουσίας τους, τόσο ως προς την συμμετοχή όσο και ως προς την οργάνωση, με την χαρακτηριστική συνέπεια που τους διακρίνει και πάντα τους διέκρινε.

Επίσης έχασαν και την χαρά των μαθητών από την επιτυχία και από την επιβεβαίωση που εισέπραξαν και τα συγχαρητήρια, αλλά μήπως και αυτή τη χαρά πάντα δεν τη χάνουν με την χαρακτηριστική συνέπεια που τους διακρίνει και πάντα τους διέκρινε;

Είμαι όμως σίγουρος ότι δεν τους διέφυγε καθόλου, η χαρά των δύο συναδέλφων τους και η αποδοχή και αγάπη των μαθητών προς αυτούς. Ξέρουν ότι τους ίδιους, μετά από λίγα χρόνια τα παιδιά θα τους έχουνε ξεχάσει, όπως τους έχουν ξεχάσει τόσες και τόσες φουρνιές μαθητών.

4. Η οδυνηρή συνέχεια
Τώρα πως να περιγράψω τα απερίγραπτα. Ένας Λάκης Λαζόπουλος μου χρειάζεται.

Τον διευθυντή που από τη μια να καμαρώνει σαν γύφτικο σκεπάρνι και από την άλλη να του βγαίνει, έτσι, και μια ξινίλα, και να συγκρούεται το μέσα του με το έξω του και , ναι είμαι προοδευτικός αλλά μη μου το πεις γιατί είναι βρισιά και , είμαι και αριστερός αλλά και αυτό είναι βρισιά γιατί βασικά είμαι συντηρητικός και , δες βρε παιδί μου πως τα καταφέρνουν αυτοί οι αριστεροί και, πήρα και τόσα συγχαρητήρια τζάμπα, δεν αντέχω άλλο μου βγαίνει μια λογοκρισία. Και του βγήκε.

5. Το συμβούλιο.
Ακολούθησαν τα γνωστά άγνωστα στο συμβούλιο του συλλόγου των καθηγητών και η απογοητευτική στάση των μεν προς τους δύο δε και, οι σεβαστές αποφάσεις της πλειοψηφίας.

6. Τα μέτρα
Οι εκδηλώσεις και προβολές και τα λοιπά αναρχικά θα παταχθούν οι αφίσες και τα πανό θα σχίζονται. Θέλουμε το παλιό ,γιατί ο νέος είναι βέβαια ωραίος αλλά ,και ο παλιός ξέρει να χτυπάει αλλιώς.

7. Αδιέξοδα;
Το καλό βέβαια είναι ότι στη δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα.

Υπάρχει ο Δήμος, οι σύλλογοι και πολλοί άλλοι φορείς που με χαρά τους θα στήριζαν την συνέχιση της προσπάθειας.

8. Το διαφορετικό Σχολείο.
Είτε γίνουν άλλες εκδηλώσεις είτε όχι τώρα πια ξέρουμε ότι ένα , έστω και λίγο ,διαφορετικό δημόσιο σχολείο είναι δυνατό να υπάρξει.
9. Το μάθημα

Τα παιδιά πήραν ένα πολύτιμο μαθημα για τη ζωή τους
10 . Θα σας θυμούνται πάντα εσάς τους δύο.

Παρατήρηση από τον διαχειριστή του ιστολογίου:

Το παραπάνω κείμενο δεν είναι ανώνυμο. Απλώς , εγώ έκρινα ότι δεν είναι απαραίτητο να αναφερθεί το όνομα του συγγραφέα του.