ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΣΧΟΛΕΙΩΝ Ή ΔΙΑΙΩΝΙΣΗ ΤΗΣ ΣΥΝΕΝΟΧΗΣ ;
Την Τρίτη 20-10-09 έγινε μία ακόμη κατάληψη του 3ου ΓΕ.Λ. της Αγίας Παρασκευής.
Μια μικρή ομάδα 3-4 μαθητών , με χαμηλή επίδοση στα μαθήματα , αγόρασαν χοντρές αλυσίδες και λουκέτα και κλείδωσαν όλες τις εισόδους προς το σχολείο , κατά τις 6 π.μ.
Όταν έφτασε στο σχολείο ο Διευθυντής , δεν υπήρχε ούτε ένας μαθητής και βοηθούμενος από ένα γονέα , που είχε έλθει να δικαιολογήσει απουσίες του παιδιού του , έκοψαν τις αλυσίδες και ξεκίνησε η λειτουργία του σχολείου.
Μετά το διάλειμμα της 2ης ώρας , οι μαθητές αρνήθηκαν να επιστρέψουν στις σχολικές αίθουσες και μία αυτόκλητη επιτροπή κατάληψης καλούσε τους μαθητές να ψηφίσουν υπέρ της κατάληψης , παραμερίζοντας το εκλεγμένο δεκαπενταμελές συμβούλιο των μαθητών.
Η συντριπτική πλειοψηφία των μαθητών τάχθηκε υπέρ της κατάληψης και εκ των υστέρων αναζητήθηκαν αιτήματα , όπως:
Η πάταξη της παραπαιδείας ,
Η κατάργηση της βάσης του 10 για την εισαγωγή στα ΑΕΙ – ΤΕΙ ,
Η διάθεση του 5% του ΑΕΠ για την παιδεία και
Η αξιολόγηση των εκπαιδευτικών.
Άκουσα ένα διάλογο ανάμεσα σε δυο μαθητές και σας τον παραθέτω :
Α μαθητής
- Τι είναι το ΑΕΠ ;
Β μαθητής
- Αεροδρόμιο Ελληνικού … κάτι
Α μαθητής ( με ειρωνική διάθεση)
- Δηλαδή ζητάμε το 5% των μετοχών του αεροδρομίου;
Η κατάληψη είχε συντελεσθεί και η μαθητές άρχισαν σιγά – σιγά να φεύγουν από το σχολείο.
Ένα μέρος από τους μαθητές , που μετέχουν στο δεκαπενταμελές μαθητικό συμβούλιο, ανέβηκαν στο γραφείο του Διευθυντή και προσπαθούσαν να διαχωρίσουν τη θέση τους από τους καταληψίες δηλώνοντας ότι « αν δεν παραμείνουν στο σχολείο 30 τουλάχιστο μαθητές» η κατάληψη θα λήξει.
Έτυχε να είμαι παρών στη συζήτηση αυτή και τους είπα πως η κατάληψη δεν γίνεται διότι υπάρχουν αιτήματα που πρέπει να προωθηθούν , αλλά γίνεται εθιμικά , έτσι για να μην κάνουμε μάθημα για μερικές ημέρες. (Στις 3μμ της ίδιας ημέρας πέρασα έξω από το σχολείο και στάθηκα για λίγη ώρα. Στο σχολείο υπήρχαν μόνο 5 μαθητές , δύο από τους οποίους ήταν στις κερκίδες και 3 έπαιζαν μπάλα.)
Οι καθηγητές (όσοι βρισκόταν ακόμη στο σχολείο) μαζεύτηκαν στο γραφείο τους και μαζί με τον Διευθυντή προσπάθησαν να συζητήσουν για την κατάσταση που δημιουργήθηκε. Η συζήτηση αναλώθηκε σε διαδικαστικά ( π.χ. έχουμε σύγκληση συλλόγου κατά τον κανονισμό ή είναι μια απλή συζήτηση για ενημέρωση ) και σε θέματα σχετικά με το αν πρέπει να καταχωριστούν οι απουσίες ή και αν πρέπει να προβούμε σε κατάργηση των σχολικών εκδρομών , λόγω κατάληψης , μέχρι που εκφυλίστηκε !
Στις μέρες που ακολούθησαν το σκηνικό ήταν το εξής :
2-3 μαθητές ήταν μέσα στο σχολείο , οι πόρτες ήταν κλειδωμένες και άνοιγαν μόνο για μαθητές που σιγά – σιγά έκαναν την εμφάνιση τους , ο Διευθυντής και οι περισσότεροι από τους καθηγητές ήταν έξω από το σχολείο και οι γονείς απουσίαζαν παντελώς !
Την Παρασκευή 23-10-09 ο Διευθυντής είχε καλέσει τηλεφωνικά περίπου 150 Γονείς και από αυτούς προσήλθαν περίπου 15 (μαζί με τους εκπροσώπους του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων). Μετά από διαπραγμάτευση αρκετής ώρας μπήκαν σε μια αίθουσα οι Γονείς , ο Διευθυντής και το δεκαπενταμελές μαθητικό συμβούλιο (που εκ των υστέρων και κατά πλειοψηφία είχαν ταχθεί υπέρ της κατάληψης) και συζήτησαν .
Συμφώνησαν όλοι ότι η κατάληψη δεν είναι τρόπος προβολής των αιτημάτων.
Κάποιοι μαθητές ανέφεραν τις εκδηλώσεις για το Δημόσιο Σχολείο της περασμένης χρονιάς , κατά τις οποίες και ζύμωση απόψεων είχε γίνει και συμπεράσματα είχαν εξαχθεί και το κυριότερο είχαν προβληθεί από τον τοπικό τύπο και το ραδιοφωνικό σταθμό FLASH – 96 , ακόμη και συνάντηση των μαθητών είχε γίνει με την νυν Υπουργό της Παιδείας και προώθηση των συμπερασμάτων σε πολιτικούς φορείς.
Οι ίδιοι μαθητές ζήτησαν τη συνέχιση των εκδηλώσεων αυτών , πράγμα που έγινε αποδεκτό από το Διευθυντή του σχολείου. Συζητήθηκαν και κάποια παράπονα μαθητών για τη συμπεριφορά ορισμένων καθηγητών και ,τελικά αποφασίστηκε να λήξει η κατάληψη.
Τη Δευτέρα 26-10-09 και ενώ περιμέναμε να ανοίξει το σχολείο το δεκαπενταμελές μαθητικό συμβούλιο ανακοίνωσε στους μαθητές ότι τάσσεται εναντίον της κατάληψης , αλλά μια «επιτροπή κατάληψης» ζήτησε από τους μαθητές να ψηφίσουν υπέρ της συνέχισης της κατάληψης , πράγμα που έγινε δεκτό από την πλειοψηφία των μαθητών. Το σκηνικό που προανέφερα εξακολούθησε επαναλαμβανόμενο !
Σχολεία , σαν το δικό μας , δυστυχώς υπάρχουν και άλλα.
Γονείς , καθηγητές και μαθητές εξακολουθούν να δηλώνουν , σ’ όλους τους τόνους ότι φταίει το σύστημα.
Ποιο είναι όμως αυτό το σύστημα;
• Είναι η πολιτεία που ανέχεται να συνεχίζονται αυτές οι αξιοθρήνητες καταστάσεις χωρίς να παίρνει μέτρα και περιμένει απαθής τον εκφυλισμό τους (και αυτό επαναλαμβάνεται συστηματικά τα τελευταία χρόνια).
Θα μου πείτε ποια μέτρα ;
1. Να στηρίξει οικονομικά τους εκπαιδευτικούς , να τους επιμορφώσει ουσιαστικά και το κυριότερο να επιβάλλει την αντικειμενική αξιολόγηση τους.
2. Να θεσπίσει ανεξάρτητα υπηρεσιακά συμβούλια , που θα αξιολογούν τους εκπαιδευτικούς χωρίς συντεχνιακές ή συνδικαλιστικές πρακτικές.
3. Να αποφασίσει τι είδους ανθρώπους θέλει να διαπαιδαγωγήσει και να αναμορφώσει κατάλληλα το αναλυτικό πρόγραμμα.
4. Να πάψει να στηρίζεται σε αναπληρωτές και ωρομίσθιους εκπαιδευτικούς και να επανδρώσει τα σχολεία με μόνιμο προσωπικό. Όταν λέω μόνιμο προσωπικό εννοώ μόνιμο υπό προϋποθέσεις. Αν η αντικειμενική αξιολόγηση δείξει ότι κάποιος δεν ανταποκρίνεται στα καλώς εννοούμενα καθήκοντα του , τότε γι’ αυτόν να αίρεται η μονιμότητα.
5. Να πάψει να χαϊδεύει τα αυτιά των μαθητών (εν δυνάμει ψηφοφόρων μετά την αποφοίτηση τους από το Λύκειο) και να προσαρμόζει το βαθμό δυσκολίας των θεμάτων των Γενικών Εξετάσεων στα ήδη υποβαθμισμένα μέτρα των μαθητών.
6. Αν , πάλι , θέλει να θεσπίσει το Εθνικό Απολυτήριο για όλους , πρέπει να λύσει το πρόβλημα της αξιολόγησης των μαθητών , μέσα στα σχολεία τους , που κάθε άλλο παρά αντικειμενική είναι σήμερα.
• Είναι οι Γονείς οι οποίοι
1. Δεν παύουν να διαβάλλουν , στα παιδιά τους , το σχολείο και ταυτόχρονα να θεοποιούν τα φροντιστήρια , των οποίων ζητούν την πάταξη ! (Αναλογιστείτε τον παραλογισμό)
2. Δίνουν εντολή στα παιδιά τους να μην ασχολούνται με τα μαθήματα γενικής παιδείας (διότι αυτά δεν εξετάζονται σε Πανελλήνια κλίμακα ) αλλά ,ταυτόχρονα , ζητούν από τους εκπαιδευτικούς να βάλλουν στα παιδιά τους «προφορικό βαθμό ασφαλείας» - αξίζουν δεν αξίζουν – και διαμαρτύρονται στο τέλος γιατί τα παιδιά τους δεν αποκτούν ολοκληρωμένη μόρφωση αποφοιτώντας από το Λύκειο.
Είναι αυτοί οι Γονείς που αδιαφορούν αν τα σχολεία τελούν υπό κατάληψη ή όχι.
• Τελευταίοι , αλλά όχι οι λιγότερο υπεύθυνοι είμαστε εμείς οι εκπαιδευτικοί.
1. Διαμαρτυρόμαστε γιατί η Πολιτεία δεν στέκεται δίπλα μας και μας θεωρεί ως τους μ…….κες της παρέας , ενώ ούτε την αξιολόγηση μας , ούτε την ουσιαστική επιμόρφωση μας θέλουμε , αλλά τρέχουμε πίσω από συνδικαλιστές να μας «βάλλουν» σε κάποια επιτροπούλα και να «γλείψουμε» και εμείς ένα κοκκαλάκι από το μεγάλο φαγοπότι των άλλων.
2. Πάψαμε να αξιολογούμε αντικειμενικά τους μαθητές μας και παίρνουμε μέρος και εμείς σε μια μικρή συνδιαλλαγή , με το επιχείρημα « εμάς βλέπει ο κόσμος και όχι τους άλλους (εφοριακούς , πολεοδόμους κ.τ.λ.)που περνούν από τα χέρια τους τεράστια ποσά;»
3. Λέτε , με τα παραπάνω γνωρίσματα , να μπορούμε να εμπνεύσουμε τους μαθητές μας ;
Μέχρι σήμερα , η «μαγκιά» της Πολιτείας ή των Πολιτικών μας ήταν να μας καταστήσουν όλους συνένοχους στα δικά τους βρώμικα παιχνίδια.
Η νέα Κυβέρνηση και ο νέος Πρωθυπουργός θα βάλλουν ένα τέρμα στη διαιώνιση της συνενοχής ;
Ας το ελπίσουμε.
Θανάσης Παπαδημητρίου
Μια μικρή ομάδα 3-4 μαθητών , με χαμηλή επίδοση στα μαθήματα , αγόρασαν χοντρές αλυσίδες και λουκέτα και κλείδωσαν όλες τις εισόδους προς το σχολείο , κατά τις 6 π.μ.
Όταν έφτασε στο σχολείο ο Διευθυντής , δεν υπήρχε ούτε ένας μαθητής και βοηθούμενος από ένα γονέα , που είχε έλθει να δικαιολογήσει απουσίες του παιδιού του , έκοψαν τις αλυσίδες και ξεκίνησε η λειτουργία του σχολείου.
Μετά το διάλειμμα της 2ης ώρας , οι μαθητές αρνήθηκαν να επιστρέψουν στις σχολικές αίθουσες και μία αυτόκλητη επιτροπή κατάληψης καλούσε τους μαθητές να ψηφίσουν υπέρ της κατάληψης , παραμερίζοντας το εκλεγμένο δεκαπενταμελές συμβούλιο των μαθητών.
Η συντριπτική πλειοψηφία των μαθητών τάχθηκε υπέρ της κατάληψης και εκ των υστέρων αναζητήθηκαν αιτήματα , όπως:
Η πάταξη της παραπαιδείας ,
Η κατάργηση της βάσης του 10 για την εισαγωγή στα ΑΕΙ – ΤΕΙ ,
Η διάθεση του 5% του ΑΕΠ για την παιδεία και
Η αξιολόγηση των εκπαιδευτικών.
Άκουσα ένα διάλογο ανάμεσα σε δυο μαθητές και σας τον παραθέτω :
Α μαθητής
- Τι είναι το ΑΕΠ ;
Β μαθητής
- Αεροδρόμιο Ελληνικού … κάτι
Α μαθητής ( με ειρωνική διάθεση)
- Δηλαδή ζητάμε το 5% των μετοχών του αεροδρομίου;
Η κατάληψη είχε συντελεσθεί και η μαθητές άρχισαν σιγά – σιγά να φεύγουν από το σχολείο.
Ένα μέρος από τους μαθητές , που μετέχουν στο δεκαπενταμελές μαθητικό συμβούλιο, ανέβηκαν στο γραφείο του Διευθυντή και προσπαθούσαν να διαχωρίσουν τη θέση τους από τους καταληψίες δηλώνοντας ότι « αν δεν παραμείνουν στο σχολείο 30 τουλάχιστο μαθητές» η κατάληψη θα λήξει.
Έτυχε να είμαι παρών στη συζήτηση αυτή και τους είπα πως η κατάληψη δεν γίνεται διότι υπάρχουν αιτήματα που πρέπει να προωθηθούν , αλλά γίνεται εθιμικά , έτσι για να μην κάνουμε μάθημα για μερικές ημέρες. (Στις 3μμ της ίδιας ημέρας πέρασα έξω από το σχολείο και στάθηκα για λίγη ώρα. Στο σχολείο υπήρχαν μόνο 5 μαθητές , δύο από τους οποίους ήταν στις κερκίδες και 3 έπαιζαν μπάλα.)
Οι καθηγητές (όσοι βρισκόταν ακόμη στο σχολείο) μαζεύτηκαν στο γραφείο τους και μαζί με τον Διευθυντή προσπάθησαν να συζητήσουν για την κατάσταση που δημιουργήθηκε. Η συζήτηση αναλώθηκε σε διαδικαστικά ( π.χ. έχουμε σύγκληση συλλόγου κατά τον κανονισμό ή είναι μια απλή συζήτηση για ενημέρωση ) και σε θέματα σχετικά με το αν πρέπει να καταχωριστούν οι απουσίες ή και αν πρέπει να προβούμε σε κατάργηση των σχολικών εκδρομών , λόγω κατάληψης , μέχρι που εκφυλίστηκε !
Στις μέρες που ακολούθησαν το σκηνικό ήταν το εξής :
2-3 μαθητές ήταν μέσα στο σχολείο , οι πόρτες ήταν κλειδωμένες και άνοιγαν μόνο για μαθητές που σιγά – σιγά έκαναν την εμφάνιση τους , ο Διευθυντής και οι περισσότεροι από τους καθηγητές ήταν έξω από το σχολείο και οι γονείς απουσίαζαν παντελώς !
Την Παρασκευή 23-10-09 ο Διευθυντής είχε καλέσει τηλεφωνικά περίπου 150 Γονείς και από αυτούς προσήλθαν περίπου 15 (μαζί με τους εκπροσώπους του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων). Μετά από διαπραγμάτευση αρκετής ώρας μπήκαν σε μια αίθουσα οι Γονείς , ο Διευθυντής και το δεκαπενταμελές μαθητικό συμβούλιο (που εκ των υστέρων και κατά πλειοψηφία είχαν ταχθεί υπέρ της κατάληψης) και συζήτησαν .
Συμφώνησαν όλοι ότι η κατάληψη δεν είναι τρόπος προβολής των αιτημάτων.
Κάποιοι μαθητές ανέφεραν τις εκδηλώσεις για το Δημόσιο Σχολείο της περασμένης χρονιάς , κατά τις οποίες και ζύμωση απόψεων είχε γίνει και συμπεράσματα είχαν εξαχθεί και το κυριότερο είχαν προβληθεί από τον τοπικό τύπο και το ραδιοφωνικό σταθμό FLASH – 96 , ακόμη και συνάντηση των μαθητών είχε γίνει με την νυν Υπουργό της Παιδείας και προώθηση των συμπερασμάτων σε πολιτικούς φορείς.
Οι ίδιοι μαθητές ζήτησαν τη συνέχιση των εκδηλώσεων αυτών , πράγμα που έγινε αποδεκτό από το Διευθυντή του σχολείου. Συζητήθηκαν και κάποια παράπονα μαθητών για τη συμπεριφορά ορισμένων καθηγητών και ,τελικά αποφασίστηκε να λήξει η κατάληψη.
Τη Δευτέρα 26-10-09 και ενώ περιμέναμε να ανοίξει το σχολείο το δεκαπενταμελές μαθητικό συμβούλιο ανακοίνωσε στους μαθητές ότι τάσσεται εναντίον της κατάληψης , αλλά μια «επιτροπή κατάληψης» ζήτησε από τους μαθητές να ψηφίσουν υπέρ της συνέχισης της κατάληψης , πράγμα που έγινε δεκτό από την πλειοψηφία των μαθητών. Το σκηνικό που προανέφερα εξακολούθησε επαναλαμβανόμενο !
Σχολεία , σαν το δικό μας , δυστυχώς υπάρχουν και άλλα.
Γονείς , καθηγητές και μαθητές εξακολουθούν να δηλώνουν , σ’ όλους τους τόνους ότι φταίει το σύστημα.
Ποιο είναι όμως αυτό το σύστημα;
• Είναι η πολιτεία που ανέχεται να συνεχίζονται αυτές οι αξιοθρήνητες καταστάσεις χωρίς να παίρνει μέτρα και περιμένει απαθής τον εκφυλισμό τους (και αυτό επαναλαμβάνεται συστηματικά τα τελευταία χρόνια).
Θα μου πείτε ποια μέτρα ;
1. Να στηρίξει οικονομικά τους εκπαιδευτικούς , να τους επιμορφώσει ουσιαστικά και το κυριότερο να επιβάλλει την αντικειμενική αξιολόγηση τους.
2. Να θεσπίσει ανεξάρτητα υπηρεσιακά συμβούλια , που θα αξιολογούν τους εκπαιδευτικούς χωρίς συντεχνιακές ή συνδικαλιστικές πρακτικές.
3. Να αποφασίσει τι είδους ανθρώπους θέλει να διαπαιδαγωγήσει και να αναμορφώσει κατάλληλα το αναλυτικό πρόγραμμα.
4. Να πάψει να στηρίζεται σε αναπληρωτές και ωρομίσθιους εκπαιδευτικούς και να επανδρώσει τα σχολεία με μόνιμο προσωπικό. Όταν λέω μόνιμο προσωπικό εννοώ μόνιμο υπό προϋποθέσεις. Αν η αντικειμενική αξιολόγηση δείξει ότι κάποιος δεν ανταποκρίνεται στα καλώς εννοούμενα καθήκοντα του , τότε γι’ αυτόν να αίρεται η μονιμότητα.
5. Να πάψει να χαϊδεύει τα αυτιά των μαθητών (εν δυνάμει ψηφοφόρων μετά την αποφοίτηση τους από το Λύκειο) και να προσαρμόζει το βαθμό δυσκολίας των θεμάτων των Γενικών Εξετάσεων στα ήδη υποβαθμισμένα μέτρα των μαθητών.
6. Αν , πάλι , θέλει να θεσπίσει το Εθνικό Απολυτήριο για όλους , πρέπει να λύσει το πρόβλημα της αξιολόγησης των μαθητών , μέσα στα σχολεία τους , που κάθε άλλο παρά αντικειμενική είναι σήμερα.
• Είναι οι Γονείς οι οποίοι
1. Δεν παύουν να διαβάλλουν , στα παιδιά τους , το σχολείο και ταυτόχρονα να θεοποιούν τα φροντιστήρια , των οποίων ζητούν την πάταξη ! (Αναλογιστείτε τον παραλογισμό)
2. Δίνουν εντολή στα παιδιά τους να μην ασχολούνται με τα μαθήματα γενικής παιδείας (διότι αυτά δεν εξετάζονται σε Πανελλήνια κλίμακα ) αλλά ,ταυτόχρονα , ζητούν από τους εκπαιδευτικούς να βάλλουν στα παιδιά τους «προφορικό βαθμό ασφαλείας» - αξίζουν δεν αξίζουν – και διαμαρτύρονται στο τέλος γιατί τα παιδιά τους δεν αποκτούν ολοκληρωμένη μόρφωση αποφοιτώντας από το Λύκειο.
Είναι αυτοί οι Γονείς που αδιαφορούν αν τα σχολεία τελούν υπό κατάληψη ή όχι.
• Τελευταίοι , αλλά όχι οι λιγότερο υπεύθυνοι είμαστε εμείς οι εκπαιδευτικοί.
1. Διαμαρτυρόμαστε γιατί η Πολιτεία δεν στέκεται δίπλα μας και μας θεωρεί ως τους μ…….κες της παρέας , ενώ ούτε την αξιολόγηση μας , ούτε την ουσιαστική επιμόρφωση μας θέλουμε , αλλά τρέχουμε πίσω από συνδικαλιστές να μας «βάλλουν» σε κάποια επιτροπούλα και να «γλείψουμε» και εμείς ένα κοκκαλάκι από το μεγάλο φαγοπότι των άλλων.
2. Πάψαμε να αξιολογούμε αντικειμενικά τους μαθητές μας και παίρνουμε μέρος και εμείς σε μια μικρή συνδιαλλαγή , με το επιχείρημα « εμάς βλέπει ο κόσμος και όχι τους άλλους (εφοριακούς , πολεοδόμους κ.τ.λ.)που περνούν από τα χέρια τους τεράστια ποσά;»
3. Λέτε , με τα παραπάνω γνωρίσματα , να μπορούμε να εμπνεύσουμε τους μαθητές μας ;
Μέχρι σήμερα , η «μαγκιά» της Πολιτείας ή των Πολιτικών μας ήταν να μας καταστήσουν όλους συνένοχους στα δικά τους βρώμικα παιχνίδια.
Η νέα Κυβέρνηση και ο νέος Πρωθυπουργός θα βάλλουν ένα τέρμα στη διαιώνιση της συνενοχής ;
Ας το ελπίσουμε.
Θανάσης Παπαδημητρίου
αναρτήθηκε από το χρήστη Θανάσης Παπαδημητρίου | 3:06 μ.μ.
|
12 σχόλια
