Δημιουργία Μαθητικής Κίνησης

Μαθητική Κίνηση

για ένα Ανθρώπινο και Δημοκρατικό Σχολείο


Μαθητές και Μαθήτριες από τα Σχολεία:
1ο ΓΕ.Λ Αγίας Παρασκευής
2ο ΓΕ.Λ Αγίας Παρασκευής
3ο ΓΕ.Λ Αγίας Παρασκευής
4ο ΓΕ.Λ Αγίας Παρασκευής

·Θυμίζουμε , σε κάθε ενδιαφερόμενο , τα αποτελέσματα μιας Δημοσκόπησης που αναφέρεται στη γνώμη μας για το Ελληνικό Δημόσιο Σχολείο.
Δημοσκόπηση
Σε μια on line δημοσκόπηση που έγινε από την πύλη e-paideia.net, κατά το χρονικό διάστημα 31 Οκτωβρίου – 24 Νοεμβρίου 2004, αποκαλύπτεται η εξής εικόνα για την κατάσταση των σχολείων και της εκπαίδευσης στην Ελλάδα
- Το 90% των συμμετεχόντων στην έρευνα θεωρεί πως η σχολική εκπαίδευση δεν προετοιμάζει κατάλληλα τους νέους για τις ανάγκες της εποχής.
- Το 88% των συμμετεχόντων θεωρεί πως τα πολιτικά κόμματα, οι συνδικαλιστικοί και άλλοι κοινωνικοί φορείς δεν στηρίζουν την Παιδεία και δεν τη θεωρούν προτεραιότητα για την ανάπτυξη της χώρας και της ελληνικής κοινωνίας.
- Το 79% των συμμετεχόντων θεωρεί πως οι εκπαιδευτικοί έχουν περιορισμένη διάθεση για διδασκαλία, ενώ 70% θεωρεί πως οι εκπαιδευτικοί έχουν περιορισμένη κατάρτιση.
- Το 60% των συμμετεχόντων θεωρεί πως η ύλη διδασκαλίας δεν είναι ενδιαφέρουσα για τους μαθητές, και το 57% πως λείπει η σχέση της εκπαίδευσης με την επαγγελματική ανάπτυξη των νέων.
·Ορίζουμε τις έννοιες Ανθρώπινο και Δημοκρατικό Σχολείο:

«Ανθρώπινο σχολείο» χαρακτηρίζεται το σχολείο στο οποίο κανένα παιδί δεν αποκλείεται, δεν περιθωριοποιείται, δεν στιγματίζεται, δεν περιφρονείται και δεν δυστυχεί εξαιτίας κάποιας ιδιαιτερότητας.

Είναι ένα σχολείο απόλυτου σεβασμού της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, και επιπλέον ένα σχολείο στο οποίο οι μαθητές και οι μαθήτριες έχουν το δικαίωμα και τη δυνατότητα να μη βιώνουν την παιδική και τη νεανική ηλικία αποκλειστικά ως περιόδους ιδιαίτερα κοπιαστικής προετοιμασίας για ζωή του ενήλικου ανθρώπου (όπως συμβαίνει στο παραδοσιακό σχολείο) αλλά ως τις πιο δημιουργικές και ευτυχισμένες περιόδους της ανθρώπινης ζωής.

«Δημοκρατικό σχολείο» σημαίνει ένα σχολείο στο οποίο φοιτούν μαζί όλα τα παιδιά - ανεξάρτητα από οποιαδήποτε ιδιαιτερότητα μπορεί να έχουν- για να προετοιμαστούν για το κοινό τους μέλλον

Σημαίνει ,επιπλέον, ένα σχολείο στο οποίο κανένα παιδί δεν αποκλείεται από την απόκτηση όλων των εφοδίων που χαρακτηρίζουν ένα μορφωμένο άνθρωπο.
Το δημοκρατικό σχολείο οργανώνεται με τέτοιο τρόπο ώστε να παρέχει σε όλα τα παιδιά τη δυνατότητα επίτευξης όλων των στόχων της εκπαίδευσης χωρίς οποιεσδήποτε εκπτώσεις στην ποσότητα και στην ποιότητα των μορφωτικών αγαθών.
·Προχωρούμε στη συγκρότηση μιας ενιαίας κίνησης που έχει ως στόχο τη διερεύνηση των στρεβλώσεων του Ελληνικού Δημόσιου Σχολείου και την κατάθεση προτάσεων , με:

- Διοργάνωση εκδηλώσεων προβληματισμού (στα πλαίσια των αντίστοιχων που πραγματοποιήθηκαν στο 3ο ΓΕ.Λ Αγίας Παρασκευής)

- Προβολή επιλεγμένων ταινιών από τον Ελληνικό και τον Παγκόσμιο κινηματογράφο ( στα πλαίσια της ομάδος «Σινεφίλ» )

- Διοργάνωση συζητήσεων ( με διευρυμένο ακροατήριο ) για θέματα Παιδείας.

Έχουμε τη στήριξη ορισμένων καθηγητών από τα τέσσερα Λύκεια που προαναφέρθηκαν , την ευχή των γονέων μας , και
ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ τη συμπαράσταση της Κοινωνίας


· Οι δραστηριότητες μας θα πραγματοποιούνται στην αίθουσα εκδηλώσεων του 3ου Γυμνασίου της Αγίας Παρασκευής.

· Την Κυριακή , 8-03-2009 και στις 6.30 μμ , θα προβληθεί η ταινία «ΜΑΘΕ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ ΓΡΑΜΜΑΤΑ» και θα ακολουθήσει συζήτηση. Κατά πάσα πιθανότητα θα παρευρίσκονται και κάποιοι από τους Συντελεστές της ταινίας.

Η πρώτη εκδήλωση της συμπαράστασης , που διεκδικούμε από την Κοινωνία , ήλθε ΑΜΕΣΩΣ.


«ΑΝΟΙΞΗ» στο Δημόσιο Σχολείο

Όταν μαθητές από τα Λύκεια της πόλης σου δημιουργούν «Μαθητική Κίνηση για ένα Ανθρώπινο και Δημοκρατικό Σχολείο»

Όταν εκπαιδευτικοί από τα Λύκεια της πόλης σου συμμετέχουν και στηρίζουν αυτή την κίνηση

Τότε

ένας ενεργός πολίτης, που υπήρξε μέλος του μαχόμενου κινήματος των γονιών, όταν τα παιδιά του ήταν μαθητές,
τι άλλο μπορεί να κάνει από το να ζηλέψει που αυτά γίνονται σήμερα και όχι «ΤΟΤΕ»

ένας σημερινός δημοτικός σύμβουλος και μάλιστα υπεύθυνος της Κοινωνικής Πολιτικής,τι άλλο μπορεί να κάνει από το να στηρίξει αυτή την «ΚΙΝΗΣΗ»

αυτό λοιπόν κάνω: ΖΗΛΕΥΩ και ΣΤΗΡΙΖΩ με όλες μου τις δυνάμεις,
ως ενεργός πολίτης, ως δημοτικός σύμβουλος, ως υπεύθυνος της Κοινωνικής Πολιτικής του Δήμου, ως πρόεδρος της Σχολικής Επιτροπής.

Σαν μια μικρή συμβολή στον διάλογο, στον προβληματισμό, που αναπτύσσεται σ’ αυτό το blog, παραδίνω για δημοσίευση μια εισήγηση που έγινε πριν επτά (7) χρόνια και που ακόμα πιστεύω έχει την αξία της.

Μιχάλης Γαβράς
Ορθοπαιδικός Χειρουργός
Ενεργός Πολίτης

Ο δεκάλογος του Πατέρα ενός μαθητή του "Σχολείου της Φαντασίας μου"

Παρακολουθώ και εγώ, καθημερινά, ως πατέρας μαθητή του σχολείου σας, με μεγάλο ενδιαφέρον, τα τεκταινόμενα στο σχολείο και θα ήθελα να προσθέσω τα παρακάτω:
1. Το σχολείο δεν είναι φανταστικό.

Είναι ένα Σχολείο της Αγ. Παρασκευής με ορισμένους –λίγους για την ακρίβεια δύο , φανταστικούς καθηγητές και λίγο περισσότερους φανταστικούς μαθητές, που προσπάθησαν και κατάφεραν να ζεστάνουν τους κρύους τοίχους και τις παγωμένες καρδιές.

2. Δραστηριότητες
Τόσο οι εκδηλώσεις όσο και οι προβολές ήταν επιτυχημένες ως προς την θεματολογία, την ποιότητα, το ενδιαφέρον, την συμμετοχή και την ανταλλαγή απόψεων.

3. Συμμετοχή
Από τις εκδηλώσεις αυτές, οι περισσότεροι διδάσκοντες έλαμψαν δια της απουσίας τους, τόσο ως προς την συμμετοχή όσο και ως προς την οργάνωση, με την χαρακτηριστική συνέπεια που τους διακρίνει και πάντα τους διέκρινε.

Επίσης έχασαν και την χαρά των μαθητών από την επιτυχία και από την επιβεβαίωση που εισέπραξαν και τα συγχαρητήρια, αλλά μήπως και αυτή τη χαρά πάντα δεν τη χάνουν με την χαρακτηριστική συνέπεια που τους διακρίνει και πάντα τους διέκρινε;

Είμαι όμως σίγουρος ότι δεν τους διέφυγε καθόλου, η χαρά των δύο συναδέλφων τους και η αποδοχή και αγάπη των μαθητών προς αυτούς. Ξέρουν ότι τους ίδιους, μετά από λίγα χρόνια τα παιδιά θα τους έχουνε ξεχάσει, όπως τους έχουν ξεχάσει τόσες και τόσες φουρνιές μαθητών.

4. Η οδυνηρή συνέχεια
Τώρα πως να περιγράψω τα απερίγραπτα. Ένας Λάκης Λαζόπουλος μου χρειάζεται.

Τον διευθυντή που από τη μια να καμαρώνει σαν γύφτικο σκεπάρνι και από την άλλη να του βγαίνει, έτσι, και μια ξινίλα, και να συγκρούεται το μέσα του με το έξω του και , ναι είμαι προοδευτικός αλλά μη μου το πεις γιατί είναι βρισιά και , είμαι και αριστερός αλλά και αυτό είναι βρισιά γιατί βασικά είμαι συντηρητικός και , δες βρε παιδί μου πως τα καταφέρνουν αυτοί οι αριστεροί και, πήρα και τόσα συγχαρητήρια τζάμπα, δεν αντέχω άλλο μου βγαίνει μια λογοκρισία. Και του βγήκε.

5. Το συμβούλιο.
Ακολούθησαν τα γνωστά άγνωστα στο συμβούλιο του συλλόγου των καθηγητών και η απογοητευτική στάση των μεν προς τους δύο δε και, οι σεβαστές αποφάσεις της πλειοψηφίας.

6. Τα μέτρα
Οι εκδηλώσεις και προβολές και τα λοιπά αναρχικά θα παταχθούν οι αφίσες και τα πανό θα σχίζονται. Θέλουμε το παλιό ,γιατί ο νέος είναι βέβαια ωραίος αλλά ,και ο παλιός ξέρει να χτυπάει αλλιώς.

7. Αδιέξοδα;
Το καλό βέβαια είναι ότι στη δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα.

Υπάρχει ο Δήμος, οι σύλλογοι και πολλοί άλλοι φορείς που με χαρά τους θα στήριζαν την συνέχιση της προσπάθειας.

8. Το διαφορετικό Σχολείο.
Είτε γίνουν άλλες εκδηλώσεις είτε όχι τώρα πια ξέρουμε ότι ένα , έστω και λίγο ,διαφορετικό δημόσιο σχολείο είναι δυνατό να υπάρξει.
9. Το μάθημα

Τα παιδιά πήραν ένα πολύτιμο μαθημα για τη ζωή τους
10 . Θα σας θυμούνται πάντα εσάς τους δύο.

Παρατήρηση από τον διαχειριστή του ιστολογίου:

Το παραπάνω κείμενο δεν είναι ανώνυμο. Απλώς , εγώ έκρινα ότι δεν είναι απαραίτητο να αναφερθεί το όνομα του συγγραφέα του.

Στους μαθητές του Σχολείου που βρίσκεται στη φαντασία μου.

Αγαπητά μου παιδιά,
Σήμερα συνειδητοποίησα πως η Παιδεία με την παρεχόμενη "σκατοεκπαίδευση" δεν ταυτίζονται.
Δεν πρέπει , λοιπόν , να αναταράζω τα λιμνάζοντα νερά στα πραγματικά σχολεία με εκδηλώσεις και άλλες τέτοιες "αηδίες", ούτε να απαξιώνω το εκπαιδευτικό έργο των συναδέλφων μου.
Γι' αυτό και τις σκέψεις μου "που δεν ονειρεύονται πάνω στο πλαδαρό μυαλό μου" και τις ιδέες μου για ένα σχολείο ανρώπινο και δημοκρατικό , θα κοιτάξω να τις προωθήσω με άλλα πρόσφορα μέσα, εξω και πέρα από τα πραγματικά σχολεία.

Θανάσης Παπαδημητρίου

Στη Μαρία της Γ΄Λυκείου

Με κοίταζες στα μάτια ζητώντας ελπίδα,δίπλα στα σπασμένα θρανία,τις κομματιασμένες καρέκλες ,το διαρρηγμένο κυλικείο της κατάληψης ‘των άλλων’.
Τα τεράστια μάτια σου σαν να ήθελαν να διαβάσουν άπληστα τον κόσμο γύρω σου.
Τα χέρια σου να σκίζουν τον αέρα μ’ αυτήν την απίθανη αίσθηση του σχήματος και της αρμονίας προς τον χώρο.
Έχεις την ιδιότητα περισσότερο από κάθε τι άλλο να ζητάς κινητήρια οράματα,άφθαρτες λέξεις.
Γιατί ,πώς,ποιός,πότε!
Γεννήθηκες από φτωχούς γονείς,που δούλευαν και οι δυό τους για να μεγαλώσουν εσένα και τη μικρότερη αδελφή σου,εργάτες άρχοντες της αξιοπρέπειάς τους.
Ονειρευόσουν να δεις τη νέα γενιά να κατακτά τον κόσμο.
Πάλευες μόνη σου με τα μαθήματά σου για την γνώση ,για τις αξίες, αντιλαμβανόμενη απόλυτα, ότι είναι το μόνο πράγμα που σου ανήκει.
Όταν έφτασε η ώρα που οι άλλοι άρχιζαν τα φροντιστήρια για να πάνε από τη B Λυκείου στην Γ Πέρυσι το καλοκαίρι κατάλαβες ότι για σένα η ώρα αυτή δεν έφτασε
Ήξερες πώς αν έφευγαν τα 400-500 ευρώ θα έλειπαν πράγματα από το σπίτι.
Πατέρα, είπες,θα προσπαθήσω μόνη μου,με τους δασκάλους μου στο σχολειό και θα τα καταφέρω!
Τόλεγες και το πίστευες!
Θα τα καταφέρω πατέρα!
Δεν είναι δυνατόν να μου στερήσετε τ’ όνειρο σε άκουσα να φωνάζεις στη συνεύλευσή σας.Εγώ δεν πάω φροντιστήριο.
Σ’ έβλεπα λιτή σαν αρχαίο επίγραμμα. Σεπτή σαν βυζαντινό ξωκλήσι.
Είσαι μειοψηφία,Μαρία .Αποτελείς εξαίρεση Μαρία.Πρέπει να επιβιώσουν όλοι.
Ο άνεργος είναι στοιχείο επαναστατικό νοιώσε το.
Ονειρεύεσαι τους ανθρώπους που θα δούλευαν μαζί σου ,συνεργάτες φίλους, συντρόφους, κοινωνούς στις χαρές και τις λύπες σου,τις αγωνίες και τα ξενύχτια σου.
Η ιστορία της κοινωνικής σου τάξης έχει γραφεί με αίμα.
Τώρα νάσε ,κοιτάς τους βαμμένους με κόκκινα και μαύρα χρώματα τοίχους του μέχρι χθές πεντακάθαρου σχολειού σου και αναζητάς τους τιμητές των ονείρων στα δεκάξι σου.
Εγώ στα πενήντα βλέπω τα μεγάλα μνημεία των ηρώων της επανάστασης.
Πολιτισμός λες είναι το αντίθετο της βαρβαρότητας.
Προσπαθούν να σε πείσουν ,το κόμμα ,τα κόμματα, τα συντoνιστικά, τα ιδιωτικά και ολοι, ζητούν τα κομμάτια σου και αύριο την ψήφο σου.
Αγωνίζομαι για σένα Μαρία.
Εσύ …κοιτάς τον κόσμο δίπλα σου, τους συμμαθητές σου , που επιμένουν να σε βοηθήσουν, τους γονείς των, που δείχνουν λύπηση σε σένα, τα δικά τους παιδιά πάνε φροντιστήριο.
Κοιτάς εμένα ζητώντας ελπίδα , πολιτισμός σου λέω είναι αξιοπρέπεια, παιδεία, σεβασμός, ανθρώπινες σχέσεις.
Η παιδαγωγική μας παρέμβαση Μαρία, αδυνατεί να εξουδετερώσει τις κοινωνικοπολιτικές παρεμβάσεις στην επανάσταση των ΄΄αλυσίδων’’ και των ‘’λουκέτων΄’.
Πολλά τα συμφέροντα καλή μου.
Μιλάς μαζί μου και έχεις ‘τράκ’ , είναι ένα μικρό δείγμα του μεγαλείου σου.
Μια γνησιότητα που ακόμα και στη σκουριασμένη διοίκηση του τόπου μας καταφέρνει να δώσει μια δροσερή αναστάτωση.
Η υπουργός δεν αναμιγνύεται στις καταλήψεις, άκουσες το πρωί.
Το ξέρω καλά Μαρία μένεις άγρυπνη γιατί εσένα δε θα σε κοιμήσουν ποτέ.
Μαρία ,μη πάψεις να ελπίζεις. Μου δίνεις ζωή ,Μαρία.

Ο δάσκαλός σου
Μάνος Λιοδάκης02/11/2006

"Δεν κάνουν καταλήψεις οι μαθητές ή ...εικόνα σου είμαι κοινωνία και σου μοιάζω"

Ρεθεμιώτικα Νέα , Παρασκευή 27 Ιανουαρίου 1995.

Του ΜΑΝΟΥ ΛΙΟΔΑΚΗ

Έχει περάσει μια εβδομάδα κατάληψης. Υπάρχει απόφαση της Γενικής Συνέλευσης των μαθητών για τη διακοπή της. Από Δευτέρα βέβαια. Η Δευτέρα φτάνει.
… «Εμείς δεν είμαστε εδώ την Πέμπτη που ψηφίζανε. Θέλουμε να γίνει ξανά ψηφοφορία»
Εδώ εκλογικοί αντιπρόσωποι λείπουν από τις εθνικές εκλογές, άρα γιατί να μη λείπουν οι μαθητές απ’ τις δικές τους εκλογές;
Η ψηφοφορία φέρνει ξανά την απόφαση για συνέχιση της κατάληψης.
- Ποια είναι τα αιτήματα;
- Δεν υπάρχουν αιτήματα απαντά ο πρόεδρος του δεκαπενταμελούς. « Είναι απλά για να μη γίνουν μαθήματα.»
- Θέλω μια ειλικρινή συζήτηση μαζί σου Δάσκαλε , μου λέει κάποιος μαθητής.
- Και εγώ τη θέλω και την επιδιώκω.
Επειδή το δύσκολο ήμερα δεν είναι να μιλάς αλλά να μπορείς να ακούς , προσπαθώ να ακούσω το 16-χρονο συνομιλητή μου.
- Γιατί προβληματίζεστε για την απόφαση μας , δεν βλέπεις γύρω σου την κοινωνία της «ρεμούλας» και της «κονόμας»; Δεν βλέπεις πόσοι και πόσοι παίρνουν ψεύτικες επιδοτήσεις; Δεν βλέπεις γύρω σου όλους αυτούς που αμείβονται χωρίς να κουράζονται; Δεν βλέπεις «καμπινέδες» που τρων και πίνουν δεκάδες κομπιναδόροι; Τι ζητάς από μας; Γιατί σε ξενίζει το γεγονός ότι και εμείς προσπαθούμε να «αμειφθούμε» χωρίς κούραση ; Μακριά και πέρα από τα πραγματικά αιτήματα: Αύξηση των δαπανών για την Παιδεία , Αίθουσες , Προγράμματα , Βιβλία κ.τ.λ.
- Τι θέλεις να μου πεις; τον διακόπτω.
- «Μα τι άλλο Δάσκαλε; εικόνα σου είμαι κοινωνία και σου μοιάζω». Δε σταματά όμως εδώ.
- «Έχετε την εντύπωση ότι εμείς δεν βλέπουμε; Δεν βλέπουμε νομίζετε τους μισθούς σας; Όσα παίρνεις εσύ σ’ ένα μήνα ο αδελφός μου, που δεν τέλειωσε το Δημοτικό , τα παίρνει στο μπαράκι της Νότιας Κρήτης σε μια βραδιά. Τώρα είναι στην Ολλανδία για διακοπές . Εσύ είσαι εδώ ζητώντας ελπίδες.»
- «Μα ξέρεις ..» προσπαθώ να του μιλήσω.
- «Ξέρω , ξέρω και επειδή ξέρω σου τα λέω. Ζούμε , Δάσκαλε , την εποχή του «οικονομημένου ανθρώπου».Είσαι «κάτι» όταν τα έχεις. Εσύ , απ’ ότι ξέρω, ούτε δικό σου σπίτι έχεις αλλά και το σαραβαλιασμένο ατομικό σου τραίνο 15 χρόνια σε κουβαλά και δεν πρόκειται να πάρεις άλλο. Από πού εξάλλου να τα βρεις;»
- «Μα ξέρεις …» ξαναπροσπαθώ.
- «Σώπα και άκου: Πατεράδες , μανάδες ούτε που νοιάζονται αν σπουδάζουμε ή όχι. Τους βαθμούς των παιδιών τους δεν ήρθαν να πάρουν από το πρώτο τρίμηνο. Όταν έρχονται πολλές φορές δεν ξέρουν ούτε σε ποια τάξη πηγαίνουν τα παιδιά τους. Σου λέω ειλικρινά κάποιοι απ’ αυτούς δεν είχαν μάθει ότι την περασμένη εβδομάδα γινόταν κατάληψη στο σχολείο των παιδιών τους.»
- «Είσαι υπερβολικός» καταφέρνω και του λέω.
- «Γιατί , είναι ψέματα ότι δεν ήλθαν γονείς να πάρουν τους βαθμούς των παιδιών τους;»
- «Είναι αλήθεια, αλλά λίγοι» του λέω.
- «Άκου κι άλλα όμως» , μου λέει. «Εσείς οι καθηγητές , τα ίδια με τους υπόλοιπους είστε. Και εσείς πλάσματα της ίδιας κοινωνίας. Δεν σας φτάνει ο μισθός σας και ψάχνετε άλλες απασχολήσεις για να ζήσετε, αδιάφοροι για όλα και εσείς»
- «Έχεις δίκιο αλλά..»
- «Δεν υπάρχουν αλλά» με κατακεραυνώνει. « Εσείς όλοι, πολιτεία , δάσκαλοι, μανάδες , πατεράδες , πολιτικοί , πολιτικάντηδες , εξουσία , εσείς κάνετε τις καταλήψεις. Δικές σας αποφάσεις υλοποιούμε»
- «Ε. όχι κι έτσι. Να μιλήσω και εγώ λίγο» του λέω. «Αν σ’ όλα όσα μου είπες συμφωνήσω, θα πρέπει να βάλλουμε τα πράγματα κάτω για να βρούμε κάποιες λύσεις, δεν έχουμε δικαίωμα να συνεχίζουμε αυτή την κατάσταση.»
- «Έχω να προτείνω λύσεις», μου λέει.
- «Είμαι όλος αυτιά και ακούω»
- ‘Όταν η κοινωνία , εσείς όλοι οι ενήλικες, αρχίσετε να εφαρμόζετε τους νόμους που εσείς οι ίδιοι έχετε θεσπίσει, τότε κι εμείς θα κάνουμε το ίδιο, γιατί αυτό θα μας έχετε διδάξει».
Εγώ , τέλος, ένα γρανάζι αυτής της μηχανής , ερωτώ εσένα πολίτη, έμπορε, βιοτέχνη, ξενοδοχοϋπάλληλε, άνθρωπε:
Πότε θα διδάξουμε αυτό στο νέο που είναι απέναντι μου;
Οι τίτλοι των εφημερίδων αυτές τις μέρες:
«Οι μαθητές επανέρχονται στα θρανία.» « Σε εκτόνωση οι καταλήψεις.»
Κοιμηθείτε , λοιπόν ήσυχοι.
Η διδασκαλία που μου ζήτησαν αναβάλλεται.
Θα διδάξω φυσική και χημεία.

Η ΕΚ-"ΠΑΙΔΕΥΣΗ" ΣΗΜΕΡΑ

Αγαπητέ Θανάση πάρε και τη δική μου άποψη.

Μάνος Λιοδάκης

Όταν αυτός που λέει την αλήθεια είναι ένα παιδί,

επέρχεται η δυσάρεστη σύγκρουση ανάμεσα

στον ανήλικο και την υποκρισία του.
Τα εκπαιδευτικά ιδρύματα φροντίζουν γι’ αυτή την συμβίωση ακόμα και αν δεν μεταμορφώνουν πια τα παιδιά σε εργατικούς και μελετηρούς “μεγάλους”.
Τους στερούν τα κίνητρα βάζοντάς τα να αμφιταλαντεύονται τρομαχτικά ανάμεσα στην ανάγκη τους για αυθεντικότητα και ειλικρίνεια και σ’ εκείνο το κενό χωρίς περιεχόμενο.
Το σχολείο της σημερινής εποχής δημιουργεί την έλλειψη ενδιαφέροντος, την αυταρχικότητα, την συσκευασία της γνώσης και όχι τη ζωή τη πάντα ενωμένη με το πάθος. Η παιδεία είναι πάθος.
Σήμερα το σχολείο ο κομφορμισμός – επίφαση καλών τρόπων – αντικαθιστά τα ιδανικά, το προσωπικό ενδιαφέρον ξεπερνά την παιδική αθωότητα και η σχολική εκπαίδευση εκμηδενίζει τις αξίες τιμώντας τες όπως τους εκλιπόντες. Οι κανόνες της ενήλικης κοινωνίας είναι ατσάλινοι και αμετάβλητοι. Απέναντι στους μεγάλους οι μικροί έχουν πάντα άδικο, ιδίως όταν έχουν δίκαιο. Σ’ αυτό το άδικο και σ’ αυτό το δίκαιο έγκειται το αμετάβλητο της κοινωνίας, ο δισταγμός της μπροστά στις αλλαγές, η επαναλαμβανόμενη θυσία και η περιφρόνηση της αθωότητας, μέσα στην οποία κρύβεται ο σπόρος κάθε πιθανού μέλλοντος.
Για να μορφώσεις δεν αρκεί να εκπαιδεύσεις
Τα τελευταία χρόνια το σχολείο αντιμετωπίζει δύο βασικά προβλήματα:
τα ναρκωτικά και το σεξ. Κι’ αυτά μέσα σε ένα υπολανθάνον πλέγμα βίας.
Το σχολείο μη διαθέτοντας τα μέσα ν’ αντιμετωπίσει προβλήματα έξω από το πλαίσιο διδακτικών προγραμμάτων των υπουργείων, εφαρμόζει μία χονδροειδέστατη γενικευμένη απώθηση.

Αυτά όμως τα προβλήματα συνεχίζουν να είναι παρόντα στη σχολική ζωή όσο και αν αποφεύγουμε το όνομά τους.
Η παραπάνω απώθηση στηρίζεται σε απόψεις όπως: οι ναρκομανείς είναι ψυχωτικοί και επομένως πρέπει να επιληφθούν οι ψυχίατροι και το σχολείο δεν είναι αρμόδιο να ρυθμίζει την κυκλοφορία των ενορμήσεων. Και ακόμη η βία ψυχολογικοποείται και ανήκει στη σφαίρα της διαταραχής της συμπεριφοράς.

Τα θεωρητικά αυτά πρότυπα ή στερεότυπα, θεωρούνται αξιόπιστα στο βαθμό που στο σχολείο λειτουργεί η πεποίθηση ότι ο δάσκαλος πρέπει να εκπαιδεύει και όχι να μορφώνει.

Και πώς ο δάσκαλος δεν θα μένει στο να εκπαιδεύει αλλά να προχωρά στο να μορφώνει; Και πώς να το κάνει σ’ αυτό το εκπαιδευτικό σύστημα;
Και γιατί να το κάνει;
Εδώ βρίσκεται η καρδιά του ζητήματος. Να πάμε πέρα από τα προγράμματα του υπουργείου και να μπούμε σε μία παιδεία της κατανόησης. Μας το υπαγορεύει η “ταυτότητα” του δασκάλου, η κραυγή της αθωότητας των παιδιών και ο κύκλος των χαμένων ποιητών. Να εισχωρήσουμε στους λαβύρινθους των πόθων, να κάνουμε τους λογαριασμούς μας με τα προβλήματα, να κοιτάξουμε μέσα μας.
Να αναζητήσουμε την ταυτότητά μας. Και γιατί όχι να την ξαναφτιάξουμε.
Και δεν φτιάχνεται μόνο και μόνο γιατί υπάρχουμε. Η ταυτότητα φτιάχνεται ξεκινώντας από την αναγνώριση του άλλου. Αν λείπει η αναγνώριση όπως λείπει πάντα απ’ αυτούς που δεν τα πάνε καλά στο σχολείο, τότε η ταυτότητα, που είναι μια απόλυτη ανάγκη για τον καθένα μας, φτιάχνεται αλλού στους χώρους εκτός σχολείου. Αν το σχολείο και η οικογένεια προσφέρουν διαστρεβλωμένες ταυτότητες τότε μένουν μοναχά οι δρόμοι. Τότε οι δρόμοι αυτοί θα προσφέρουν την αναγνώριση.
Το σεξ και να ναρκωτικά αρχίζουν να εμφανίζονται ως απεγνωσμένες μορφές αναγνώρισης, μιας και δεν έχουν προσφερθεί άλλες καταλληλότερες μορφές.
Ένα άλλο θέμα που θα συναντήσει το σχολείο της μέσης εκπαίδευσης: η εφηβεία.
Η εφηβεία που όλοι περάσαμε κινείται από την επιθυμία. Η επιθυμία στην εντονότερη έκφρασή της. Εφηβείες χωρίς λαχτάρες υποδηλώνουν ελλιπείς υπάρξεις, αλλά η επιθυμία, όπως όλοι ξέρουμε, βρίσκεται σε σύγκρουση με την πραγματικότητα η οποία δεν είναι καθόλου φτιαγμένη για να ικανοποιεί επιθυμίες.
Δύο είναι οι πιθανές στάσεις: ή η απώθηση της πραγματικότητας με τη δημιουργία ενός εναλλακτικού κόσμου ονείρων ή η ματαίωση που η επανάληψή της καταστρέφει την ταυτότητα.
Η απώθηση είναι περίπλοκη και επικίνδυνη και είναι γνωστή στους καθηγητές ως “αφηρημάδα”. Η “αφηρημάδα” είναι κάτι σοβαρό και το ονειροπόλημα αποκαλύπτει την ανικανότητα αντιμετώπισης του πραγματικού. Τα όνειρα από τα ναρκωτικά και το σεξ δεν είναι δύσκολο να γίνουν αποδεκτά, από κάποιον που βιώνει την έλλειψη αναγνώρισης.
Σ’ αυτή τη σύγκρουση μεταξύ πραγματικότητας και επιθυμίας που παλεύει η εφηβεία όταν δεν ξεκινά η απώθηση της πραγματικότητας, μπορεί να ξεκινήσει η ματαίωση.

Η ματαίωση δεν είναι παρά η διάψευση που είναι πολύ χρήσιμη για να μεγαλώσεις. Αλλά με σωστές δόσεις διάψευσης. Η υπερβολική διάψευση ματαιώνει την αναζήτηση της αναγνώρισης χωρίς την οποία δεν μπορεί να φτιαχτεί καμία ταυτότητα και δεν μπορείς να ζήσεις. Αυτή η μετάθεση είναι γνωστή στους έφηβους ως διασκέδαση που δεν έχει μέσα της ουσιαστική χαρά. Οι νέοι αναζητούν τις διασκεδάσεις επειδή δεν ξέρουν να χαρούν. Το σχολείο τι κάνει για όλα αυτά; Φέρνει σε πέρας τα προγράμματα του Υπουργείου. Και οι έφηβοι; Είναι ήδη έξω από το σχολείο. Έχουν δραπετεύσει.
Η παιδεία της εφηβείας ή, η παιδεία της βλακείας
Ένας άλλος μύθος που συντηρείται στο σχολείο είναι η έννοια της ευφυΐας. Δεν έχει κανένα νόημα να μετρούμε το δείκτη ευφυΐας μια και η ευφυΐα δεν υφίσταται από μόνη της. Είναι ένα πλήθος μορφών το μεγαλύτερο μέρος των οποίων ευτελίζεται στα σχολεία μας, στα κέντρα ψυχολογικής διάγνωσης και στην κρίση των ανθρώπων.
Το σχολείο αποκλείει την γνώση έξω από το εγκεκριμένο πρόγραμμα, οι καθηγητές υπακούουν και το πρότυπο της ευφυΐας που έχουν κατά νου και μετρούν την σχολική απόδοση είναι κατασκευασμένο στην βάση της γενικότητας και της μετριότητας.
Μια ευφυΐα χωρίς καμία ιδιαίτερη κλίση για τίποτα απλώνεται και ανοίγεται προς τα πάντα διότι τίποτα δεν την ελκύει.Οι διαφορετικοί στο σχολείο – οι μαθητές που “ζορίζονται” – έχουν ευφυΐες με έντονες κλίσεις επομένως δεν χαίρουν εκτίμησης στους σχολικούς ελέγχους και στα τεστ ψυχολόγων. Εδώ θα συναντήσουμε τις πολλαπλές ευφυΐες όπως: Η γνωστική ευφυΐα για την οποία οι λέξεις δεν έχουν βάθος παρά μόνο επιφάνεια. Μια γλωσσική ευφυΐα δεν ανακαλύπτει την λέξη στη ρίζα της ή στην πυκνότητα του νοήματός της, αλλά την “βλέπει” σαν κατασκευή που την μεταφέρει από τη μία γλώσσα στην άλλη, με μεγάλη άνεση. Γι’ αυτό ο Νίτσε έλεγε: “όποιος ξέρει γλώσσες είναι ηλίθιος”.
Η λογικο-μαθηματική ευφυΐα που δεν βλέπει πράγματα στη γη αλλά αναλογίες και σχέσεις. Τα πράγματα γίνονται σχέσεις και οι αριθμοί η “εξήγηση” του κόσμου.
Ο Πλάτων έγραφε στην Μετώπη της Ακαδημίας που ίδρυσε: “Όσοι μπαίνουν εδώ θα πρέπει να είναι γεωμέτρες”.
Η μουσική ευφυΐα που υλοποιεί την γεωμετρία σε ήχους. Ο άνθρωπος ακούει το ρυθμό της δημιουργίας που τον υπερβαίνει. Το αυτί γίνεται το πτερύγιο που ανοίγεται στον κόσμο για να συλλάβει την “αόρατη αρμονία” που όπως είπε ο Ηράκλειτος είναι “καλύτερη από την ορατή”. Οι λέξεις παύουν να έχουν νόημα, αποκτούν ήχο. Η χωρική ευφυΐα που ξεδιπλώνει ένα κόσμο ο οποίος υπερβαίνει τις γεωμετρικές συντεταγμένες. Η οπτικό-ακουστική-συναισθηματική χωρητικότητα προηγείται της διάκρισης των αισθήσεων. Για τον ταξιδευτή ναυτικό η θάλασσα δεν είναι ένας αντικειμενικός χώρος αλλά ένα πεδίο δυνάμεων.
Η σωματική ευφυΐα που κοιτάζει τον κόσμο όχι για να τον ανακαλύψει αλλά για να τον κατοικήσει. Κατοικώ σημαίνει ότι ξέρω που να βάλω το ρούχο μου, που να καθίσω στο τραπέζι, που να συναντήσω τον άλλο.Τέλος η ψυχολογική ευφυΐα για την οποία ο κόσμος είναι ένας καθρέπτης του ανθρώπου. Προβάλλοντας τα βιώματά τους, οι άνθρωποι άρχισαν να κατατάσσουν τη φύση σύμφωνα με τους μύθους της ψυχής. Από κει γεννήθηκε ένας κόσμος της φαντασίας, του οποίου ζηλότυποι φρουροί είναι οι ποιητές και οι μυστικιστές.
Γιατί ο άνθρωποι έχουν πάψει πια να ζουν στο ύψος των παθών τους;
Ας μη χάσουμε τα ίχνη του δρόμου που έχουμε διανύσει και, πάνω απ’ όλα, ας μη καταστρέφουμε εκείνες τις διαφορετικές μορφές ευφυΐας, οι μόνες που μας “σώζουν” από τον “λειτουργικό” τρόπο σκέψης.
Παιδεία της καρδιάς
Για τα σχολεία μιλάμε όταν κάνουν αποχή ή κατάληψη, στις πανελλήνιες εξετάσεις και όταν συμβαίνουν φαινόμενα βίας.Κατά τα άλλα βαθιά σιωπή βασιλεύει στα σχολεία, χώροι συνωστισμού των νέων, όπου καθημερινά χορηγούνται γενναίες δόσεις αποθάρρυνσης ή ακόμη κίνητρα για αυτοκτονία. Όταν συμβεί όλοι εκπλήσσονται και αναρωτιούνται.
Και έτσι μερικοί νέοι χάνονται πριν αρχίσουν να ζουν.
Το μεγαλύτερο μέρος των διδασκόντων θεωρεί ότι πληρώνονται στο τέλος του μήνα για την “εκπαίδευση” και όχι για την “παιδεία”. Εκπαίδευση θεωρούν την αδιάφορη, την κουρασμένη μετάδοση εννοιών βγαλμένων από την ιστορία του πολιτισμού αφού πρώτα καθαριστούν από ψυχολογικούς συγκινησιακούς και συναισθηματικούς απόηχους.
Έχοντας αποβάλλει από τα σχολεία τη συναισθηματική αγωγή, η συγκίνηση ταλαντεύεται επικίνδυνα ανάμεσα σε ενορμήσεις εξέγερσης και πειρασμούς εγκατάλειψης. Οι παρεκκλίνουσες πορείες είναι εδώ με τον κόσμο των ντισκοτέκ, του αλκοόλ και των ναρκωτικών. Δεν υπάρχει μαθητεία χωρίς συναισθηματική δικαίωση και η αδιαφορία για το συναίσθημα είναι σήμερα ο μεγαλύτερος κίνδυνος που διατρέχει ένας μαθητής πηγαίνοντας σχολείο.Είναι αλήθεια ότι το σχολείο είναι η υψηλότερη εμπειρία προτύπων αιώνων παιδείας και πολιτισμού. Αν αυτά τα “πρότυπα” παραμένουν περιεχόμενα του μυαλού χωρίς να γίνονται αφορμές για τη διαμόρφωση της καρδιάς, η καρδιά θ’ αρχίσει να περιπλανιέται χωρίς ορίζοντα μέσα σ’ εκείνο το ανήσυχο και καταπιεστικό τίποτα.
Ο έφηβος ανοίγεται στη ζωή με μία άταχτη και ορμητική δύναμη για να βρει το κουράγιο. Το σχολείο δεν πρέπει να σταθεί εμπόδιο.

Όταν η γνώση γίνεται αυτοσκοπός και το όφελος μονάδα μέτρησης της, όποιες και αν είναι οι συνθήκες ύπαρξης με τις οποίες καταφέρνει να εκφράζεται μια ζωή, το σχολείο αποτυγχάνει, διότι ισοπεδώνει ή στη χειρότερη περίπτωση απονευρώνει τις νεογέννητες υποκειμενικότητες, στο όνομα μιας υποτιθέμενης αντικειμενικής γνώσεις που χρησιμεύει για να προσφέρει ταυτότητα περισσότερο στους καθηγητές παρά στους μαθητές που την αναζητούν απεγνωσμένα.
Θα πρέπει ν’ αποτρέψουμε τους νέους από το να αισθανθούν ξένοι μέσα στην ίδια τους τη ζωή
Ποιος από τους καθηγητές προσδιορίζει και πιστοποιεί πότε και πέρα από τις σχολικές επιδόσεις τον βαθμό αυτοεκτίμησης που ο καθένας τους τρέφει για τον εαυτό του; Ποιος συνειδητοποιεί ότι μεγάλο μέρος της μάθησης εξαρτάται από την αυτοεκτίμηση; Ποιος ενισχύει την αυτοεκτίμηση, κινητήρια δύναμη της πολιτισμικής αγωγής; Ποιος αποφεύγει να κάνει συγκρίσεις ανάμεσα στην συμπεριφορά ενός μαθητή και ενός άλλου ενισχύοντας τον ένα έναντι του άλλου;
Πολλά παιδιά στο σημερινό σχολείο, αρχίζουν να παρακολουθούν την πορεία της ζωής τους σε τρίτο πρόσωπο, χωρίς να συμμετέχουν, με ρυθμούς απόμακρους και ξένους. Νιώθουν ξένοι μέσα στην ίδια τους στη ζωή, μέσα σε μία ανούσια ροή ημερών όπου το να υπάρχεις και να μην υπάρχεις γίνονται ισοδύναμα.
Να βλέπεις τη ζωή σου ανώνυμη και άλλη.
Γι’ αυτές τις ψυχές που μάλλον δεν προσέχουν στο σχολείο, που τίποτα πλέον δεν τις ενδιαφέρουν, τι έχει να πει το σχολείο; Τι λέει το σχολείο όταν αντιλαμβάνεται αυτές τις εναλλαγές στους νέους από την άνοιξη στην χειμωνιά της καρδιάς τους;
Το σχολείο δεν θα φορτωθεί την ύπαρξη των νέων. Δεν είναι σε θέση. Θα έπρεπε να έχει μία διαφορετική οπτική παιδείας.Το σχολείο δεν θα πρέπει να διεκδικεί το προνόμιο της αμείλικτης στάσης που χαρακτηρίζει τη ζωή, δεν θα πρέπει να θέλει να είναι κάτι παραπάνω από ένα παιχνίδι ζωής.

ΛΟΓΟΚΡΙΣΙΑ ΚΑΙ ΥΠΕΥΘΥΝΟΤΗΤΑ

Όλα όσα ακολουθούν δεν έχουν καμία απολύτως σχέση με υπαρκτό Σχολείο. Αναφέρονται σ' ένα Σχολείο της φαντασίας μου.

Πριν από ένα μήνα , περίπου , ιδρύθηκε στο Σχολείο αυτό η ομάδα «Σινεφίλ» με πρωτοβουλία του εξαίρετου συναδέλφου μου κ. Ανδρέα , την οποία αγκάλιασαν τόσο οι μαθητές μας όσο και η γονείς τους.
Προβλήθηκε στο σχολείο μας η ταινία «Ο κύκλος των χαμένων ποιητών» και την παρακολούθησαν περίπου 120 μαθητές , κάποιοι γονείς και κάποιοι καθηγητές .
Να σημειωθεί ότι η προβολή έγινε ημέρα Κυριακή , μια ημέρα που οι μαθητές μας , υπό άλλες συνθήκες , θα βρίσκονταν σε κάποια καφετέρια ή και σε κάποιο μπαράκι. Όμως, αυτοί προτίμησαν να έλθουν στο σχολείο τους και να παρακολουθήσουν την προβολή μιας ταινίας! Αυτό και μόνο λέει πολλά.
Λογικά θα έπρεπε να είμαστε κατενθουσιασμένοι – και όσοι από εμάς ήταν μάρτυρες αυτού του πρωτόγνωρου - για το σχολείο μας – γεγονότος ήμασταν .
Όλοι , εκτός από τον Διευθυντή του σχολείου μας , ο οποίος χαρακτήρισε την ταινία «ανατρεπτική» και διαμαρτυρήθηκε τόσο σ’ εμένα όσο και στο συνάδελφο κ. Ανδρέα .
Ανατρεπτική σε τι «σεβαστέ μας κ. Διευθυντά;»
Σ’ ένα κατεστημένο που αναγνώριζε , ως κύρια αρετή των μαθητών, την τυφλή υπακοή τους στις ξεπερασμένες – ακόμη και για την εποχή εκείνη – αντιλήψεις των καθηγητών τους;
Η ομάδα «Σινεφίλ» ανακοίνωσε τον κατάλογο των υπολοίπων ταινιών που θα προβάλλονταν στο σχολείο μας , πάντοτε τις Κυριακές. Ούτε ο κ. Διευθυντής μας , ούτε ο Σύλλογος των γονέων έφερε αντίρρηση.
Την Κυριακή 15-02-2009 , είχε αποφασιστεί να προβληθεί η ταινία «Μάθε παιδί μου γράμματα».
Το πρωί της Πέμπτης , 12-02-2009 , Ο Διευθυντής του σχολείου μας με κάλεσε στο γραφείο του και , αφού χαρακτήρισε την ταινία ως «ταινία μίσους» , μου ζήτησε να τον βοηθήσω στη ματαίωση της προβολής της.
Του απάντησα ότι διαφωνώ πλήρως με το χαρακτηρισμό που δίνει στην ταινία αυτή , του υπενθύμισα ότι , όταν η ταινία αυτή είχε προβληθεί στους κινηματογράφους, είχε αποσπάσει πολύ καλές κριτικές και μάλιστα από σοβαρούς ανθρώπους και του ζήτησα να μη προσπαθήσει να ματαιώσει την προβολή της στο σχολείο μας.
Αυτός επέμενε στη ματαίωση της προβολής και εξακολουθούσε να ζητά τη βοήθεια μου.
Να σας βοηθήσω σε τι «σεβαστέ μας κ. Διευθυντά ;» Να κάνετε κάτι με το οποίο διαφωνώ πλήρως;
Το μεσημέρι της ίδιας ημέρας συναντήθηκε με δυο εκπροσώπους της ομάδας «Σινεφίλ» και τους ανακοίνωσε την απόφαση του να ματαιώσει την προβολή της ταινίας. Από ό,τι πληροφορήθηκα , ακολούθησε ένα έντονος διάλογος , κατά τον οποίο όλοι οι εμπλεκόμενοι έχασαν την ψυχραιμία τους και τελικά επεκράτησε «το δίκαιο του ισχυρότερου» .

Ο «σεβαστός μας κ. Διευθυντής» απείλησε τους μαθητές μας με τριήμερη αποβολή από το σχολείο , απειλή που δεν την πραγματοποίησε ύστερα από παρέμβαση του συναδέλφου μας κ. Ανδρέα .
Την Παρασκευή 13-02-2009 , ένας μαθητής μας πήγε στο γραφείο του κ. Διευθυντή και του επέδωσε αίτηση , υπογεγραμμένη από όλα τα μέλη του δεκαπενταμελούς μαθητικού συμβουλίου , για να συγκληθεί ο Σύλλογος των διδασκόντων και να αποφασίσει για τη ματαίωση ή όχι της προβολής της ταινίας.
Ο κ. Διευθυντής μας εξοργίστηκε πάλι και απευθυνόμενος στο μαθητή του είπε τις φράσεις « αυτό είναι φασισμός» και «δεν διοικείς εσύ το σχολείο». Εκνευρισμένος τότε ο μαθητής του απάντησε « ούτε και εσείς» εννοώντας, όπως μου εξήγησε αργότερα ότι το σχολείο το διοικεί ο Σύλλογος των διδασκόντων.
Τελειώνοντας τη φράση του αυτή ο μαθητής εισέπραξε νέα απειλή για τριήμερη αποβολή. Η απειλή αυτή δεν πραγματοποιήθηκε και πάλι , ύστερα από παρέμβαση των υπολοίπων μελών του δεκαπενταμελούς μαθητικού συμβουλίου.
Το μεσημέρι της ίδιας ημέρας εγώ και ο συνάδελφος κ. Ανδρέας πήγαμε στο γραφείο του κ. Διευθυντή και του ζητήσαμε να συγκαλέσει το Σύλλογο των διδασκόντων για να συζητηθεί το θέμα που προέκυψε.
Στην αρχή μας απάντησε ότι θα συγκαλέσει το Σύλλογο στις 2.15μμ.
Όταν συμφωνήσαμε , μας είπε ότι δεν προλαβαίνει να ενημερώσει τους υπόλοιπους διδάσκοντες και ότι η σύγκληση του Συλλόγου παραπέμπεται για την ερχόμενη εβδομάδα.
Στη συνέχεια μας είπε ότι ο ίδιος δεν μπορεί να αναλάβει την ευθύνη της προβολής διότι «κινδυνεύει να πάει φυλακή».
Του απάντησα ότι αυτός ο κίνδυνος βρίσκεται στη φαντασία του και ότι ήμουν διατεθειμένος να αναλάβω εγώ ,εγγράφως ,την ευθύνη αυτή.
Μου είπε ότι αν ήθελα τέτοιες ευθύνες να έκανα αίτηση για να γίνω Διευθυντής.
Του απάντησα ότι ουδέποτε έκανα αίτηση διότι δεν επιθυμώ να εμπλακώ στη διαδικασία των «αρεστών» των διαφόρων κομμάτων.
Τελικά ο συνάδελφος κ. Ανδρέας του είπε ότι στη θέση της ταινίας που είχε προγραμματιστεί θα προβληθεί μια άλλη , για την οποία ο κ. Διευθυντής δεν είχε αντίρρηση.
Εξέθεσα τα παραπάνω όσο μπορούσα πιο αντικειμενικά.

Για μένα όμως παραμένει ένα μεγάλο θέμα και αυτό δεν είναι άλλο από το θέμα της λογοκρισίας που προσπαθεί να επιβάλλει ο "σεβαστός μας Διευθυντής" .
«Σεβαστέ μας κ. Διευθυντά» , ουδέποτε κρύψατε τα φιλοχουντικά σας αισθήματα .
1. Δηλώσατε στο γραφείο των καθηγητών ότι «η καλύτερη περίοδος διακυβέρνησης της χώρας ήταν η περίοδος της διακυβέρνησης από τη χούντα» ( επταετία την είχατε ονομάσει )
2. Κατά την προετοιμασία του εορτασμού της επετείου για την εξέγερση του Πολυτεχνείου και επειδή – για αντικειμενικούς λόγους - δεν είχε καταστεί δυνατό να επιδοθούν τα βραβεία και αριστεία των μαθητών ούτε και η ανακήρυξη του σημαιοφόρου και των παραστατών της Σημαίας για το Σχ. Έτος 2008-2009 , σας ζητήσαμε αυτό να γίνει κατά την ημέρα του εορτασμού της επετείου του Πολυτεχνείου. Τι απαντήσατε; «Δεν συμφωνώ διότι κάτι τέτοιο θα οδηγούσε σε αναβάθμιση της επετείου του Πολυτεχνείου». Ευτυχώς που σύσσωμος ο Σύλλογος των διδασκόντων διαφώνησε μαζί σας.
3. Στις 17-11-2008 , ημέρα του εορτασμού της επετείου του πολυτεχνείου και κατά την κήρυξη της έναρξης του εορτασμού , βγήκατε στο βήμα και διαβάσατε μερικούς «στίχους» ενός ανεκδιήγητου Τούρκου «ποιητή» που αναφέρονταν σε βάρβαρες και μισαλλόδοξες ενέργειες στις οποίες θα ήθελε να προβεί για να γαληνεύσει η ψυχή του και καταλήξατε:

«Ο εχθρός ( η χούντα εναντίον της οποίας γιορτάζαμε ) δεν είναι εδώ , αλλά εκεί !» Αναγκάστηκα τότε να πάρω το μικρόφωνο και να πω στα παιδιά ότι εκείνο που θα τους σώσει είναι η καλλιέργεια της φιλίας και της εμπιστοσύνης μεταξύ των λαών.
Είναι δικαίωμα σας «σεβαστέ μας κ. Διευθυντά» να τρέφετε τα οποιαδήποτε αισθήματα και για τη χούντα και για το φασισμό , που συχνά τον ανακαλύπτετε στους άλλους.
Δεν είναι όμως δικαίωμα σας να εφαρμόζετε πρακτικές της χούντας του στυλ «αποφασίζουμε και διατάσουμε» στο σχολείο μας και εναντίον των μαθητών μας.
Δεν χρειάζεται να αναφέρω εγώ τίποτε για το θάρρος ,την αγωνιστικότητα και την επιθυμία τους να γίνουν καλύτεροι άνθρωποι από εμάς και να δημιουργήσουν μια Κοινωνία καλύτερη απ’ αυτή που τους κληρονομεί η γενιά η δική μας. Θα αφήσω ένα καθηγητή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου της Θεσσαλονίκης να εκφραστεί γι’ αυτούς:
Θανάση γεια σου,
Θα σε παρακαλούσα να μεταφέρεις στα παιδιά τα συγχαρητήρια μου για την οργάνωσή τους και για το θάρρος τους να λένε αλήθειες (δεν σας είδαμε κυρία μου κοντά μας, εκτός από πέρυσι στην κατάληψη), χάρηκα που συμμετείχα σε μια τέτοια εκδήλωση και είδα ότι υπάρχουν αυτά τα παιδιά όπως βέβαια και ο Φυσικός, ο φιλόλογος, ο αναπληρωτή καθηγητής, με την κινηματογραφική ομάδα και η άλλη φιλόλογος με την οργάνωση με την ψυχολόγο.
Με εκτίμηση
Παναγιώτης

Αυτά τα παιδιά «σεβαστέ μας κ. Διευθυντά» , τον Κωστή , την Εύα, την Όλγα, τον Κώστα , το Νίκο , τη Γεωργία , τη Μαργαρίτα , το Δημήτρη , το Μάκη , τον Οδυσσέα ,τον Ηλία τον….. ,αυτά τα παιδιά που βροντοφωνάζουν «Ε ουρανέ , βγάλε το καπέλο σου . Εμείς περνάμε!» δεν έχετε κανένα δικαίωμα να τα ευνουχίζετε και να τα περιορίζετε στα πλαίσια της δικής σας στενοκεφαλιάς.
Αν δεν μπορείτε να το καταλάβετε αυτό «σεβαστέ μας κ. Διευθυντά» τότε να προσφέρετε στο σχολείο μας τη μοναδική έντιμη υπηρεσία. ΝΑ ΠΑΡΑΙΤΗΘΕΙΤΕ.

Θανάσης Παπαδημητρίου

Υ.Γ. Υπήρξαν 62 σχόλια. Όλα είναι στη φαντασία των συγγραφέων τους ! και στην ψυχή μου. Γι' αυτό και τα διαγράφω. Πρέπει να μείνουν αμόλυντα.

19-02-2009

"Εφηβεία και αλλαγές (συναισθηματικές,βιολογικές και ψυχολογικές)-Πρόληψη πρόωρων σεξουαλικών σχέσεων. Διαφυλική αγωγή"

Στο 3ο ΓΕ.Λ Αγίας Παρασκευής , το Σάββατο (14-02-09) και ώρα 6.οο μμ , θα πραγματοποιηθεί εκδήλωση για τη Διαφυλική Αγωγή.
Ενότητες:
1. Συναισθηματικό κλίμα που διέπει τις σχέσεις.
2. Πρόληψη ανεπιθύμητης εγκυμοσύνης.
3. Πρόληψη σεξουαλικώς μεταδιδομένων νοσημάτων.
4. Προάσπιση σεξουαλικών και αναπαραγωγικών δικαιωμάτων.

Ομιλήτρια η κα Καλλιόπη Τσεμπέρη :

• Καθηγήτρια ΤΕΙ Επισκεπτών Υγείας , Αθηνών
• Σύμβουλος Οικογενειακού προγραμματισμού και Διαφυλικής αγωγής
• Σύμβουλος του Κέντρου Οικογενειακού Προγραμματισμού της Β΄Πανεπιστημιακής , Ιατρικής Σχολής Αθηνών

Την εκδήλωση διοργανώνουν :

• Το Δεκαπενταμελές Μαθητικό Συμβούλιο του 3ου ΓΕ.Λ
• Ο Σύλλογος Γονέων και κηδεμόνων , και
• Η φιλόλογος του Σχολείου κα Βάσω Συριοπούλου.

Προσκαλούμε κάθε ενδιαφερόμενο να παρακολουθήσει την εκδήλωση.

Ενημέρωση για "αυτιά χωρίς τοίχους"

Υπάρχει ένα σχολείο το οποίο φέτος, μέσα στο πλαίσιο των αγωνιστικών κινητοποιήσεων με τις καταλήψεις, τα συλλαλητήρια, κ.τ.λ. με κύριο στόχο τη βελτίωση της δημόσιας Παιδείας στη χώρα μας, διοργανώνει εκδηλώσεις προβληματισμού.

Στο 3ο ΓΕΛ. Αγίας Παρασκευής (Χρυσοστόμου Σμύρνης και Δερβενακίων) διεξάγονται εκδηλώσεις προβληματισμού, διοργανωτές των οποίων αποτελούν τα άτομα μιας μεικτής επιτροπής από γονείς, καθηγητές και μαθητές και προβάλλονται θέματα-προβλήματα / - ισμοί που υπάρχουν στο χώρο της Παιδείας και της λειτουργίας του σχολείου, και συζητούνται σε συναντήσεις. Οι συναντήσεις αυτές πραγματοποιούνται στο χώρο του σχολείου (αίθουσα εκδηλώσεων) ορισμένα απογεύματα κάποιων Σαββάτων και είναι ανοιχτές για όλους.

Σκοπός όλης αυτής της προσπάθειας, η οποία ξεκίνησε από μια ιδέα ενός καθηγητή μας, του Φυσικού κ. Θανάση Παπαδημητρίου, είναι:
i. η ανάδειξη των υπαρχόντων προβλημάτων
ii. συζήτηση πάνω σ’ αυτά
iii. εξαγωγή ορισμένων συμπερασμάτων και
iv. ΔΡΑΣΗ σ’ ένα συλλογικό επίπεδο με ΑΝΟΙΧΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ!
Το σύνθημά μας, με το οποίο και ξεκινήσαμε όλη αυτήν την προσπάθεια είναι:
«Γιατί κατάληψη και όχι ανάληψη;»
Πιστεύουμε πως μπορούμε να πετύχουμε πολλά περισσότερα με ανοιχτά σχολεία παρά με τις αλυσίδες.

Η πρώτη μας εκδήλωση πραγματοποιήθηκε το Σάββατο στις 13 Νοεμβρίου του 2008 και είχε θέμα: «Σχέσεις σχολείου και Κοινωνίας» καθώς και το ποια είναι η μορφή του σχολείου και της κοινωνίας του μέλλοντος που επιθυμούμε να έχουμε και τα χαρακτηριστικά τους.

Η δεύτερη εκδήλωση θα λάβει χώρα το Σάββατο στις 7 Φεβρουαρίου 2009 (στο χώρο του σχολείου), ώρα 17:00 και θα έχει θέμα: «Αναλυτικά προγράμματα και Βιβλία».

(για αναλυτικότερη ενημέρωση για τις εκδηλώσεις προβληματισμού σας παραπέμπουμε στο παρόν blog.

Δεν σταματάμε όμως εδώ!

Η ομάδα συνεφίλ του 3ου ΓΕ. Λ. Αγίας Παρασκευής οργανώνει προβολές ταινιών από ελληνικό και ξένο κινηματογράφο, προγραμματισμένες για Κυριακές (απογεύματα) στο χώρο του σχολείου με ελεύθερη είσοδο για όλους.

Επιπλέον σκεφτόμαστε την διεξαγωγή ενός ημερησίου Φεστιβάλ στο τέλος της σχολικής μας χρονιάς για τον αποχαιρετισμό των παιδιών της Γ’ Λυκείου.

Το φεστιβάλ θα πραγματοποιηθεί μετά τη λήξη των εξετάσεων και θα ξεκινήσει το πρωί. Θα έχουμε καλέσει παιδιά που ασχολούνται χρόνια με το graffiti (και μπορούμε να έρθουμε σε επαφή μαζί τους από τα παιδία της Α’ Λυκείου που ασχολούνται και αυτά), τα οποία με την επιδότηση που ευελπιστούμε να πάρουμε από τη Νέα Γενιά και τον προϋπολογισμό του σχολείου θα ζωγραφίσουν όλους τους τοίχους της πίσω πλευράς του σχολικού κτηρίου.

Επιπλέον με μια επιδότηση που θα προσπαθήσουμε να εισπράξουμε από μια ιδιωτική εταιρία θα μπορέσουμε να στήσουμε ένα είδους μπαράκι το οποίο θα πουλάει αναψυκτικά, σάντουιτς, κ.α. στους παρευρισκόμενους.

Κατά τη διάρκεια επίσης της ημέρας οι παρευρισκόμενοι θα έχουν την δυνατότητα να παρακολουθήσουν τη συνολική δράση του σχολείου μας κατά το σχολικό έτος 2008-2009 (με ό,τι εκδηλώσεις πραγματοποιήσαμε στο χώρο αυτό-φεστιβάλ ταινιών, εκδηλώσεις προβληματισμού, θεατρικά, κ.α.-) η οποία θα προβάλλεται με την βοήθεια ενός βιντεοπροβολέα («προτζέκτορα»).

Επειδή μας αρέσει πάρα πολύ αυτό που οργανώνουμε και βιώνουμε φέτος σας ενημερώνουμε ώστε να συμμετάσχετε και εσείς αν και εφόσον το βρίσκετε ενδιαφέρον.

Εμείς πάντως στη γλώσσα μας, σας το λέμε:

Το 3ο ΓΕ. Λ. Αγίας Παρασκευής:

«ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ!»

Ευχαριστούμε τον καθηγητή μας για το χρόνο που διαθέτει και ελπίζουμε να συνεχιστεί η τόσο καλή ¨ανοδική¨ πορεία της προσπάθειάς μας.



Με εκτίμηση,
το 15μελές Συμβούλιο
3ου ΓΕ. Λ. Αγίας Παρασκευής

Εκδηλώσεις προβληματισμού για το Ελληνικό Δημόσιο Σχολείο - Εδήλωση 2η

ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΙΚΤΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ
(για τη δεύτερη εκδήλωση)

Από τους μαθητές :
1. Κουρής Κωστής ( αντιπρόεδρος του Δεκαπενταμελούς )
2. Δεληγιάννη Όλγα ( μέλος του δεκαπενταμελούς)
3. Ανδρούτσος Χρήστος ( μέλος του δεκαπενταμελούς)
4. Γιαγκίνης Δημήτρης ( μέλος του δεκαπενταμελούς)
5. Καλύβας Νίκος ( μέλος του δεκαπενταμελούς)
6. Καραμανέας Ηλίας ( μέλος του δεκαπενταμελούς)
7. Κοκόζης Φίλιππος ( μέλος του δεκαπενταμελούς)

8. Πανταζή Μαργαρίτα ( Μαθήτρια Β΄ Τάξης )
9. Σιούλα Γεωργία ( Μαθήτρια Β΄ Τάξης )
10. Ματσούκας Μάκης ( Μαθητής Β΄ Τάξης )
11. Χατζηνεοφύτου Οδυσσέας ( Μαθητής Β΄ Τάξης )

Από τους Γονείς :
1. Ζιώγα Αλεξάνδρα
2. Τζαγνούν – Κωτάκη Μαρία
3. Τοσουνιάν Λίτσα
4. Χατζηαναστασίου - Καγκελάρη Ασπασία

Από τους Καθηγητές :
1. Τρίαρος Αντώνης ( Διευθυντής του σχολείου)
2. Κυριακάκος Χάρης (Φυσικός)
3. Παπαδημητρίου Θανάσης (Φυσικός)

Προσκεκλημένος ομιλητής θα είναι ο καθηγητής του Παιδαγωγικού Τμήματος του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης

κ. Παναγιώτης Κουμαράς

Την εκδήλωση προσκλήθηκαν να παρακολουθήσουν

· Ο Υπουργός της Παιδείας
· Όλοι οι υπεύθυνοι παιδείας των πολιτικών κομμάτων που μετέχουν στη Βουλή των Ελλήνων
· Οι εκπρόσωποι του Δήμου Αγίας Πραρακευής
· Ο προϊστάμενος του 4ου Γραφείου της Β΄ Δ/νσης Δ.Ε. Αθήνας
· Οι Σχολικοί Σύμβουλοι
· Οι Δ/ντες των Σχολείων της περιοχής μας
· Οι εκπρόσωποι της τοπικής Ε.Λ.Μ.Ε.

Στα πλαίσια της προετοιμασίας και προβολής της 2ης εκδήλωσης οι μαθητές του Σχολείου μας
1. Πανταζή Μαργαρίτα
2. Καραμανέας Ηλίας
Συνοδευόμενοι από τον κ. Θαν. Παπαδημητρίου έλαβαν μέρος στην εκπομπή του Ρ/Σ «FLASH 96»
«ΠΡΟΣΩΠΑ ΣΤΟΝ FLASH» με το δημοσιογράφο Γ. Σταματόπουλο.

Αυτονόητο είναι ότι κάθε μαθητής – γονέας – καθηγητής που επιθυμεί να παρακολουθήσει την 2η Εκδήλωση είναι ευπρόσδεκτος.

· Η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε στις 7-2-2009 στην αίθουσα τελετών του 3ου ΓΕΛ Αγίας Παρασκευής.

· Στην εκδήλωση παρευρέθησαν :
1. Η αντιδήμαρχος Παιδείας κα Αλεξάνδρα Κιμουλάκη
2. Ο εκπρόσωπος Κοινωνικής Πολιτικής κ. Μ. Γαβράς
3. Διευθυντές σχολείων της Περιοχής

4. Ο Δημοσιογράφος του Ρ/Σ "FLASH 96" κ. Γιώργος Σταματόπουλος

5. Η σχολική σύμβουλος των Φυσικών κα Αναστασία Γεωργιάδου
6. Ο κ. Γκιζιώτης , καθηγητής – Δημοτικός Σύμβουλος , ως εκπρόσωπος του Κ.Κ.Ε
7. Περισσότεροι (απ’ ότι στην πρώτη εκδήλωση ) γονείς μαθητών
8. Περισσότεροι (απ’ ότι στην πρώτη εκδήλωση ) καθηγητές
9. Λιγότεροι (απ’ ότι στην πρώτη εκδήλωση ) μαθητές , αλλά με περισσότερο πάθος

· Δεν παρευρέθησαν οι εκπρόσωποι των πολιτικών κομμάτων , αν και είχαν προσκληθεί.

Ο Δ/ντής του Σχολείου μας κ. Α. Τρίαρος κήρυξε την έναρξη της εκδήλωσης.

Στη συνέχεια , οι εκπρόσωποι του Δεκαπενταμελούς Κωστής Κουρής και Νίκος Καλύβας ανακοίνωσαν τα συμπεράσματα της 1ης εκδήλωσης . ( βρίσκονται ήδη αναρτημένα στο τέλος της παρουσίασης της 1ης εκδήλωσης)

Οι μαθήτριες του σχολείου μας Μαργαρίτα Πανταζή και Γεωργία Σιούλα μαζί με τον μαθητή μας Μάκη Ματσούκα παρουσίασαν τα αποτελέσματα της στατιστικής επεξεργασίας των απαντήσεων των μαθητών του σχολείου μας στο ακόλουθο ερωτηματολόγιο:

Εισήγηση του κ. Θαν. Παπαδημητρίου

ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΗΣ ΓΝΩΣΗΣ

Ζούμε στο Νεόκοσμο της Παγκοσμιοποίησης που , κατά μια ευρέως αποδεκτή ερμηνεία, είναι και ένας κόσμος, μια Κοινωνία της Γνώσης (Knowledge Society), και η παγκόσμια οικονομία βασίζεται στη γνώση (knowledge–based economy).

Δηλαδή στους ραγδαία αναπτυσσόμενους τομείς της οικονομίας , συντελείται μία δραματική αναβάθμιση του ρόλου της ανθρώπινης εργασίας , που στηρίζεται στη γνώση σε σχέση με τη σημασία που παραδοσιακά είχε το κεφάλαιο.

Η άποψη αυτή είναι σε συμφωνία με όσα αξιολογεί το πρόγραμμα αξιολόγησης PISA («Program for International Student Assessment»), δηλαδή Πρόγραμμα Διεθνούς Αξιολόγησης Μαθητών.

(Όσον αφορά τα αποτελέσματα στις Φυσικές Επιστήμες στο PISA η χώρα μας, κατέλαβε
την25η θέση μεταξύ των 30 χωρών , το 2000
την 30η θέση μεταξύ 40 χωρών ,το 2003
την 38η θέση μεταξύ των 57 χωρών ,το 2006 )
Είναι βέβαιο ότι στους μαθητές μας προσφέρονται περισσότερες γνώσεις. Γιατί αποδίδουν λιγότερο ;
Η απάντηση βρίσκεται στη λέξη «προσφέρονται» . Θεωρούμε τους μαθητές μας ως αποθήκες πληροφοριών , με την ελπίδα ότι αυτές οι πληροφορίες ίσως κάποτε να τους χρειαστούν .

Το πρόγραμμα είναι φτιαγμένο από τον ΟΟΣΑ.

Το εκ πρώτης όψεως παράξενο , είναι ότι ο ΟΟΣΑ υιοθετεί τις προτάσεις των πιο ριζοσπαστών Παιδαγωγών στη διάρκεια του 19ου και του 20ου αιώνα, που υποστήριζαν ότι ο άνθρωπος αυτοπραγματώνεται και παράγει κοινωνικό πλούτο μόνο όταν

· δεν καταπιέζεται ,
· δεν περιορίζεται σε απάνθρωπες συνθήκες εργασίας και
· δεν αποξενώνεται από το προϊόν της εργασίας του.

Γι’ αυτό και πρότειναν ένα σχολείο που καλλιεργεί τον δημιουργικό, κοινωνικό και ικανό για συνεργασία άνθρωπο.

Ο ΟΟΣΑ βέβαια θέλει εκπαιδευτικά προγράμματα για την οικονομία.

Θαυμάσια όμως , αυτά είναι και για την καθημερινή ζωή .
Γιατί π.χ. η ικανότητα « μπορώ να ελέγχω » αν αυτά που λέει ένας δημοσιογράφος ή ένας πολιτικός στηρίζονται σε δεδομένα , δεν είναι μια θαυμάσια ικανότητα για τον πολίτη;

Εμείς δεν θα προτείνουμε ένα σχολείο της οικονομίας της αγοράς, αλλά ένα δημοκρατικό σχολείο του πολίτη.
Δεν θα προτείνουμε προγράμματα για την οικονομία. Θα προτείνουμε προγράμματα στην κατεύθυνση της καλλιέργειας «Γνώσεων και Ικανοτήτων για τη ζωή».
Μέσα σε αυτήν είναι και η οικονομία αλλά όχι μόνο.
Το αίτημα , να προσαρμοστούν τα εκπαιδευτικά συστήματα στις ανάγκες της οικονομίας αυτού του τύπου , σφραγίζει τον κυρίαρχο εκπαιδευτικό προσανατολισμό στην Ευρώπη και όχι μόνο.

Έξι χώρες , Φιλανδία, Αγγλία, Βικτώρια (Αυστραλία), Καναδάς, Σουηδία και Γαλλία, είναι χώρες που σήμερα θεωρείται ότι έχουν πετυχημένα εκπαιδευτικά συστήματα και τρεις, Βαυαρία, Βάδη – Βυρτεμβέργη, Ιταλία είναι χώρες που έκαναν πρόσφατα σημαντικές εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις.

Εμείς θα αγωνιστούμε για Δημόσια εκπαίδευση ως κοινωνικό και πολιτιστικό δικαίωμα για όλους. Δημόσια, όχι «κατ’ ιδίαν», δημοκρατική παιδεία.

Δεν νοείται δημοκρατία χωρίς δημόσια παιδεία.

Ο καθηγητής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου της Θεσσαλονίκης κ. Γιώργος Τσιάκαλος , βρίσκεται ήδη στην Κύπρο , με την εντολή να προωθήσει τις αλλαγές που είναι απαραίτητες στο πλαίσιο της Εκπαιδευτικής Μεταρρύθμισης , με στόχο τη δημιουργία ενός Σχολείου που θα προετοιμάζει τους μαθητές για την ένταξη τους στην Κοινωνία της Γνώσης.

Πώς πρέπει να γίνεται μια Εκπαιδευτική μεταρρύθμιση;

1. Απαιτείται μια νέα αντίληψη για το ρόλο της Πολιτικής και του Κράτους. Το κράτος , μόνο του , δεν μπορεί να διαμορφώσει τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις και ούτε θα έπρεπε να το επιχειρήσει.

2. Χρειάζεται ένας «πολιτισμός του διαλόγου» ανάμεσα σε όλους όσους συμμετέχουν στη Σχολική ζωή. (Εκπαιδευτικοί με αναβαθμισμένο το ρόλο τους , άνθρωποι της Τοπικής Αυτοδιοίκησης , εκπρόσωποι από τα Εργατικά Συνδικάτα , εκπρόσωποι της οικονομίας.) Δηλαδή πρέπει να συμμετέχουν στη διαμόρφωση της και να τη στηρίξουν οι άνθρωποι των οποίων επηρεάζεται η καθημερινή τους ζωή.

3. Να αφεθούν ελεύθεροι οι άνθρωποι αυτοί να κάνουν διεξοδική συζήτηση πάνω στις γενικές προθέσεις και κατόπιν να προχωρήσουν σε σταδιακή και περιορισμένη σε ορισμένα Σχολεία εισαγωγή μέτρων , με διαρκή αξιολόγηση τους , εκ μέρους των Εκπαιδευτικών , στην καθημερινή εκπαιδευτική πράξη.
Όταν ολοκληρωθεί η φάση αυτή , τότε θα πρέπει οι Πολιτικοί μας να νομοθετήσουν.

Ποιες προϋποθέσεις απαιτούνται για μια Εκπαιδευτική Μεταρρύθμιση;

Θα λέγαμε ,απλά , αυτές που βρήκε ο κ . Γιώργος Τσιάκαλος στην Κύπρο.

1. Οι υψηλές δαπάνες για την Παιδεία ( το όνειρο της Ελληνικής Κοινωνίας για αύξηση των δαπανών για την Παιδεία στο 15% του προϋπολογισμού , η Κύπρος το έχει επιτύχει εδώ και χρόνια.)

2. Μια αλλαγή στη απαξιωτική νοοτροπία , που έχει καλλιεργηθεί στους συμπολίτες μας , απέναντι στο Ελληνικό Δημόσιο Σχολείο , πράγμα που δεν ισχύει στην Κύπρο , με το υψηλό μορφωτικό επίπεδο των κατοίκων της.

3. Μια καλή υλικοτεχνική υποδομή (σε σύγκριση με τις άλλες Ευρωπαϊκές χώρες και όχι μ’ αυτή που θα θεωρούσαμε ως ιδανική.)

4. Μια καλή επιστημονική κατάρτιση των εκπαιδευτικών (στην Κύπρο υπάρχει , αλλά στη χώρα μας η επιμόρφωση των εκπαιδευτικών , κυρίως στις νέες τεχνολογίες , θα πρέπει να γίνει υποχρεωτική και με εντατικούς ρυθμούς.)


ΤΟ ΕΠΙΘΥΜΗΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ

Τα παρακάτω αποτελούν σκέψεις - προτάσεις του καθηγητή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου της Θεσσαλονίκης κ. Γιώργου Τσιάκαλου , που λόγω απουσίας στο εξωτερικό αδυνατεί να είναι κοντά μας.
Είναι αυτονόητο ότι τις ασπαζόμαστε.

Η εκπαίδευση συντελείται στο πλαίσιο του ελληνικού πολιτισμού, όπως αυτός διαμορφώθηκε στο πέρασμα των χρόνων και ιδιαίτερα στην επαφή του με άλλους πολιτισμούς.

Στο πλαίσιο αυτό τα παιδιά ενισχύονται για να διαμορφώσουν αυτόνομα και με αυτοπεποίθηση την ταυτότητά τους (εθνική, θρησκευτική, πολιτισμική), μαθαίνοντας ταυτόχρονα να σέβονται τα διαφορετικά χαρακτηριστικά της ταυτότητας των συμμαθητών και συμμαθητριών τους που κατάγονται από άλλες χώρες.

Για τα παιδιά με διαφορετική καταγωγή πρέπει να υπάρχει πρόνοια ώστε να μπορούν επίσης να αναπτύσσουν ολόπλευρα τη δική τους ιδιαίτερη ταυτότητα.

Η διασφάλιση της ισότιμης συμμετοχής όλων των παιδιών στην εκπαίδευση αποτελεί βασική αρχή του αναλυτικού προγράμματος.

Για την εκπλήρωση αυτής της κοινωνικής υπόσχεσης προς τη νέα γενιά το αναλυτικό πρόγραμμα οργανώνεται και εφαρμόζεται με επίκεντρο την πρόνοια αποτελεσματικής πρόληψης και εξάλειψης των αρνητικών συνεπειών που συχνά συνοδεύουν τα παιδιά με αναπηρία, δύσκολο οικογενειακό περιβάλλον, οικονομική δυσπραγία και διαφορετικό πολιτισμικό υπόβαθρο.
Το επιθυμητό σχολείο πρέπει να είναι δημοκρατικό.
«Δημοκρατικό σχολείο» σημαίνει ένα σχολείο στο οποίο φοιτούν μαζί όλα τα παιδιά - ανεξάρτητα από οποιαδήποτε ιδιαιτερότητα μπορεί να έχουν- για να προετοιμαστούν για το κοινό τους μέλλον.
Σημαίνει ,επιπλέον, ένα σχολείο στο οποίο κανένα παιδί δεν αποκλείεται από την απόκτηση όλων των εφοδίων που χαρακτηρίζουν ένα μορφωμένο άνθρωπο.
Το δημοκρατικό σχολείο οργανώνεται με τέτοιο τρόπο ώστε να παρέχει σε όλα τα παιδιά τη δυνατότητα επίτευξης όλων των στόχων της εκπαίδευσης χωρίς οποιεσδήποτε εκπτώσεις στην ποσότητα και στην ποιότητα των μορφωτικών αγαθών.

Το επιθυμητό σχολείο πρέπει να είναι ανθρώπινο.
«Ανθρώπινο σχολείο» χαρακτηρίζεται το σχολείο στο οποίο κανένα παιδί δεν αποκλείεται, δεν περιθωριοποιείται, δεν στιγματίζεται, δεν περιφρονείται και δεν δυστυχεί εξαιτίας κάποιας ιδιαιτερότητας.
Είναι ένα σχολείο απόλυτου σεβασμού της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, και επιπλέον ένα σχολείο στο οποίο οι μαθητές και οι μαθήτριες έχουν το δικαίωμα και τη δυνατότητα να μη βιώνουν την παιδική και τη νεανική ηλικία αποκλειστικά ως περιόδους ιδιαίτερα κοπιαστικής προετοιμασίας για ζωή του ενήλικου ανθρώπου (όπως συμβαίνει στο παραδοσιακό σχολείο) αλλά ως τις πιο δημιουργικές και ευτυχισμένες περιόδους της ανθρώπινης ζωής.

Στο επιθυμητό Σχολείο χρειαζόμαστε χρόνο για να καλλιεργήσουμε τις ικανότητες – κλειδιά και τον χρόνο αυτό μπορούμε να τον κερδίσουμε απαλλάσσοντας τη σχολική ζωή από την αποθήκευση πληροφοριών στο μυαλό των παιδιών. Αυτό είναι πολύ εφικτό , αφού στην εποχή μας είναι δυνατή η άμεση πρόσβαση σε πληροφορίες οι οποίες σε μέγεθος υπερβαίνουν κατά πολύ το σύνολο της ύλης που παρέχεται στα εκπαιδευτικά συστήματα όλου του κόσμου!
Ποιες είναι οι ικανότητες κλειδιά ;
1. Δημιουργικότητα
2. Κριτική σκέψη και αναστοχαστική διαχείριση της γνώσης
3. Θεωρητική σκέψη και ικανότητα μετατροπής της θεωρίας σε πράξη
4. Ικανότητες και δεξιότητες ανάλυσης και σχεδιασμού
5. Προθυμία και ικανότητα για συλλογική εργασία και ανταλλαγή πληροφοριών
6. Ικανότητα λύσης προβλημάτων και, παράλληλα, ετοιμότητα αναζήτησης εναλλακτικών λύσεων και ικανότητα ανάπτυξης εναλλακτικών θεωριών

Από τα παραπάνω προκύπτει ότι η έννοια του επιθυμητού Σχολείου συνδέεται αλλά δεν ταυτίζεται με τη χρήση των τεχνολογιών πληροφορίας και επικοινωνίας στην εκπαίδευση. Συνδέεται με συγκεκριμένες μεταρρυθμίσεις των εκπαιδευτικών συστημάτων που υποστηρίζονται από τη δυνατότητα χρήσης των τεχνολογιών αυτών.
Οι παραπάνω ιδιότητες, ικανότητες και δεξιότητες να μην κατανοούνται και καλλιεργούνται αποκλειστικά ως εργαλείο ατομικής επιτυχίας στην «κοινωνία της γνώσης» αλλά να εντάσσονται στην ολόπλευρη ανάπτυξη των μαθητών και των μαθητριών προς την κατεύθυνση ενός δημιουργικού, κοινωνικού και ικανού για συνεργασία ανθρώπου που συμμετέχει ενεργητικά στην παραγωγή πολιτισμού και κοινωνικού πλούτου.

Μας ενδιαφέρει να απαλλάξουμε τα αναλυτικά προγράμματα από όλες τις περίσσειες πληροφορίες , να επιφέρουμε τη συνοχή ανάμεσα στις βαθμίδες της εκπαίδευσης και να συνδέσουμε το περιεχόμενο όλων των γνωστικών αντικειμένων με όλους τους γενικούς στόχους.

Τα αναλυτικά προγράμματα είναι ένα πολυδιάστατο σύστημα με εσωτερική ιεραρχία, και όχι ένας κατάλογος με τη διδακτέα ύλη και μερικές οδηγίες προς τους διδάσκοντες.
Στα αναλυτικά προγράμματα πρέπει ορίζονται
1. η αποστολή και οι σκοποί της εκπαίδευσης
2. οι θεμελιώδεις παιδαγωγικές αρχές
3. οι αρχές οργάνωσης και εφαρμογής των προγραμμάτων σπουδών,
4. οι ειδικοί στόχοι,
5. το περιεχόμενο,
6. τα προγράμματα σπουδών για κάθε τάξη και γνωστικό αντικείμενο,
7. οι μέθοδοι διδασκαλίας και μάθησης,
8. οι δείκτες επιτυχίας και οι τρόποι αξιολόγησης,
9. το μαθησιακό περιβάλλον,
10. οι σχέσεις σχολείου και οικογένειας,
11. οι συμπληρωματικές δραστηριότητες που απαιτούνται για την επιτυχία της αποστολής που έχει το σχολείο.
(Πολλά από αυτά προβλέπονται από την ήδη υπάρχουσα νομοθεσία. Εφαρμόζονται όμως;)
Θέλουμε αναλυτικά προγράμματα που θα συμβάλλουν στη διαμόρφωση Πολιτών που θα χαρακτηρίζονται από παρρησία και ανθρωπιστικά ιδανικά , θα έχουν την ικανότητα αυτόνομα και με γνώση να διαχειρίζονται τα προβλήματα του φυσικού και του κοινωνικού τους περιβάλλοντος και θα μπορούν να συμμετέχουν και στην κοινωνία της γνώσης.

Το Σχολείο του 21ου αιώνα
Θέλουμε τα παιδιά μας να πηγαίνουν σ’ ένα Σχολείο που δίνει χαρά , διαμορφώνει Πολίτες και παρέχει τα απαραίτητα εφόδια για μια απρόσκοπτη πορεία στη ζωή.
Από αυτή την απλή ανθρώπινη επιθυμία που τη μοιράζονται μεταξύ τους όλοι οι γονείς προκύπτει και η εικόνα του επιθυμητού Σχολείου.
1. Είναι το σχολείο που θα καλλιεργεί «ιδιότητες- δεξιότητες»
και όχι ένα Σχολείο που καταναλώνει το χρόνο των παιδιών με την αποθήκευση πληροφοριών στο μυαλό τους.

2. Είναι το Σχολείο συνδέεται αλλά δεν ταυτίζεται με την χρήση των τεχνολογιών πληροφορίας και επικοινωνίας
Συνδέεται με συγκεκριμένες μεταρρυθμίσεις που θα υποστηρίζονται από τη χρήση των τεχνολογιών αυτών.

3. Είναι το σχολείο που καλείται να συμβάλει στη διαμόρφωση ανθρώπων , που έχουν τα εξής γνωρίσματα:
(α) Κατέχουν ένα συνεκτικό και επαρκές σώμα γνώσεων από όλες τις επιστήμες
(β) Είναι πολίτες, που χαρακτηρίζονται από δημοκρατικότητα, αγωνιστικότητα, παρρησία και κοινωνική υπευθυνότητα, και εμφορούνται από τις αξίες της κοινωνικής δικαιοσύνης και της αλληλεγγύης.
(γ) Διαθέτουν στο υψηλότερο δυνατό επίπεδο τις κομβικές ιδιότητες, (ικανότητες-κλειδιά) και δεξιότητες που απαιτούνται στην κοινωνία του 21ου αιώνα

Έχουμε συνηθίσει να είναι το Σχολείο πηγή άγχους για ολόκληρη την οικογένεια. Αυτό είναι μια στρεβλή εξέλιξη του Σχολικού θεσμού και πρέπει να αλλάξει.
Το Σχολείο πρέπει να γίνει ο χώρος όπου τα παιδιά και οι νέοι άνθρωποι θα ικανοποιούν τη φυσική τους περιέργεια και θα αναπτύσσουν την κοινωνικότητα τους.
Παιδική ηλικία και νεότητα πρέπει να βιώνονται μέσα στο Σχολείο ως οι καλύτερες περίοδοι της ζωής ενός ανθρώπου.
Ένα σχολικό περιβάλλον που εναρμονίζεται με τις παιδικές και εφηβικές ανάγκες αποτελεί την πιο στέρεα βάση για καλές σχέσεις στην οικογένεια και στην κοινωνία.

ΑΠΟΣΤΡΟΦΗ ΣΤΗΝ ΠΑΡΩΔΙΑ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΗΣ

Από το 1974 μέχρι σήμερα
Τα κόμματα που κυβέρνησαν τη χώρα έκαναν εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις με στόχους :
1. το σύστημα των εξετάσεων για την εισαγωγή σε ΑΕΙ - ΤΕΙ και
2. την προσθαφαίρεση διδακτέας ύλης.

Δεν είναι αυτό η μεταρρύθμιση που θα οδηγήσει στο Σχολείο του 21ου αιώνα.

ΤΑ ΣΧΟΛΙΚΑ ΒΙΒΛΙΑ
ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΕΙΣ

1. Κάθε χρόνο δαπανώνται μεγάλα χρηματικά ποσά για την δωρεάν παροχή των σχολικών βιβλίων στα παιδιά του Δημόσιου σχολείου , με την (ανεξήγητη) εξαίρεση των βιβλίων της ξένης γλώσσας.

2. Στα σχολικά βιβλία περιέχεται ύλη διπλάσια απ’ αυτή που καθορίζεται ως διδακτέα.

3. Συνεχίζεται η χρήση του ενός και μοναδικού βιβλίου , για κάθε αντικείμενο , που , με τη σιωπηρή ανοχή πολλών διδασκόντων , παίρνει τη μορφή «ευαγγελίου» και αποτελεί ένα από τους λόγους για τους οποίους τα παιδιά «παπαγαλίζουν».

4.Στο Κέντρο Εκπαιδευτικής Έρευνας η «τράπεζα θεμάτων» καταργήθηκε και τα παιδιά οδηγούνται στην προμήθεια σχολικών βοηθημάτων από το ελεύθερο εμπόριο , τα οποία και ακριβοπληρώνουν , ενώ ταυτόχρονα διαφημίζονται και τα Φροντιστήρια .

5. Ένα μικρό ποσοστό από τους διδάσκοντες τροφοδοτούν τους μαθητές τους με σημειώσεις ικανές να τους βοηθήσουν ουσιαστικά.

6. Τα σχολικά βιβλία έχουν γραφεί με κάποια φιλοσοφία και τα κεφάλαια τους έχουν μια συνέχεια.
Η επιλογή της διδακτέας ύλης (π.χ. να διδαχθούν τα κεφάλαια 1ο , 3ο , 5ο ) καταστρατηγεί και τη φιλοσοφία και τη συνέχεια.

7. Στην ιστοσελίδα του Κέντρου Εκπαιδευτικής Έρευνας
υπάρχουν όλα τα σχολικά βιβλία που τυπώνονται κάθε χρόνο και δίνονται (ορισμένα με καθυστέρηση ) δωρεάν στους μαθητές.

8. Από τη δεύτερη τάξη του Γυμνασίου θα μπορούσαν όλα τα παιδιά να είναι σε θέση να έχουν πρόσβαση σ’ αυτά μέσω του διαδικτύου


ΜΙΑ ΤΟΛΜΗΡΗ ΠΡΟΤΑΣΗ
Λαμβάνοντας υπόψη:
1. Το ετήσιο κόστος της εκτύπωσης και της δωρεάν διανομής των βιβλίων
2. Την ανεπάρκεια του ενός και μοναδικού βιβλίου για κάθε αντικείμενο
3. Το γεγονός ότι οι μαθητές πρέπει να ασκηθούν σε ικανότητες και όχι σε μνήμη
4. Το γεγονός ότι η χρήση των τεχνολογιών επικοινωνίας και πληροφόρησης , μπορεί να δώσει τεράστιες δυνατότητες στα παιδιά για πρόσβαση στη γνώση


ΠΡΟΤΕΙΝΟΥΜΕ:
1.Μια διαφορετική οργάνωση του Κέντρου Εκπαιδευτικής Έρευνας, ώστε :
α. Να λειτουργήσει ξανά η τράπεζα θεμάτων – ερωτήσεων – ασκήσεων με τη συμμετοχή , κυρίως , των μαχόμενων εκπαιδευτικών .
β. Να γραφούν , σε ηλεκτρονική μορφή , τρία τουλάχιστο διδακτικά βιβλία , για κάθε αντικείμενο και από διαφορετικές συγγραφικές ομάδες , οι οποίες θα αποτελούνται από εκπαιδευτικούς με αυξημένα προσόντα και , που θα έχουν διδάξει σε Σχολεία τουλάχιστο για μια εικοσαετία.

2. Να επιμορφωθούν κατάλληλα και υποχρεωτικά όλοι οι εκπαιδευτικοί ,ώστε :
α. Να μπορούν να χρησιμοποιήσουν τις τεχνολογίες επικοινωνίας και πληροφόρησης στη διδακτική πράξη.
β. Να μπορούν να εφαρμόσουν τις νέες μεθόδους διδασκαλίας και μάθησης τους δείκτες επιτυχίας και τους τρόπους αξιολόγησης.
γ. Να μπορούν να διαμορφώσουν το κατάλληλο μαθησιακό περιβάλλον.
3. Να χορηγείται δωρεάν και εφάπαξ από ένας φορητός υπολογιστής σε κάθε μαθητή / μαθήτρια , για το Γυμνάσιο και το Λύκειο και, να θεσπιστεί η δωρεάν πρόσβαση στο Κέντρο Εκπαιδευτικής Έρευνας μέσω του διαδικτύου, έτσι ώστε τα παιδιά :
α. Να έχουν άνετη πρόσβαση στη γνώση.

β. Να μπορούν να δράσουν αυτόνομα μέσα στο μαθησιακό περιβάλλον
και να αποκτήσουν τις ικανότητες – δεξιότητες που απαιτούνται
για τη ζωή τους.

4. Να διπλασιαστούν οι αμοιβές των διδασκόντων οι οποίοι
θα παραμένουν υποχρεωτικά στο Σχολείο τους
από τις 08.00 μέχρις τις 14.00
Απαλλαγμένοι πλήρως από εργασίες γραφείου , τις οποίες θα αναλάβει μια καλά οργανωμένη Σχολική Γραμματεία , που θα στελεχώνεται από υπαλλήλους μη εκπαιδευτικούς.
Έτσι ώστε πέρα από τα διδακτικά τους καθήκοντα :
α. Να αναπληρώνουν τους συναδέλφους τους που απουσιάζουν για λόγους ασθενείας ή άλλους σοβαρούς λόγους.
β. Να ετοιμάζουν
• φύλλα εργασίας για τα μαθήματα της επόμενης ημέρας ,
• σύνολα των ερωτήσεων και ασκήσεων που θα επεξεργαστούν μαζί με τους μαθητές ,
• test και διαγωνίσματα καθώς και τις ενδεικτικές απαντήσεις σ’ αυτά.

γ. Να επεξεργάζονται τους δείκτες επιτυχίας των μαθητών , σε συνεργασία με τους υπόλοιπους συναδέλφους τους της ίδιας ειδικότητας ,
δ. Να βρίσκουν τρόπους για να βοηθήσουν εγκαίρως τα παιδιά των οποίων η επίδοση δεν κρίνεται ικανοποιητική , και
ε. Να συμβάλλουν με όλες τους τις δυνάμεις στη διαμόρφωση του κατάλληλου Σχολικού περιβάλλοντος.

Όλα τα παραπάνω προτείνονται εφόσον :

· Δοθούν πάλι στον αξιοκρατικά επιλεγμένο Διευθυντή της σχολικής μονάδας ουσιαστικές αρμοδιότητες συντονιστή ,του εκπαιδευτικού έργου
και
· Δοθούν στους Σχολικούς συμβούλους αρμοδιότητες αξιολόγησης των εκπαιδευτικών.

Τοποθέτηση της κας Αλέκας Ζιώγα ,
Γραμματέως του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων

Μετά τα πολύ γλαφυρά παραδείγματα του κ. Κουμαρά θα προσπαθήσω να είμαι σύντομη , στην τοποθέτηση μου πάνω στ’ αναλυτικά προγράμματα.
Ο νέος άνθρωπος έρχεται αντιμέτωπος μ’ ένα πλήθος αξιών , που είναι διάχυτες μέσα στην ατμόσφαιρα που αναπνέει από τα πρώτα του κιόλας βήματα , από την παιδική του ηλικία. Το σπίτι , ο δρόμος , το σχολείο , η διοίκηση , ο τόπος , η τηλεόραση , το θέατρο , η μουσική είναι οι εστίες του.
Απ’ όλες η σπουδαιότερη είναι το σχολείο.
Γιατί εδώ η μύηση γίνεται μεθοδικά επάνω σ’ ένα , από πριν , καταστρωμένο σχέδιο και με τρόπο μελετημένο , ως τις πιο μικρές λεπτομέρειες του.
Μέσα στο σχολείο οι αξίες διοχετεύονται στο παιδί από το Δάσκαλο , το βιβλίο και το αναλυτικό πρόγραμμα. Δάσκαλος- βιβλίο και αναλυτικό πρόγραμμα αποτελούν ένα οργανωμένο σύστημα του οποίου θα υποστεί το παιδί , θέλοντας και μη , την επίδραση. Μ’ αυτό κυρίως γίνεται η ένταξη του νέου ανθρώπου , η προσαρμογή του στο κοινωνικό – πνευματικό και ηθικό περιβάλλον του τόπου του και του καιρού του.
Αυτά όλα ορίζονται και στο σκοπό του αναλυτικού προγράμματος.
Η εκπαίδευση έχει δυο βασικούς απώτερους σκοπούς :
Ο πρώτος είναι ο σκοπός της αγωγής. Είναι η καλλιέργεια του βουλητικού , του νοητικού και του συναισθηματικού στοιχείου του ανθρώπου.
Ο δεύτερος απώτερος μεγάλος σκοπός είναι η ανάπτυξη η οικονομική , η κοινωνική κ.τ.λ. κάθε χώρας , είναι η διατήρηση της πολιτιστικής κληρονομιάς , είναι η διατήρηση της εσωτερικής συνοχής του κράτους , η διατήρηση της παράδοσης και η συνέχιση της κ.τ.λ.
Τόσο ο πρώτος όσο και ο δεύτερος σκοπός δεν μπορεί να είναι γενικός και κοινός για όλους τους λαούς όλων των εποχών , γιατί υπάρχουν διαφορές και ως προς την αντίληψη της αγωγής που έχουν οι λαοί μεταξύ τους και ως προς τους μηχανισμούς και τα μέσα που χρησιμοποιούν για να πετύχουν αυτή την αγωγή.
Ο δεύτερος γενικότερος σκοπός , επειδή τα προβλήματα δεν είναι τα ίδια σε όλους τους λαούς , διαφέρουν από λαό σε λαό και από εποχή σε εποχή.
Μια οργανωμένη κοινωνία δεν μπορεί να κάνει εκπαίδευση αν δεν έχει καθορίσει εκ των προτέρων τι θέλει να πετύχει με την εκπαίδευση την οποία εφαρμόζει. Τι άνθρωπο θέλει να φτιάξει , τι κοινωνία θέλει να διαμορφώσει.
Τα εκπαιδευτικά συστήματα αποτελούν τη βάση της προετοιμασίας των μελλοντικών πολιτών.
Βέβαια , όταν διαμορφώνει ένα κράτος αυτούς τους σκοπούς , υπεισέρχονται διάφοροι παράγοντες ( Οργανισμός Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης ή ο Παγκόσμιος Οργανισμός Εμπορίου που όρισε την εκπαίδευση ως υπηρεσία κι όχι ως δικαίωμα και κοινωνικό αγαθό κ.α. ) που ανάλογα με τους σκοπούς που έχουν και τα συμφέροντα που εξυπηρετούν , προσπαθούν να οδηγήσουν την εκπαίδευση προς κάποιες κατευθύνσεις.
Την τελευταία δεκαετία έρχονται τα «πάνω» «κάτω» στο περιεχόμενο της εκπαίδευσης. Γίνεται μεγάλη αντιπαράθεση για τους σκοπούς τα αναλυτικά προγράμματα και τα βιβλία.
Αμφισβητείται ως «ξεπερασμένος» ο σκοπός που αναφέρεται στο νόμο 1566/85. Ως τώρα «η εκπαίδευση στοχεύει στην ολόπλευρη αρμονική και ισόρροπη ανάπτυξη των διανοητικών και ψυχοσωματικών δυνάμεων των μαθητών , ώστε να έχουν τη δυνατότητα να εξελιχθούν σε ολοκληρωμένες προσωπικότητες και να ζήσουν δημιουργικά» , γιατί τάχα τα πράγματα άλλαξαν.
Η γνώση απαξιώνεται όλο και πιο γρήγορα. Εκτιμάται ότι περίπου το 80% των τεχνολογιών που χρησιμοποιούνται σήμερα , θα είναι ξεπερασμένες σε 10 χρόνια.
Εμείς οι γονείς πιστεύουμε ότι:
Μόνο ενιαία , σφαιρική , επιστημονική γνώση μπορεί να αναπτύξει την ικανότητα της σκέψης , της αμφισβήτησης , της διερεύνησης ,της ανακάλυψης των σχέσεων , της αυτενέργειας και της πρωτοβουλίας ,να οδηγήσει στην ολοκλήρωση του ανθρώπου , στην κατανόηση του κόσμου και της πραγματικότητας και να αποτελέσει δύναμη για την αλλαγή της κοινωνίας.
Γνώση που θα οδηγεί σε ενιαία και ολόπλευρη μόρφωση , στις αληθινές πολιτιστικές αξίες , στη διαμόρφωση του νέου ανθρώπου ως κοινωνική προσωπικότητα με αρχές , αξίες και ιδανικά ,που θα βρίσκει νόημα σε μια ζωή με τα ανθρώπινα μέτρα , που θα μπορεί συλλογικά να την κάνει καλύτερη.
Γι αυτό υποστηρίζουμε την πρόταση για Ενιαίο 12-χρονο Βασικό Υποχρεωτικό Σχολείο , που είναι το σχολείο της ολόπλευρης μόρφωσης όλων και της αρμονικής ανάπτυξης όλων και του καθενός.
Ένα σχολείο που θα ολοκληρώνει το έργο του χωρίς να χρειάζεται κανενός είδους φροντιστήριο , για τι ο σκοπός του δεν θα είναι «μαθησιοκεντρικός» , αλλά θα συμβάλλει στην κοινωνική διαπαιδαγώγηση της προσωπικότητας μέσα από ένα αληθινά ενιαίο πρόγραμμα.
Τα θραύσματα γνώσης , οι ασυνάρτητες πληροφορίες , οι «κοινού ενδιαφέροντος» θεματικές ενότητες μπορεί να αποτελούν καινοτομίες για τις «ανάγκες της αγοράς» αλλά , σίγουρα, δεν αποτελούν ανάγκες για το νέο άνθρωπο.
Αδειάζουν τις τσέπες των γονιών , αλλά το χειρότερο, αδειάζουν τα μυλά των παιδιών.

Τοποθέτηση της Σχολικής Συμβούλου κας Αναστασίας Γεωργιάδου

Ενώ όλοι οι εμπλεκόμενοι στην εκπαιδευτική διαδικασία θεωρούν ότι χρειάζονται αλλαγές στα αναλυτικά προγράμματα και βιβλία, δεν είναι καθόλου σύμφωνοι μεταξύ τους ως προς ποια στοιχεία αυτά πρέπει να αλλάξουν. Το ίδιο συνήθως συμβαίνει και σε όσους αναλαμβάνουν να καταρτίσουν ΑΠΣ ή να συγγράψουν βιβλία με αποτέλεσμα να καθυστερούν για μεγάλο χρονικό διάστημα στο να καταλήξουν σε κάτι που να ικανοποιεί και να εκφράζει όλους στα προεξάρχοντα χαρακτηριστικά.
Από την άλλη υπάρχουν έντονες αντιστάσεις στην εφαρμογή των καινοτομιών, γιατί οι περισσότεροι έχουμε εσωτερικοποιήσει την διδακτική, που έχουμε υποστεί ως μαθητές ή εφαρμόσει αρχικά ως δάσκαλοι, τόσο στέρεα έτσι, ώστε να τη θεωρούμε και τη μόνη δυνατή και αποτελεσματική.

Εξάλλου η παιδαγωγική /διδακτική κατάρτισή από τις προπτυχιακές σπουδές είναι από ανεπαρκής ως ανύπαρκτη για τους περισσότερους επιστημονικούς κλάδους που τροφοδοτούν την Β/θμια εκπαίδευση. Και όταν υπάρχει, συνήθως αναφέρεται στην ιστορία της παιδαγωγικής και όχι στην προοπτική της.

Λείπει η διορατικότητα για την εκπαίδευση των επερχόμενων γενεών που θα έχουν άλλες ανάγκες και θα απαιτείται εκσυγχρονισμός περιεχομένου και μεθοδολογιών - αυτό οφείλουν να το φροντίσουν τα Πανεπιστήμια.

Έτσι εμφανίζονται αγκυλώσεις και εμμονές στην πεπατημένη και δοκιμασμένη οδό, τόσο από τους εκπαιδευτικούς, όσο και από τους γονείς που επικαλούνται τις δικές τους μνήμες ως μαθητές.

Όσον αφορά στις ερωτήσεις αυτού του τύπου που μπαίνουν στην έρευνα του PISA (του Διεθνούς Προγράμματος για την Αξιολόγηση των Μαθητών) τέτοιες δεν υπάρχουν στα διδακτικά βιβλία και στην καθημερινή πρακτική του ελληνικού σχολείου, με αποτέλεσμα να μην είναι εξοικειωμένα τα ελληνοπούλα και να έχουν χαμηλές επιδόσεις.

Το να προϊδεάσουμε αποσπασματικά τους μαθητές δεν πρόκειται να τα βοηθήσει να ανταποκριθούν καλύτερα. Πάντως αρκετοί καθηγητές γυμνασίων της περιοχής μας, σε ενημέρωση για την έρευνα, έδειξαν ενδιαφέρον να εντάξουν τέτοια θέματα ελέγχου του επιστημονικού αλφαβητισμού στη διδακτική πράξη.

Τοποθέτηση του κ. Μιχάλη Γαβρά , εκπροσώπου Κοινωνικής Πολιτικής του Δήμου Αγίας Παρασκευής.

Η δεύτερη συνάντηση, με μεγαλύτερο αριθμό μαθητών αλλά και γονιών να συμμετέχουν από την προηγούμενη, αποδεικνύει το βάθος του ενδιαφέροντος από το σύνολο των μαθητών και την υπόλοιπη σχολική κοινότητα του 3ου Λύκειου Αγίας Παρασκευής.
Είναι φανερό από όσα ακούστηκαν από τους εισηγητές, πως η παγκόσμια εκπαιδευτική κοινότητα έχει καταθέσει λύσεις για τα εκπαιδευτικά προβλήματα και εφαρμόζονται αρκετά συστήματα, από τα οποία μπορούμε να διαλέξουμε την λύση που αρμόζει καλύτερα στην Ελλάδα, λαμβάνοντας υπ’ όψιν τα συγκεκριμένα χαρακτηριστικά της Ελληνικής κοινωνίας, την παραγωγική της βάση και την θέση που έχει η χώρα μας στην παγκόσμια οικονομία.
Εκείνο που διαφοροποιεί το δικό μας εκπαιδευτικό σύστημα από τα άλλα που εφαρμόζονται αλλού, η ειδοποιός διαφορά, είναι ταυτόχρονα και το μεγάλο κεφάλαιο για μας. Αυτή είναι ο Έλληνας εκπαιδευτικός, που με λειψές αμοιβές, μικρή υλικοτεχνική υποστήριξη, αδύναμους υποστηρικτικούς εκπαιδευτικούς θεσμούς, αναντίστοιχα των αναγκών αναλυτικά προγράμματα, ανεπαρκή και σε πολλές περιπτώσεις πεπαλαιωμένα σχολικά εγχειρίδια, προσπαθεί να μεταφέρει τις γνώσεις σε ένα μαθητικό κοινό, που περιμένει την λήξη του ημερήσιου προγράμματος προκειμένου να κατευθυνθεί στην μορφή της παραπαιδείας που έχει επιλέξει με τους γονείς του.
Παρ’ ότι λοιπόν το υποκείμενο της εκπαίδευσης είναι ο μαθητής στο κέντρο του εκπαιδευτικού μας συστήματος αλλά και σε όλο τον κόσμο είναι ο εκπαιδευτικός. Η αναγνώριση αυτού του ρόλου και η ανάταξη όλων των παραγόντων που τον εμποδίζουν να ανταποκριθεί πλήρως στο έργο του, είναι η προϋπόθεση για να ξεφύγει το δημόσιο εκπαιδευτικό μας σύστημα από την απαξίωση που το συνοδεύει και που δεν ταιριάζει με τις προσπάθειες που καταβάλλονται από την πλειονότητα των εκπαιδευτικών.
Απαιτείται λοιπόν από την πολιτεία και το Ελληνικό κράτος, να δώσει καλύτερες αμοιβές, να εφαρμόσει μετεκπαιδευτικά προγράμματα με τελική αξιολόγηση της επιτυχίας τους, να παράσχει την απαραίτητη υλικοτεχνική υποστήριξη με ταυτόχρονη διερεύνηση της αξιοποίησής της στην εκπαιδευτική διαδικασία και τέλος μέσα από ένα αδιάβλητο σύστημα αξιολόγησης του εκπαιδευτικού έργου, του σχολείου και του εκπαιδευτικού να αξιολογηθεί το σύνολο του εκπαιδευτικού συστήματος.
Με την αξιολόγηση, ως εργαλείο θα πρέπει να δοθούν και τα απαραίτητα κίνητρα βελτίωσης της απόδοσης επιβραβεύοντας την προσπάθεια και την διαφοροποίηση από τον καταθλιπτικό μέσο όρο.
Με αυτό τον τρόπο θα ξαναγίνει ο εκπαιδευτικός ο βασικός πυλώνας μετεξέλιξης και εκσυγχρονισμού του εκπαιδευτικού μας συστήματος, έτσι όπως αρμόζει αλλά και το έχουν ανάγκη τα παιδιά μας και η χώρα.

Τοποθέτηση του κ. Ανδρέα Κατσούλα , Φιλολόγου του Σχολείου μας.

Ο Λορέντζος Μαβίλης, ο μεγάλος μας αυτός ποιητής, μιλώντας κάποτε στο ελληνικό κοινοβούλιο υπερασπιζόμενος τη δημοτική γλώσσα και απαντώντας σε επίκριση συναδέλφου του («θα ήτο φοβερόν και τρομερόν ατόπημα η χρήσις της χυδαίας δημοτικής»!!!) απάντησε πως «δεν υπάρχουν αισχρές γλώσσες παρά μόνο αισχρά μυαλά».

Η τέχνη, είπε ο Βολταίρος, η σκέψη και το πνεύμα δεν φυλακίζονται.

«Δεν συμφωνώ με αυτό που λες, θα υπερασπιστώ όμως και με τη ζωή μου ακόμα να λες ελεύθερα αυτό που πρεσβεύεις».

Όλοι θέλουμε ένα σχολείο δημοκρατικό, ελεύθερο σε ιδέες, ανοιχτό σε αξίες και αρχές, ένα σχολείο με το βλέμμα στραμμένο στο μέλλον.

Βαρεθήκαμε το σκουριασμένο παρελθόν, τα ανούσια λόγια, τους βερμπαλισμούς, την ποδηγέτηση της σκέψης μας, την τυποποίηση και σαλαμοποίηση της σκέψης μας.

Δεν διεκδικώ τον τίτλο του ήρωα ή του μεσσία της εκπαίδευσης. Θέλω όμως να κοιτάζω τα παιδιά μου, τους μαθητές μου στα μάτια και να είμαι περήφανος γι, αυτούς.

Θέλω να βγάλω έξω στην κοινωνία ελπιδοφόρους νέους και νέες που δεν θα μασάνε τα λόγια τους, δεν θα κρύβονται σαν τα ποντίκια, δεν θα είναι λιπόψυχοι, μα μαχητές της ζωής, του δίκαιου, της δημοκρατίας.

Αυτό το σχολείο ονειρεύομαι, για αυτό το σχολείο θα παλέψω.

«Ό, τι δεν σε σκοτώνει σε κάνει πιο δυνατό!»

Πάμε παιδιά: Carpite diem!!