Για δείτε ποιοι μιλάνε ή όταν η ντροπή βγαίνει στους δρόμους και γελάει τους διαβάτες!

Επανεξέταση των προσλήψεων των εκπαιδευτικών ζητά η Τράπεζα Ελλάδος ή Όταν ο "Πλούτος" κηρύσσει τη λιτότητα..., του Χρήστου Κάτσικα

27/10/2010 - 15:50

ΟΙ ΧΟΡΤΑΤΟΙ ΜΙΛΑΝΕ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΕΙΝΑΣΜΕΝΟΥΣ: ΚΟΨΤΕ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥΣ, ΜΑΘΗΤΕΣ, ΣΤΕΓΑΣΗ, ΣΙΤΙΣΗ ΦΟΙΤΗΤΩΝ!

Τη λογική του “μαζί τα φάγαμε” επέλεξε να υπερασπιστεί ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος παρουσιάζοντας την ενδιάμεση έκθεση 2010 για τη νομισματική πολιτική. Προχώρησε λοιπόν σε ρηξικέλευθες προτάσεις όπως, την κατάργηση των ΚΑΠΗ, τη μείωση των δαπανών για τη μεταφορά των μαθητών στην περιφέρεια της χώρας, τη μείωση των λειτουργικών δαπανών των Πανεπιστημίων καθώς και την επανεξέταση των προσλήψεων στην εκπαίδευση.

Τι λέει ο Διοικητής της Τράπεζας; Λέει, με τη γνωστή κοφτή γλώσσα των τεχνοκρατών, ότι δεν χρειάζονται να γίνονται πλέον προσλήψεις εκπαιδευτικών, ότι οι εκπαιδευτικοί είναι ήδη περισσότεροι από όσο πρέπει, άρα καλό θα ήταν να στείλουμε κάμποσους στο σπίτι τους. Λέει ότι τα Δημόσια Πανεπιστήμια ξοδεύουν πολλά για σίτιση, στέγαση και λοιπές λειτουργικές δαπάνες, ότι πρέπει να τελειώνουμε με αυτές τις σπατάλες και ότι όσοι φοιτητές δεν μπορούν να αντέξουν το κόστος της φοίτησής τους να πάρουν φοιτητικό δάνειο, δηλαδή να χρεώσουν ακόμη περισσότερο τις ήδη καταχρεωμένες στις τράπεζες οικογένειές τους. Λέει ακόμη ο κ. Προβόπουλος ότι το κράτος ξοδεύει πολλά για τη μεταφορά των μαθητών των απομακρυσμένων περιοχών και ότι καλό θα είναι να γίνουν περικοπές.

Για ποιους τα λέει αυτά ο αξιότιμος κ. Προβόπουλος; Τα λέει για ανθρώπους οι οποίοι στη μεγάλη τους πλειονότητα αμείβονται με ιδιαίτερα χαμηλούς μισθούς και συντάξεις, όπως αυτές των 720 ευρώ τον μήνα, τις οποίες ο ίδιος χαρακτηρίζει ως ικανοποιητικό εισόδημα..051.949 ευρώ το χρόνο μισθό

Ποιος μιλάει;

Ο αρχικήρυκας της λιτότητας κ. Προβόπουλος εισπράττει περισσότερα από 4 εκατομμύρια ευρώ ετησίως και μάλιστα αυτοτελώς φορολογούμενα -γεγονός που σημαίνει πως είτε φορολογούνται με πολύ χαμηλό συντελεστή είτε δεν φορολογούνται καθόλου.

Τι απίστευτος κόσμος είναι αυτός

Άνθρωποι που παίρνουν του κόσμου τα λεφτά μιλάνε, αποφασίζουν και διαμορφώνουν τους όρους όπως και τις συνθήκες ζωής εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων, αποφασίζουν τις τύχες μας, το αύριό μας, το πόσα θα πάρουν όλοι οι “από κάτω”. Τα κουστούμια, τα αρμάνι, τα κότερα, τα σαλέ, δίνουν οδηγίες για το ξεπέρασμα της κρίσης με τη συντριβή των αδυνάτων.

Όταν ο "Πλούτος" κηρύσσει τη λιτότητα...

Οι εργάτες φωνάζουν για ψωμί
Οι έμποροι φωνάζουν γι’ αγορές
Οι άνεργοι πεινούσαν
Τώρα πεινάνε κι όσοι εργάζονται

Αυτοί που αρπάνε το φαΐ απ’ το τραπέζι
Κηρύχνουν τη λιτότητα
Αυτοί που παίρνουν όλα τα δοσίματα
Ζητάνε θυσίες

Οι χορτάτοι μιλάνε στους πεινασμένους
Για τις μεγάλες εποχές που θα’ρθουν
Αυτοί που τη χώρα σέρνουνε στην άβυσσο
Λεν πως είναι τέχνη να κυβερνάς το λαό
Είναι πολύ δύσκολη για τους ανθρώπους του λαού

Μπέρτολτ Μπρεχτ, (Γερμανικό Εγχειρίδιο Πολέμου)

«Εύκολα μπορείς να φέρεις βόλτα έναν λαό. Φτάνει μονάχα να του πεις ότι κινδυνεύει η χώρα και να καταγγείλεις όποιον διαφωνεί πως δεν είναι πατριώτης και πως εκθέτει τη χώρα σε κίνδυνο». Αυτό το δόγμα εφαρμόζουν πιστά οι «ομιλούσες γραβάτες» οδηγώντας τις κοινωνίες και τους λαούς στην εξαθλίωση και στην αποκτήνωση. Ως πότε θα τους ακούμε; Ως πότε θα τους υποφέρουμε; Ως πότε θα τους ανεχόμαστε; ΩΣ ΠΟΤΕ;

Και εμείς;
Τι περιμένουμε;
Ότι οι κουφοί παραχωρήσεις θα μας κάνουν
κι οι αχόρταγοι
κάτι θε να μας δώσουν!
Οι λύκοι θα μας ταΐσουνε αντί να μας καταβροχθίσουν!
Από φιλία θα μας προσκαλέσει η τίγρη
να της βγάλουμε τα δόντια!
Τέτοια περιμένουμε;

Μπ. Μπρέχτ

Σ’ αυτήν την περίοδο, όπου η κρίση φτάνει με τη μορφή της κόλασης και άρχισε να ανάβει τις φωτιές των θυσιαστηρίων, για να κάψει δικαιώματα και κατακτήσεις, πρέπει να σκεφτούμε πολλαπλά και καίρια. Όταν το κυρίαρχο σύστημα ετοιμάζει για μας και τα παιδιά μας το κολαστήριο της ανεργίας, των ιδιωτικοποιήσεων, των περικοπών μισθών και συντάξεων, τότε πρέπει ν’ αντιδράσουμε! Να σκεφτούμε πώς δε θα παραδώσουμε ένα κοινωνικό, εργασιακό και πολιτικό καθεστώς χειρότερο απ’ ότι παραλάβαμε. Να αναλύσουμε την κατάσταση με «νου παγερό» και «φλογερή καρδιά», με «μάτι φώσφορο» και «κουμάντο γερό», έτσι ώστε ο φόβος να μένει μονάχος του και κανείς να μην αισθάνεται μόνος.

Οι άνθρωποι υπήρξαν πάντοτε και θα είναι πάντοτε στην πολιτική τ’ αφελή θύματα των άλλων και των ιδίων εφ’ όσον δεν θα ‘χουν μάθει, πίσω από τις φράσεις, τις διακηρύξεις και τις υποσχέσεις, ηθικές, θρησκευτικές, πολιτικές και κοινωνικές, να διακρίνουν τα συμφέροντα αυτών ή των άλλων τάξεων.

Να το καταλάβουμε. Η μια πατρίδα μας ταξιδεύει στα ελβετικά σαλέ, παίρνει μίζες από τις Siemens, αγοράζει κάμερες που φωτογραφίζουν το λαό, έχει εφεύρει δεκάδες τρόπους για να θωρακίζει το «είναι» και το «αντέχειν» της από τον εσωτερικό εχθρό της. Η άλλη πατρίδα τρέχει για το μεροκάματα, ζει με 500 ευρώ, πεθαίνει στην ανεργία και στην αλλότρια εργασία, ξεπέφτει στο περιθώριο καθημερινά. Η άλλη πατρίδα αναγκάζεται να πληρώνει τις θηλιές των τραπεζών που βλέπουν τα αμύθητα κέρδη τους να διπλασιάζονται.

Αυτές οι δύο πατρίδες συγκρούονται. Άτυπα και φανερά.. Υπόγεια και στους δρόμους. Άλλοτε δυνατά κι άλλοτε αδύναμα. Αλλά συγκρούονται. Ο ένας κόσμος δεν έχει, αγαπητέ αναγνώστη, τίποτε κοινό με τον άλλον. Στη Ρώμη, το χειρότερο μαρτύριο ήταν όταν έδεναν ένα υγιές κορμί με ένα σαπισμένο ώσπου να σαπίσει και αυτό. Κόψε τον ομφάλιο λώρο. Φτάσε τη σύγκρουση ως το τέλος. Αν συνηθίσεις το κακό, θα του μοιάσεις!

Αψηφήστε τους! Ξελασπώστε το μέλλον!

Kάθε Mινώταυρος και κάθε Λαβύρινθος μπορεί να αντιμετωπιστεί!
Όταν γυρεύεις το θαύμα πρέπει να σπείρεις το αίμα σου στις οχτώ γωνιές των ανέμων, γιατί το θαύμα δεν είναι πουθενά, παρά κυκλοφορεί μέσα στις φλέβες των ανθρώπων.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΙ ΛΕΕΙ Η ΕΤΗΣΙΑ ΕΚΘΕΣΗ (2010) ΤΗΣ ΤΡΑΠΕΖΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ

Γιατί νομίζω ότι κάνετε λάθος

Στο ίδιο έργο θεατές...

Καταλήψεις, ένα θέμα που σηκώνει πολύ συζήτηση. Ποιοι τις κάνουν, γιατί τις κάνουν, πόσο δίκιο ή άδικο έχουν, πόσο δίκαια ή άδικα είναι τα αιτήματά τους, ποιοι κερδίζουν, ποιοι χάνουν και στο τέλος τι βγαίνει. Προσέξτε όμως μη φτάσουμε να δικαιώσουμε το μύθο με το τσοπανόπουλο, το λύκο και τα πρόβατα: "Λύκος, λύκος στο μαντρί!" και όταν ήρθε ο λύκος κανείς δεν τον πίστεψε!

Παραθέτω την άποψη ενός μαθητή για το θέμα και την διεύθυνσή του για όποιον επιθυμεί να συνομιλήσει απ' ευθείας μαζί του. Όσο για την δική μου άποψη θα την παραθέσω αργότερα!

"Είναι άθλιο να βλέπεις το σχολείο κλειστό. Ακόμη και στην άθλια κατάσταση στην οποία, όπως όλοι όσοι ζούμε σε αυτή τη χώρα -και όχι στον κόσμο μας- ξέρουμε, βρίσκεται. Και αυτό γιατί, πέρα από όλες τις -θετικές ή αρνητικές- λειτουργίες του, είναι ένα σύμβολο. Σύμβολο της Γνώσης. Της Γνώσης εκείνης που βοήθησε την ανθρωπότητα να βγει από τον Μεσαίωνα. Εκείνης που εννοούμε όταν λέμε "την ουσιόδες (sic) πνευματική μόρφωση κάθε ατόμου".

Σαν να μην έφταναν λοιπόν όλα όσα περνάει η δημόσια (δυστυχώς δεν τη λες πλέον και τόσο δωρεάν) παιδεία, ήρθανε και μερικοί "αντάρτες", οι οποίοι το παίζουνε αφυπνιστές της κοινωνίας (μην τυχόν και κάθονται γλιτώνοντας ταυτόχρονα απουσίες), να χειροτερέψουν την κατάσταση. Με μια μέρα καθυστέρηση, γιατί χτες προφανώς προτίμησαν να κάνουν την επανάσταση του μαξιλαριού. Αλλά ας τα πάρουμε σιγά-σιγά:

· Μαγκιά δεν είναι να κλείνεις το σχολείο επειδή μπορείς, μαγκιά είναι να το αφήνεις ανοιχτό και να το κάνεις καλύτερο. Με τις πράξεις σου, όχι με ευχολόγια.
(τι σε λέω τώρα κι εγώ...)

· Το να κλείνεις το σχολείο με αίτημα να μην υπάρχουν φροντιστήρια είναι ΑΤΟΠΟ. ΟΞΥΜΩΡΟ. ΑΔΥΝΑΤΟΝ. ΗΛΙΘΙΟ. Ή απλά ΥΠΟΚΡΙΤΙΚΟ. Γιατί; Μα, γιατί όσο το σχολείο είναι κλειστό, το φροντιστήριο γίνεται δυνατότερο.
(το κατάλαβες ή να το ζωγραφίσω;)

ΠΑΡΕΝΘΕΣΗ
Και ας μην ξεχνάνε όσοι και όσες απλά θέλουν να χάσουν μάθημα -ή με τη στάση τους στηρίζουν αυτό που συμβαίνει- ότι αν υπάρχει έστω και ένα άτομο που επιλέγει να στηριχτεί μόνο σε όσα του προσφέρει το σχολείο, υποχρεούνται να το σεβαστούν.
(Κοινώς, εσύ μπορεί να θέλεις να κοιμηθείς, αλλά ο άλλος/η άλλη δεν τα χώνει στο φροντιστήριο να του/της τα λένε και επομένως όσο κοιμάσαι μένει πίσω. Και η ευθύνη είναι και δική σου. Επειδή σκέφτεσαι μόνο τον εαυτούλη σου. Γκέγκε;)
Και για όποιον αναρωτιέται, υπάρχει τουλάχιστον ένας που προσπαθεί (ή προσπάθησε πολύ) να μην τα χώνει -και σίγουρα χωρίς κατάληψη θα ήταν πιο διαδεδομένη στάση (βλέπε τη δεύτερη τελίτσα).
ΚΛΕΙΝΕΙ Η ΠΑΡΕΝΘΕΣΗ

· Η κατάληψη υποτίθεται ότι είναι το έσχατο μέσο διαμαρτυρίας, το οποίο χρησιμοποιείται όταν όλα τα άλλα αποτυγχάνουν. Όχι έθιμο. Ούτε και πρώτη αντίδραση.

· Και, στην τελική, αν θέλεις να κάνεις κατάληψη, κάνε την εκεί που θα πονέσει το σύστημα. Κατάληψη στο Υπουργείο; Καλό! Να κλείσουμε όλα τα φροντιστήρια; Αυτό μάλιστα!
(βέβαια, εκεί να μας πάει, οπότε κάτσε εδώ στα εύκολα...)
Αλλά όχι να μην έχεις ουσιαστικά σκοπό να κάνεις κάτι και μετά να φταίω που θέλω να κάνω μάθημα (το οποίο είναι και δικαίωμά μου στην τελική)

· Πολύ γέλιο έχει το σημείο που λέτε (οι υπογραμμίσεις και οι παρενθέσεις δικές μου):
“ΧΙΛΙΑΔΕΣ μαθητές και μαθήτριες σε όλη τη χώρα ξεσηκώνονται.
Μέσα από ένα αυτόνομο(*) και μαζικό μαθητικό κίνημα με συνελεύσεις
συζητήσεις μεταξύ των μαθητών και των γονιών
αναγνωρίζοντας όλοι πλέον σε τι
χρυσό κλουβί προσπαθούνε να μας βάλουν.” (τι λέει ρε ο wannabe Ρίτσος... και τώρα με την κατάληψη βγήκαμε απ' το κλουβί)
Σημείωση: Ρε Μήτσο, πότε έγιναν οι συνελεύσεις/συζητήσεις;! Χιλιάδες λέει κόσμος, και μάλιστα με τους "γονιούς"! Κοίτα πράματα... Εγώ πού ήμουν;;;
(*)γιατί τέτοια πρεμούρα -το διευκρινίζουν και στον τίτλο και στο τέλος-;

Άλλη σημείωση: Από πέρυσι ο καημένος ψάχνω να δω "αιτήματα" κατάληψης χωρίς ορθογραφικά ή εκφραστικά λάθη...

Έφτασε λοιπόν η μέρα που ο φασισμός (βλέπε "έτσι μου γουστάρει, ποιος σε χέζει εσένα;") βαφτίστηκε διαμαρτυρία/κίνημα...

Και ο ωχαδερφισμός με τον ατομικισμό τον υποστηρίζουν....

Και νομίζουν και οι τρεις ότι είναι κάποιοι..."

http://www.blogger.com/profile/13089289284748831281

Η Ψωροκώσταινα...

Από το φίλο μου ΜΑΝΟ ΛΙΟΔΑΚΗ έλαβα το εξής. Το δημοσιεύω χωρίς σχόλια.

Στην εποχή που κυβερνούσε την Ελλάδα ο Καποδίστριας ζούσε στο Ναύπλιο μια ζητιάνα, που τη φώναζαν «Ψωροκώσταινα».

Σε μια λοιπόν συνεδρίαση της Συνέλευσης, κάποιος θέλοντας να πει για τη φτώχεια του Ελληνικού Δημοσίου, το παρομοίασε με την πασίγνωστη ζητιάνα.

Από τότε η λέξη επαναλήφθηκε στις συζητήσεις και τελικά επικράτησε. Μόνο που, όταν λέγεται τώρα δεν εννοεί το Ελληνικό Δημόσιο, αλλά ολόκληρη τη χώρα...

Η όλη ιστορία της Ψωροκώσταινας (Ευ. Δαδιώτης, «Αιγαιοπελαγίτικα» τεύχος 13) είναι η εξής: «Δεν έχω τίποτα άλλο από αυτό το ασημένιο δαχτυλίδι κι αυτό το γρόσι. Αυτά τα τιποτένια προσφέρω στο μαρτυρικό Μεσολόγγι», είπε περήφανα η γριά πλύστρα Χατζηκώσταινα και τα άφησε πάνω στο τραπέζι που είχε στήσει στην πλατεία του Ναυπλίου η ερανική επιτροπή, εκείνη την Κυριακή του 1826.

Ύστερα από αυτή την απρόσμενη χειρονομία, κάποιος από το πλήθος φώναξε: «Για δείτε, η πλύστρα η Ψωροκώσταινα πρώτη πρόσφερε τον οβολό της.»

Κι αμέσως το φιλότιμο πήρε και έδωσε. Βροχή πέφταν πάνω στο τραπέζι λίρες, γρόσια και ασημικά. Αυτή ήταν η συνέχεια της φτωχής προσφοράς της πλύστρας Χατζηκώσταινας, που από εκείνη τη στιγμή απαθανατίστηκε με το παρατσούκλι «Ψωροκώσταινα». Και το παρανόμι αυτό κόλλησε έπειτα στην Ελλάδα.

Αλλά, ποιά ήταν αυτή η «Ψωροκώσταινα»;

Ήταν η κάποτε αρχόντισσα των Κυδωνιών, του Αϊβαλιού, Πανωραία Χατζηκώστα, σύζυγος πάμπλουτου Αϊβαλιώτη εμπόρου, που φημιζότανε όχι μόνο για τα πλούτη του άνδρα της, μα και για τα πολλά δικά της κι ακόμα για την ομορφιά της.

Όταν αργότερα οι Τούρκοι πυρπόλησαν την πολιτεία του Αϊβαλί, και έσφαξαν άνδρες και γυναικόπαιδα, ανάμεσα σε αυτούς που σώθηκαν ήταν και η αρχόντισσα Πανωραία Χατζηκώστα, που είδε να σφάζουν οι Τούρκοι τον άνδρα της και τα παιδιά της. Κατά καλή της τύχη ένας ναύτης την βοήθησε και μαζί με άλλους την ανέβασε σε ένα καράβι που ξεμπάρκαρε στα Ψαρά.

Εκεί αναγνωρίστηκε από τον ομοιοπαθή της Βενιαμίν τον Λέσβιο, την προστάτεψε και τον ακολούθησε στην Πελοπόννησο. Στο Ναύπλιο, ο Βενιαμίν παρέδιδε μαθήματα για να ζήσει και η Πανωραία, για να ζήσει, άρχισε να ξενοπλένει και αργότερα, με σαλεμένα σχεδόν τα λογικά της, ζητιάνευε στους δρόμους του Ναυπλίου.

Έπειτα από το περιστατικό του εράνου στο Ναύπλιο, όταν έφτασε ο Καποδίστριας στην Ελλάδα, τη συμμάζεψε κι όταν ίδρυσε το ορφανοτροφείο, η Πανωραία, που τώρα έγινε γνωστή με το παρανόμι «Ψωροκώσταινα», προσφέρθηκε να πλένει τα ρούχα των ορφανών χωρίς καμιά πληρωμή...

* Όποιος δε νυχτοπερπατεί, και αγάπες όποιος δε κάνει, μπορεί να ζει, μα της ζωής το νόημα το χάνει.
*Θυμώνεις μόνο με ανθρώπους που ξέρεις ότι μπορείς να περιμένεις περισσότερα. Συγχωρείς τους ανθρώπους που καταλαβαίνουν γιατί θύμωσες